بررسی رابطه آموزه‌های مهدویت و تعلیم و تربیت اسلامی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده این مقاله می‌نویسد:«این نوشتار، [[میزان]] اثرگذاری آموزه‌های [[مهدویت]] را بر [[تعلیم و تربیت]] بررسی می‌‌کند. به همین [[دلیل]]، پس از مقدمه و بیان مفهوم [[تعلیم و تربیت]] و رابطه آن دو و نیز [[تبیین]] [[جایگاه]] آن در میان آموزه‌های [[مهدویت]] که بخشی از [[آموزه‌های اسلام]] است، تنها به دو آموزه اساسی ([[معرفت امام عصر]] و [[انتظار ظهور]]) می‌‌پردازد و اثرگذاری آنها را بر [[تعلیم و تربیت]] بررسی می‌‌کند. آموزه‌های مربوط به [[معرفت]] و [[شناخت امام]]، ما را در [[شناخت]] [[خدا]]، [[حفظ دین]] و [[خلافت الهی]] [[یاری]] می‌‌رساند و آموزه [[انتظار ظهور]] نیز مایه امیدآفرینی، [[خودسازی]] و [[دیگرسازی]] است. همه این آموزه‌ها در [[تعلیم و تربیت]] [[انسان‌ها]] نقش بسزایی دارند. این موارد در کنار [[روش‌های تربیتی]] هم چون الگوگرایی، الگوی عملی، [[پند]] و [[اندرز]] که قالب و سیاق آن آموزه‌ها را تشکیل می‌‌دهند، کمال و [[سعادت]] [[انسان‌ها]] را تضمین می‌‌کنند و آنها را به [[مقام قرب]] و [[عبودیت]] می‌‌رساند که [[هدف]] [[آفرینش انسان]] به شمار می‌‌رود. [[تبیین]] روش‌های درست [[تعلیم و تربیت]]، در [[تعالیم دینی]] و [[اسلامی]] که بخشی از آن، به آموزه‌های [[مهدویت]] مربوط است، می‌‌تواند [[نیاز]] [[فطری]] و [[حقیقی]] [[انسان‌ها]] را برآورده سازد. بی [[شک]]، [[علم]] و [[آگاهی]] به [[تعالیم]] [[مهدویت]] و عمل به آنها، [[انسان]] را به سرمنزل مقصود می‌‌رساند و راه‌های دیگر، به سقوط و گم راهی منجر می‌‌شود».