پرش به محتوا

بی‌ثباتی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی'
جز (جایگزینی متن - ':{{متن قرآن' به ': {{متن قرآن')
جز (جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی')
خط ۱۹: خط ۱۹:
===تردیدهای دائمی===
===تردیدهای دائمی===
*تردیدهای دائمی، در شمار رذائلی است که [[دنیا]] و [[آخرت]] [[آدمی]] را به دست فنا خواهد سپرد. این صفت ناشایست، [[آدمی]] را در تردید دائمی می‌نهد و از این‌رو [[قدرت]] تصمیم‎‌گیری را از او سلب می‌نماید.این‌چنین کس، حتی در امور روزمره و عادی خود نیز [[قدرت]] [[انتخاب]] صحیح را از دست داده، نمی‌تواند آنچه به [[صلاح]] اوست را [[انتخاب]] و بر انجام آن مصمم شود<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۲.</ref>.
*تردیدهای دائمی، در شمار رذائلی است که [[دنیا]] و [[آخرت]] [[آدمی]] را به دست فنا خواهد سپرد. این صفت ناشایست، [[آدمی]] را در تردید دائمی می‌نهد و از این‌رو [[قدرت]] تصمیم‎‌گیری را از او سلب می‌نماید.این‌چنین کس، حتی در امور روزمره و عادی خود نیز [[قدرت]] [[انتخاب]] صحیح را از دست داده، نمی‌تواند آنچه به [[صلاح]] اوست را [[انتخاب]] و بر انجام آن مصمم شود<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۲.</ref>.
*فراتر از این، گاه گاه در امور غیر عادی و روزانه نیز، بعضی از [[مردمان]] دچار این صفت می‌شوند؛ تغییر دائم در رشته تحصیلی و یا شغل، در این شمار است. اینان با تغییر مدام [[مشاغل]] خود، [[توان]] [[پیشرفت]] را از خود سلب نموده همواره در مراحل ابتدائی امور [[باقی]] می‌مانند. از این‌روست که تردید، می‌تواند [[انسان]] را در هر دو بُعد مادی و [[معنوی]]، از کمال بازداشته استعدادهای او را نابود سازد. [[اندوه]] آنگاه بر چنین افرادی [[هجوم]] می‌آورد، که آنان خود را در پایان [[عمر]]، اما در ابتدای راه می‌یابند؛ و دریغ که دیگر فرصتی نیست تا در ترمیم آن بکوشند و خویشتن را به مرتبتی که در پی آن بوده‌اند، برسانند!<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۲.</ref>.
*فراتر از این، گاه گاه در امور غیر عادی و روزانه نیز، بعضی از [[مردمان]] دچار این صفت می‌شوند؛ تغییر دائم در رشته تحصیلی و یا شغل، در این شمار است. اینان با تغییر مدام [[مشاغل]] خود، [[توان]] [[پیشرفت]] را از خود سلب نموده همواره در مراحل ابتدائی امور باقی می‌مانند. از این‌روست که تردید، می‌تواند [[انسان]] را در هر دو بُعد مادی و [[معنوی]]، از کمال بازداشته استعدادهای او را نابود سازد. [[اندوه]] آنگاه بر چنین افرادی [[هجوم]] می‌آورد، که آنان خود را در پایان [[عمر]]، اما در ابتدای راه می‌یابند؛ و دریغ که دیگر فرصتی نیست تا در ترمیم آن بکوشند و خویشتن را به مرتبتی که در پی آن بوده‌اند، برسانند!<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۲.</ref>.
*بدترین نوع تردید اما، نوعی است که گریبان‌گیر [[دین]] [[آدمی]] می‌شود. کسی که به تردید در [[دین]] دچار شود، [[آخرت]] خود را نیز - بهمراه دنیایش - از دست داده است: {{متن قرآن|مُّذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَلِكَ لاَ إِلَى هَؤُلاء وَلاَ إِلَى هَؤُلاء وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلاً }}<ref>سرگشتگان میان کفر و ایمانند، نه با اینان و نه با آنان، آن که خدا گمراهش کند هیچ راهی برای او نخواهی یافت؛ سوره نساء، آیه ۱۴۳.</ref>.
*بدترین نوع تردید اما، نوعی است که گریبان‌گیر [[دین]] [[آدمی]] می‌شود. کسی که به تردید در [[دین]] دچار شود، [[آخرت]] خود را نیز - بهمراه دنیایش - از دست داده است: {{متن قرآن|مُّذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَلِكَ لاَ إِلَى هَؤُلاء وَلاَ إِلَى هَؤُلاء وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلاً }}<ref>سرگشتگان میان کفر و ایمانند، نه با اینان و نه با آنان، آن که خدا گمراهش کند هیچ راهی برای او نخواهی یافت؛ سوره نساء، آیه ۱۴۳.</ref>.
*کوتاه سخن آنکه به تصریح [[قرآن کریم]]، اینچنین کسان در [[آخرت]] هیچ بهره‌ای نبرده حیات دنیائیشان ثمره‌ای برای [[زندگی]] جاوید در پی نخواهد داشت: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ}}<ref>«و از مردم کسی است که خداوند را با دو دلی می‌پرستد، اگر خیری به او رسد بدان دل استوار می‌دارد و اگر بلایی بدو رسد دگرگون می‌شود ؛ در این جهان و در جهان واپسین زیان دیده است؛ این همان زیان آشکار است» سوره حج، آیه ۱۱.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۳.</ref>.
*کوتاه سخن آنکه به تصریح [[قرآن کریم]]، اینچنین کسان در [[آخرت]] هیچ بهره‌ای نبرده حیات دنیائیشان ثمره‌ای برای [[زندگی]] جاوید در پی نخواهد داشت: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ}}<ref>«و از مردم کسی است که خداوند را با دو دلی می‌پرستد، اگر خیری به او رسد بدان دل استوار می‌دارد و اگر بلایی بدو رسد دگرگون می‌شود ؛ در این جهان و در جهان واپسین زیان دیده است؛ این همان زیان آشکار است» سوره حج، آیه ۱۱.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۳.</ref>.
۲۱۸٬۰۵۷

ویرایش