بایسته‌های علمی در آینده‌پژوهی مهدوی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: ««[[آینده‌پژوهی]]»، [[هنر]] شکل دادن به [[آینده]] ‌است؛ به آن شکل که [[آینده]] را می‌خواهیم. آینده‌شناسی از این منظر، [[دانش]] [[شناخت]] تغییرات است و [[شناخت]] [[آینده]] از حیاتی‌ترین [[علوم]] مورد [[نیاز]] هر انسانی است. در [[اسلام]]، «[[مهدویت]]»، [[قلب]] تپنده تحقیقات [[آینده]] محور، است و آینده‌پژوه [[مسلمان]] نمی‌تواند در تحقیقات خود از ظرفیت‌ها و آموزه‌های [[فرهنگ مهدوی]] بهره [[نبرد]]؛ اما این عرصه، دارای الزامات و [[بایسته‌های پژوهشی]] ویژه‌ای است. به نظر می‌رسد این بایسته‌ها در سه حوزه بایسته‌های نظری، مانند ۱)مثبت‌اندیشی امیدوارانه؛ ۲)نگاه کیفی به [[ظهور]]، نه کمی؛ بایسته‌های روشی، مانند ۱)مکانیسم [[پیش بینی]] [[آینده]]؛ ۲) [[حکومت]] طمانینه شرعی در فرایند و استنتاجات تحقیق و بایسته‌های تبلیغی، مانند ۱)[[تبیین]] مبانی [[فکری]] و مواد معرفتی دکترین [[مهدویت]] و ارائه شاخصه‌های [[حق و باطل]]؛ ۲)نمایاندن کارکردهای [[جامعه مهدوی]] قابل بررسی باشند که در این مقاله به بخشی از آنها اشاره می‌شود».<ref name=p1></ref>