آرامش در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''احساس [[امنیت]] [[حقیقی]]''': [[انتظار ظهور]] [[منجی]]، مهدی‌باوری و [[اعتقاد]] به [[حضور امام]] در میان [[مردم]]، به تقویت برخورداری از احساس [[امنیت]] [[کمک]] می‌‌کند؛ زیرا ما [[امام عصر]] {{ع}} را خلیفۀ [[خداوند]] در [[زمین]] و تجلی‌بخش اسمای [[الهی]] می‌‌دانیم؛ بنابراین همان‌گونه که [[خداوند]] خود [[پناه]] [[مؤمنان]] است، [[حجت]] او روی [[زمین]] نیز می‌‌تواند پناهگاهی امن برای [[مؤمنان]] باشد. از این‌روست که [[امام عصر]] {{ع}} فرمود: «من مایۀ [[امنیت]] اهل زمینم، چنانکه [[ستارگان]] مایه [[امنیت]] اهل آسمان‌اند»<ref>{{متن حدیث|وَ إِنِّی لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ کَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ}}؛ شیخ طوسی، الغیبه، ص۲۹۲.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۰۸-۱۱۲. </ref>

[[مکتب انتظار]]، نه تنها پایان و نابودی [[جهان]] را در عصر کنونی نفی می‌کند، بلکه [[آینده]] سرشار از خوبی و خیر و [[برکت]] و [[امنیت]] را برای [[بشریت]] نوید می‌دهد:

===[[عدالت]] جهان‌گیر، پس از [[ظلم]] گسترده===