آیا مسئله انتظار سبب تعطیلی احکام اسلامی می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:1368264.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حسین الهی‌نژاد]]]]

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[حسین الهی‌نژاد]]'''، در کتاب ''«[[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::بی‌شک در این خصوص شبهاتی مطرح شده است که در [[عصر انتظار]] برخی [[تعالیم]] [[سیاسی]] - [[اجتماعی]] [[اسلام]] نظیر [[تشکیل حکومت اسلامی]]، [[مبارزات]] و [[منازعات]] با [[مخالفان]] و [[نماز جمعه]] به جهت [[اعتقاد]] [[اهل سنت]] به [[انتظار ظهور امام مهدی]]{{ع}} و [[نزول حضرت عیسی]]{{ع}} [[موقعیت]] اجرایی ندارند، بلکه [[مسلمانان]] باید [[منتظر]] بمانند تا [[زمان ظهور امام مهدی]]{{ع}} و [[نزول حضرت عیسی]]{{ع}} برسد و این مسائل به [[موقعیت]] [[اجرا]] برسند. این سوءبرداشت از [[روایات]] [[مهدویت]] و تعطیل کردن برخی [[احکام اسلامی]] و حواله دادن آن به [[زمان ظهور]] و [[نزول]]، شبیه همان برداشتی است که [[مردم]] از [[قضا و قدر الهی]] دارند و برخی کارهای روزمره را تعطیل می‌کنند و انجام دادن آن را از [[خدا]] می‌خواهند و می‌گویند هر چه [[خدا]] بخواهد، همان می‌شود؛ پس چرا ما خودمان را برای انجام دادن آنها به زحمت بیندازیم؟ آری، لازم است برداشت سوء و ناصواب از [[اندیشه مهدویت]] و نیز از [[قضا و قدر الهی]]، بر اساس داده‌های [[عقلی]] و [[نقلی]] [[اصلاح]] شود<ref>محمد المقدم؛ فقه أشراط‌الساعة: ص ۳۸.</ref>.

