آیه مودت: تفاوت میان نسخه‌ها

#معنای‌ "{{متن قرآن|الْقُرْبَى}}" [[تقرب به خداوند]] است و "{{متن قرآن|الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}" به معنای [[مودت]] به [[خدا]] از راه [[تقرب]] به او و از گذر [[طاعت]] است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۲.</ref>. این [[تفسیر]] نادرست است؛ زیرا معنای [[آیه]] بنابر آن چنین می‌شود: "از شما می‌خواهم [[اطاعت خدا]] را [[دوست]] بدارید". در حالی که معنای درست این است: "از شما می‌خواهم [[خدا]] را [[اطاعت]] کنید نه اینکه تنها آن را [[دوست]] بدارید"؛ چون [[تقرب به خدا]] را حتی [[مشرکان]] [[دوست]] داشتند و بتان را به همین جهت می‌پرستیدند <ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۲.</ref>.

#مراد از "{{متن قرآن|الْقُرْبَى}}" همان [[خویشاوندی]] است؛ اما خطاب [[آیه]] به [[قریش]] نیست؛ بلکه به [[انصار]] است؛ زیرا [[پیامبر]]{{صل}} از سوی [[مادر]] با آنان [[خویشاوند]] بود<ref>روح المعانی‌، ج۲۵، ص ۳۰.</ref>. این برداشت نادرست است؛ زیرا [[محبت]] [[انصار]] به [[پیامبر]]{{صل}} چنان بود که نیازی به سفارش نداشت <ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۲ ـ۵۳.</ref>.  

#مراد از "{{متن قرآن|الْقُرْبَى}}" [[خویشاوندان]] [[مردم]] است. بدین ترتیب معنای [[آیه]] چنین می‌شود: "هیچ مزدی از شما نمی‌خواهم جز آنکه با خویشانتان [[مهربانی]] کنید"<ref>روح المعانی‌، ج۲۵، ص۳۲.</ref>. این [[تفسیر]] نیز نادرست است؛ زیرا در [[فرهنگ اسلامی]] [[محبت]] به [[نزدیکان]] به صورت مطلق [[پسندیده]] نیست<ref>سورۀ مجادله، آیۀ ۲۲.</ref>؛ بلکه تابع شرط‌هایی است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۳.</ref>.