گستره عصمت امام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابلاغ وحی' به 'ابلاغ وحی'
جز (جایگزینی متن - 'رده:مدخلهای اصلی دانشنامه' به 'رده:مدخل') |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[امام]] به ملاحظه [[جایگاه]] و مسؤولیتی که دارد باید مصون از هر گونه [[خطا]] و [[عیب]] باشد زیرا عدم [[مصونیت]] از [[عصیان]] و [[لغزش]] و یا داشتن هر گونه [[عیب]] و [[نقص]] [[مانع]] به انجام رسیدن کارهایی است که بر عهده [[امام]] قرار داده شده است. توجه به [[حقیقت]] [[منصب]] و [[جایگاه امامت]] و توجه به [[وظائف]] و [[شئون امام]] به عنوان [[جانشین پیامبر]]{{صل}} و نگاه و تأمل در بحث‌های مرتبط با گستره [[عصمت پیامبر]] و [[شبهات]] مربوط به آن بخشی از آنچه در اینجا لازم است بدانیم را تأمین می‌‌سازد<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص ۱۱۳-۱۱۸</ref>. | [[امام]] به ملاحظه [[جایگاه]] و مسؤولیتی که دارد باید مصون از هر گونه [[خطا]] و [[عیب]] باشد زیرا عدم [[مصونیت]] از [[عصیان]] و [[لغزش]] و یا داشتن هر گونه [[عیب]] و [[نقص]] [[مانع]] به انجام رسیدن کارهایی است که بر عهده [[امام]] قرار داده شده است. توجه به [[حقیقت]] [[منصب]] و [[جایگاه امامت]] و توجه به [[وظائف]] و [[شئون امام]] به عنوان [[جانشین پیامبر]]{{صل}} و نگاه و تأمل در بحث‌های مرتبط با گستره [[عصمت پیامبر]] و [[شبهات]] مربوط به آن بخشی از آنچه در اینجا لازم است بدانیم را تأمین می‌‌سازد<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص ۱۱۳-۱۱۸</ref>. | ||
==[[عصمت]] از [[گناه]] و [[خطا]]== | ==[[عصمت]] از [[گناه]] و [[خطا]]== | ||
مقصود از [[عصمت امام]] آن است که هم در [[تبیین معارف]] [[دینی]] و [[احکام شرعی]] و هم در اداره [[جامعه]] و هم در [[رفتار شخصی]] خود از هر گونه [[خطا]] و [[لغزش]] و [[سهو]] و [[نسیان]] و به طریق اولی از هر [[گناه]] و [[معصیت]] مبرا باشد. در گستره زمانی [[عصمت]]، [[امام]] نیز مانند [[پیامبر]] باید از بدو ولادت تا آخر [[عمر]] [[معصوم]] باشد. همان گونه که [[حکمت الهی]] درباره [[پیامبر]] نسبت به [[وظیفه]] دریافت و [[ابلاغ | مقصود از [[عصمت امام]] آن است که هم در [[تبیین معارف]] [[دینی]] و [[احکام شرعی]] و هم در اداره [[جامعه]] و هم در [[رفتار شخصی]] خود از هر گونه [[خطا]] و [[لغزش]] و [[سهو]] و [[نسیان]] و به طریق اولی از هر [[گناه]] و [[معصیت]] مبرا باشد. در گستره زمانی [[عصمت]]، [[امام]] نیز مانند [[پیامبر]] باید از بدو ولادت تا آخر [[عمر]] [[معصوم]] باشد. همان گونه که [[حکمت الهی]] درباره [[پیامبر]] نسبت به [[وظیفه]] دریافت و [[ابلاغ وحی]] و انجام امر [[هدایت]] مقتضی [[عصمت]] است، در مورد [[امام]] نیز لازمه [[تبیین]] درست [[وحی]] و انجام صحیح [[هدایت]] هم در [[تبیین دین]] هم در [[رفتار شخصی]] و هم در انجام مسؤولیت‌های [[اجتماعی]]، [[عصمت امام]] است<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص ۱۱۳-۱۱۸</ref>. | ||
==[[عصمت]] از [[عیوب]]== | ==[[عصمت]] از [[عیوب]]== | ||
