بدعت: تفاوت میان نسخه‌ها
←تقسیم‌بندی بدعت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
*[[اهل سنت]] بدعت را با دو معیار تقسیم‌بندی کرده‌اند: | *[[اهل سنت]] بدعت را با دو معیار تقسیم‌بندی کرده‌اند: | ||
# [[هدایت]] و [[ضلالت]]: اگر بدعت در شمول [[حکم کلی]] [[رضایت خداوند]] جای گیرد، آن را "بدعت به [[هدایت]]" می‌‌گویند، در برابر، اگر بدعت با امر [[خدا]] و [[رسول]]{{صل}} ناسازگار باشد و [[نکوهش]] و [[انکار]] شده باشد، "بدعت به [[ضلالت]] یا ضلال" است<ref>النهایة، ج۱، ص ۱۰۶ ـ ۱۰۷.</ref>. | # [[هدایت]] و [[ضلالت]]: اگر بدعت در شمول [[حکم کلی]] [[رضایت خداوند]] جای گیرد، آن را "بدعت به [[هدایت]]" می‌‌گویند، در برابر، اگر بدعت با امر [[خدا]] و [[رسول]]{{صل}} ناسازگار باشد و [[نکوهش]] و [[انکار]] شده باشد، "بدعت به [[ضلالت]] یا ضلال" است<ref>النهایة، ج۱، ص ۱۰۶ ـ ۱۰۷.</ref>. | ||
#[[احکام خمسه | #[[احکام خمسه فقهی]]: گروهی دیگر از اینان بدعت را به پنج قسم [[واجب]]، [[حرام]]، [[مکروه]]، [[مستحب]] و [[مباح]] تقسیم کرده‌اند<ref>حاشیة رد المحتار، ج۱، ص۶۰۳؛ صحیح مسلم، ج۶، ص۱۵۴؛ فتح الباری، ج۱۳، ص۲۱۳.</ref>. | ||
*انگیزۀ تقسیم بدعت میان [[اهل سنت]] دو چیز است: یکی توجیه بدعتی که [[خلیفۀ دوم]] ایجاد کرد و [[فرمان]] داد [[نماز]] [[مستحب]] "تراویح" را به [[جماعت]] بگزارند و خود نیز از آن با عنوان بدعت یاد کرد و گفت: {{عربی|نِعْمَ البدعةُ هذِهِ}}<ref>صحیح بخاری، ج۲، ص۲۵۱.</ref> و دیگر معنای لغوی بدعت که عام‌تر از معنای اصطلاحی آن است. | *انگیزۀ تقسیم بدعت میان [[اهل سنت]] دو چیز است: یکی توجیه بدعتی که [[خلیفۀ دوم]] ایجاد کرد و [[فرمان]] داد [[نماز]] [[مستحب]] "تراویح" را به [[جماعت]] بگزارند و خود نیز از آن با عنوان بدعت یاد کرد و گفت: {{عربی|نِعْمَ البدعةُ هذِهِ}}<ref>صحیح بخاری، ج۲، ص۲۵۱.</ref> و دیگر معنای لغوی بدعت که عام‌تر از معنای اصطلاحی آن است. | ||
*[[علمای شیعه]] تقسیم‌بندی‌های [[اهل سنت]] دربارۀ بدعت را نمی‌پذیرند؛ زیرا بنابر [[منابع روایی شیعه]]، بدعت تنها یک قسم است که به گونۀ عام [[حرام]] شمرده شده است<ref>مصنفات شیخ مفید، ج۱۳، ص ۱۸۸.</ref> [[شیعه]] بر آن است که ادلۀ [[تحریم]] بدعت، کلی و عام‌اند و هیچ گونه [[دلیل شرعی]] در دست نیست که بدعت را تقسیم کند<ref>مجلسی، محمد باقر، مرءاة العقول، ج۱، ص۱۹۳.</ref>. اگر [[دلیل شرعی]] دلالت کند که عملی [[واجب]]، [[مستحب]]، [[مکروه]] یا مباح است، دیگر آن عمل را نمی‌توان بدعت دانست<ref>کشف الارتیاب، ج۲، ص۷۰ ـ۶۶.</ref> به عبارتی دیگر هر عملی که عنوان بدعت بر آن دلالت کند [[حرام]] است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۵۴ـ ۱۵۵.</ref>. | *[[علمای شیعه]] تقسیم‌بندی‌های [[اهل سنت]] دربارۀ بدعت را نمی‌پذیرند؛ زیرا بنابر [[منابع روایی شیعه]]، بدعت تنها یک قسم است که به گونۀ عام [[حرام]] شمرده شده است<ref>مصنفات شیخ مفید، ج۱۳، ص ۱۸۸.</ref> [[شیعه]] بر آن است که ادلۀ [[تحریم]] بدعت، کلی و عام‌اند و هیچ گونه [[دلیل شرعی]] در دست نیست که بدعت را تقسیم کند<ref>مجلسی، محمد باقر، مرءاة العقول، ج۱، ص۱۹۳.</ref>. اگر [[دلیل شرعی]] دلالت کند که عملی [[واجب]]، [[مستحب]]، [[مکروه]] یا مباح است، دیگر آن عمل را نمی‌توان بدعت دانست<ref>کشف الارتیاب، ج۲، ص۷۰ ـ۶۶.</ref> به عبارتی دیگر هر عملی که عنوان بدعت بر آن دلالت کند [[حرام]] است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۵۴ـ ۱۵۵.</ref>. | ||