بیعت با پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

#{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«بی‌گمان آنان که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند؛ دست خداوند بالای دست‌های آنان است؛ از این روی هر که پیمان شکند به زیان خویش می‌شکند و هر کس به آنچه با خداوند پیمان بسته است وفا کند به زودی به او پاداشی سترگ خواهد داد» سوره فتح، آیه ۱۰.</ref>

به [[نقل]] از [[بخاری]] و [[مسلم]] از عبادة بن ثابت [[نقل]] کرده‌اند که گفت: با [[پیامبر]]{{صل}} [[بیعت]] کردیم که در [[سختی]] و [[راحتی]]، [[شادی]] و [[غم]] و در مصایب [[مطیع]] و [[فرمان‌بردار]] او باشیم و [[پیامبر]] از ما [[پیمان]] گرفت که در امر [[حکومت]] با اهل آن [[نزاع]] نکنیم، مگر آن‌که [[کفر]] آشکاری از ایشان ببینیم و از جانب [[خداوند]] بر آن دلیلی داشته باشیم و همچنین [[پیمان]] گرفت در هر شرایطی جز [[حق]] نگوییم و در [[راه خدا]] از [[سرزنش]] سرزنش‌کنندگان [[ترس]] به خود راه ندهیم<ref>{{متن حدیث|بایعنا رسول الله علی السمع و الطاعة فی العسر و الیسر و المنشط و المکره و علی أثرة علینا و علی ألا ننازع الأمر أهله إلا أن نری کفرا بواحا عندکم من الله تعالی فیه برهان و علی أن نقول الحق أینما کنا لا نخاف فی الله لومة لائم}}. صحیح البخاری کتاب الاحکام، باب ۴۳، صحیح مسلم کتاب الامارة، ح ۴۱ (۱۷۰۹)</ref> آن [[حضرت]] [[مصعب بن عمیر]] را [[قبل از هجرت]] و پس از [[بیعت عقبه]] به [[مدینه]] فرستاد «و به او [[دستور]] داد که به آنها [[قرآن]] یاد بدهد و [[اسلام]] بیاموزد و [[تعلیم]] [[دین]] کند. [[اصحاب]] [[عقبه]] اصحابی‌اند که با [[رسول اکرم]]{{صل}} [[قبل از هجرت]]، [[بیعت]] کردند و [[تعهد]] [[حفظ جان]] آن [[حضرت]] را نمودند. باز در کتاب‌های [[سیره]] [[روایت]] می‌کنند [[پیامبر]]{{صل}} پیش از [[هجرت]] و هنگامی که در [[مکه]] بود، همراه جمعی از [[مردم مدینه]]، که در ماجرای [[بیعت عقبه]] با او [[بیعت]] کرده بودند، دو [[نماینده]] بزرگوار خود را برای [[آموزش]] [[اسلام]] و [[ترویج]] آن به [[مدینه]] روانه ساخت. این دو [[مصعب بن عمیر]] و [[عبد الله]] بن ام مکتوم بودند. دو [[نماینده]] مذکور [[وسیله]] تسهیل ورود ایشان به [[شهر]] شدند و در این دو [[وظیفه]] بیشترین [[توفیق]] را در آشنایی و [[آگاهی]] به [[اسلام]] نقش داشتند و در [[مدینه]] انقلابی [[فکری]] و حرکتی مهیاساز ایجاد کردند.