علاوه بر اینکه [[حکمت الهی]] مقتضی مبرا بودن [[پیامبر]] از عبوب است<ref>ر.ک: کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد قسم الالهیات، ص ۱۵۵.</ref> نسبت به [[امام]] نیز این [[حکم]] جاری است زیرا ماهیت و [[حقیقت]] [[منصب]] پیشوای [[الهی]] برای [[هدایت]] [[انسان]] چنین اقتضائاتی را دارد. به [[بیان]] دیگر پذیرفتن [[عصمت انبیاء]] در امر [[هدایت]] [[بشر]] مستلزم قبول [[عصمت]] و [[پاکی]] [[جانشین]] آنها از هر گونه [[عیب]] و نقصی است که [[مانع]] از انجام ماموریت مهم [[الهی]] در امر [[هدایت]] می‌‌گردد. [[امام]] باید از هر گونه [[عیب]] و [[نقص]] و [[بیماری]] در [[بدن انسان]] چه مادرزادی باشد و چه بعد از ولادت پدید آمده باشد و هر گونه صفت [[ناپسند]] مانند [[بخل]] و [[کینه]] و هر گونه [[عیب]] از نظر [[نسب]] و بلکه اشتغال به حرفه‌ها وکارهای نفرت انگیز مبرا باشد؛ زیرا اتصاف به این گونه نقائص با [[مقام امامت]] و فرمانروائی [[الهی]] سازگار نیست و [[مردم]] را از [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری از امام]] بازمی دارد و عدم این گونه اوصاف از مصادیق [[لطف]] شمرده می‌‌شود<ref>تلخیص المحصل المعروف بنقد المحصل، النص، ص ۴۳۱. {{عربی|الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد}}، ص ۳۱۳. و ر.ک: گوهر مراد، ص ۴۶۸.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} در [[بیان]] [[نشانه‌های امام]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|طَهَارَةُ الْوِلَادَةِ وَ حُسْنُ الْمَنْشَإِ}}<ref>کافی، ج ۱، ص ۲۸۵. مجلسی در بیان روایت می‌‌گوید: {{عربی|حسن المنشإ أن يظهر منه آثار الفضل و الكمال من حد الصبا إلى آخر العمر و أما طهارة الولادة فظاهر أن المراد به أن لا يطعن في نسبه}}. بحار الانوار، ج ۲۵، ص ۱۶۶.</ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص ۱۱۳-۱۱۸</ref>. | علاوه بر اینکه [[حکمت الهی]] مقتضی مبرا بودن [[پیامبر]] از عبوب است<ref>ر.ک: کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد قسم الالهیات، ص ۱۵۵.</ref> نسبت به [[امام]] نیز این [[حکم]] جاری است زیرا ماهیت و [[حقیقت]] [[منصب]] پیشوای [[الهی]] برای [[هدایت]] [[انسان]] چنین اقتضائاتی را دارد. به [[بیان]] دیگر پذیرفتن [[عصمت انبیاء]] در امر [[هدایت]] [[بشر]] مستلزم قبول [[عصمت]] و [[پاکی]] [[جانشین]] آنها از هر گونه [[عیب]] و نقصی است که [[مانع]] از انجام ماموریت مهم [[الهی]] در امر [[هدایت]] می‌‌گردد. [[امام]] باید از هر گونه [[عیب]] و [[نقص]] و [[بیماری]] در [[بدن انسان]] چه مادرزادی باشد و چه بعد از ولادت پدید آمده باشد و هر گونه صفت [[ناپسند]] مانند [[بخل]] و [[کینه]] و هر گونه [[عیب]] از نظر [[نسب]] و بلکه اشتغال به حرفه‌ها وکارهای نفرت انگیز مبرا باشد؛ زیرا اتصاف به این گونه نقائص با [[مقام امامت]] و فرمانروائی [[الهی]] سازگار نیست و [[مردم]] را از [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری از امام]] بازمی دارد و عدم این گونه اوصاف از مصادیق [[لطف]] شمرده می‌‌شود<ref>تلخیص المحصل المعروف بنقد المحصل، النص، ص ۴۳۱. {{عربی|الاقتصاد فیما یتعلق بالاعتقاد}}، ص ۳۱۳. و ر.ک: گوهر مراد، ص ۴۶۸.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} در [[بیان]] [[نشانه‌های امام]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|طَهَارَةُ الْوِلَادَةِ وَ حُسْنُ الْمَنْشَإِ}}<ref>کافی، ج ۱، ص ۲۸۵. مجلسی در بیان روایت می‌‌گوید: {{عربی|حسن المنشإ أن يظهر منه آثار الفضل و الكمال من حد الصبا إلى آخر العمر و أما طهارة الولادة فظاهر أن المراد به أن لا يطعن في نسبه}}. بحار الانوار، ج ۲۵، ص ۱۶۶.</ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص ۱۱۳-۱۱۸</ref>. | ||