::::::[[اعتقاد به امام مهدی]] نباید [[زمینه‌ساز]] احساس بی‌مسئولیتی در میان [[جامعه]] و [[مسلمانان]] شود و نباید [[مسلمانان]] به یکدیگر و معضلاتی که در [[جامعه]] پیش می‌آید، بی‌توجه باشند و نباید این نگرش در آنها پیدا شود که کارهای مهم [[اجتماعی]] و شرعی تنها به دستان [[امام مهدی]]{{ع}} و [[حضرت عیسی]]{{ع}} اجراشدنی و حل‌شدنی است؛ مثلاً در [[روایت]] است که [[آزادی]] [[بیت‌المقدس]] در [[زمان ظهور]] و به [[دست امام مهدی]]{{ع}} به وقوع می‌پیوندد. بی‌شک این [[روایت]] و نظایر آن نباید ما را به [[آزادی]] [[بیت‌المقدس]] بی‌اعتنا کند و در نتیجه در برابر آن دغدغه و [[مسئولیت]] نداشته باشیم، بلکه [[رسالت]] ما این است که همیشه دنبال ایفای [[وظیفه]] باشیم که اگر به مقصود رسیدیم، از خیراتش بهره‌مند می‌شویم و اگر به مقصود نرسیدیم، دست‌کم به [[مسئولیت]] خویش عمل کرده‌ایم<ref>{{عربی|عَلی هَذَا يَفْهَمُ أَنَّ مَنْ يَحتَجُّ بِقَضِيَّةِ المَهدِيِّ المُنْتَظَرِ لَا يَقبَلُ احْتِجَاجَهُ؛ لِأَنَّهُ لَوْ قُلْنَا لِلنَّاسِ: إِنَّ الْمَسْجِدَ الْأَقْصی لَن يُحَرِّرَ إِلاَّ عَلی يَدِ الْمَهْدِيِّ الْمُنْتَظَرِ لَثَبَطَنا عَزائِمَ النَّاسِ وَ لَمَاتَ الْجِهَادُ فِي الْأُمَّةِ وَ لَمَّا بَقِيَ هُنَاك أَحَدٌ يَعمَلُ لِإِصلاحِ المُجتَمِعِ وَ لَكَانَ النَّاسُ كُلُّهُم يَنتَظِرُونَ المَهدِيَّ المُنتَظَرَ. فَالَّذِي أَضَرَّ بِالأُمَّةِ هُوَ أَنَّهُمْ يَنْتَظِرُونَ الْغَيْبَ الْمَنْشُودَ وَ يَنْسَوْنَ الْوَاقِعَ الْمَشْهُودَ وَ الْغَيْبَ لاَ يعني أَنَّنَا نَتْرُكُ مَا نَحْنُ فيهِ؛ فَاللَّهُ جَلَّ وَ عَلا أخبَرَ النَّاسَ كُلَّهُم أَنَّهُمْ مَيِّتُون وَ قَالَ لِنَبِيِّهِ إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ وَ هَذَا غَيْبٌ وَ لَكِنْ لاَ يعْني أَنْ تُذْهِبَ إِلَی الْمَوْتَ، بَلْ عِشْ حَيَاةً طَبِيعِيَّةً كَمَا أَمَرَ اللَّهُ حَتَّی يَأْتِيكَ الْمَوْتُ. فَالمَسْجِدُ الأَقصی يَفْتَحُ عَلَی يَدَ الْمَهْدِيِّ أَوْ عَلی يَدِ عِيسی، أَوْ عَلی يَدِ غَيْرِهِمَا؛ فَهَذَا لاَ يَخُصَّنَا فَنَحْنُ مَسْئُولُونَ شَرعاً عَنْ هَذَا الْمَسْجِدِ بِأَنْ نَسْلُكَ الطَّرائِقَ الشَّرعِيَّةِ وَ نَجْمَعُ مَا بَيْنَ الْأَسْبَابِ الْكُونِيَّةِ وَ الأَسبَابِ الشَّرْعِيَّةِ فِي الوُصُولِ إِلَی غَايَاتِنَا الَّتِي ننْشِدُهَا وَ إِنْ قَدَّرَ هَذَا عَلی أَيْدِي الْمُسْلِمِينَ المُعَاصِرينَ الْيَوْمَ كَانَ خَيْراً كَثِيراً و إِنْ لَمْ يَقْدِرْ بَرِئَتِ الذِّمَّةُ وَ وَقَعَتِ الْمَعَاذِيرُ وَ الْأَمْرُ غَيبٌ وَ لاَ يَقَعُ إِلاَّ مَا أَرَادَ اللَّهُ وَ كَتَبَهُ جَلَّ وَ عَلاَ فِي الْأَزَلِ}} (أبوهاشم صالح بن عواد بن صالح المغامسی؛ أعلام القرآن، ج ۳، ص ۱۳).</ref>.

:::::#[[آماده‌سازی]] و [[زمینه‌سازی برای ظهور]] و [[نزول]] از جمله [[وظایف]] مهم هر مسلمانی است.

:::::#[[اعتقاد]] داشتن به [[انتظار صحیح]] و مثبت بر هر مسلمانی [[واجب]] است.  

:::::#آمدن مجددها [[قبل از ظهور]] تأیید فعالیت‌های [[منتظران]] در [[عصر انتظار]] است.  

:::::#[[نصرت]] [[دین]] و [[قیام]] به اجرای دستورهای [[دینی]] بر [[منتظران]] [[واجب]] است.

[[پرونده:13681225.jpg|بندانگشتی|right|100px|]]

::::::آقای '''[[ابراهیم محمدی]]'''، در مقاله ''«[[ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث (مقاله)|ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::منظور از {{متن حدیث|الْأَمْرِ الْأَوَّلِ}} همان [[احکام]] و دستوراتی است که [[مؤمنان]] آن را به عنوان [[دین]] پذیرفته‌اند و در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است: "بر [[مردم]] زمانی خواهد آمد که امامشان از آنها [[غایب]] خواهد بود. به ایشان عرض کردم: [[مردم]] در آن زمان چه خواهند کرد؟ فرمود: به امری که به آنها روشن است چنگ می‌‌زنند تا امر برایشان روشن گردد"<ref>{{متن حدیث|يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَغِيبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَقُلْتُ لَهُ مَا يَصْنَعُ النَّاسُ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ قَالَ يَتَمَسَّكُونَ بِالْأَمْرِ الَّذِي هُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ}}؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۹.</ref>»<ref>[[ابراهیم محمدی|محمدی، ابراهیم]]، [[ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث (مقاله)|ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث]]، ص ۱۵۶-۱۵۷.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}