پرش به محتوا

ملاقات‌گرایی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'مستحق' به 'مستحق'
جز (جایگزینی متن - 'رده:اتمام لینک داخلی' به '')
جز (جایگزینی متن - 'مستحق' به 'مستحق')
خط ۱۰: خط ۱۰:
==امکان [[ملاقات]] با [[امام مهدی]]==
==امکان [[ملاقات]] با [[امام مهدی]]==
*درباره امکان و مطلوبیت [[دیدار]] با [[امام موعود]] در [[زمان غیبت]] کبرا، دو [[گرایش]] وجود دارد:  
*درباره امکان و مطلوبیت [[دیدار]] با [[امام موعود]] در [[زمان غیبت]] کبرا، دو [[گرایش]] وجود دارد:  
#[[گرایش]] افراطی: معتقدان به این [[گرایش]]  بر این باورند، شرط لازم [[ارتباط با حضرت]] و بهره‌وری از ایشان در [[زمان غیبت]]، [[دیدار]] [[امام]] است و همۀ [[کمالات]] دیگر فرع و شاخۀ آن است و [[ملاقات]] با [[امام غایب]] {{ع}} امر بسیار رایج و عادی برای هر کس و در هر شرایطی است و با شیوع این طرز [[تفکر]]، علاقه و [[محبت]] عموم [[مردم]] به [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} روز به روز بیشتر می‌شود. اگر [[انسان‌ها]] رسیدن به [[محبوب]] را سخت و استثنایی بدانند، [[امید]] زیادی به آن نمی‌بندند و همین مسأله باعث دلسردی آنان می‌شود. این رویکرد تا آنجا پیش می‌رود که اگر کسی با [[نیت]] [[مقدس]]، ماجرایی هرچند ساختگی و [[دروغ]] دربارۀ [[ملاقات]] با [[امام عصر]] {{ع}} برای [[مردم]] [[نقل]] کند را [[مستحق]] [[حق‌شناسی]] و [[سپاس‌گزاری]] می‌‌داند در حالی که [[نقل]] [[تشرفات]] [[اولویت]] درجه اوّل در مباحث [[مهدویت]] نیست و [[زیاده‌روی]] در [[نقل]] چنین اموری یقیناً آسیب‌زاست<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۱۰۸-۱۱۲؛ [[امیر محسن عرفان|عرفان، امیر محسن]]، [[مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت (کتاب)|مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت]]، ص؟.</ref>. پیامدهای این نگرش عبارت‌اند از: [[یأس]] و [[ناامیدی]] در اثر عدم [[توفیق]] [[دیدار]]، توهم‌گرایی و خیال‌پردازی، استقبال از [[مدعیان دروغین مهدویت]] و مدعیان [[ملاقات]]، دور ماندن از انجام [[وظایف]] اصلی به [[دلیل]] اهتمام بیش از اندازه به [[دیدار]] و [[بدبینی]] به [[امام]] {{ع}} به [[دلیل]] عدم [[دیدار]]<ref>ر.ک: [[محمد صابر جعفری|جعفری، محمد صابر]]، [[اندیشه مهدویت و آسیب‌ها (کتاب)|اندیشه مهدویت و آسیب‌ها]]، ص ۶۳؛ [[کاظم میرزایی|میرزایی، کاظم]]، تبیین سخنان آیت‌الله خامنه‌ای درباره مهدویت، وبگاه خبری تریبون مستضعفین.</ref>.
#[[گرایش]] افراطی: معتقدان به این [[گرایش]]  بر این باورند، شرط لازم [[ارتباط با حضرت]] و بهره‌وری از ایشان در [[زمان غیبت]]، [[دیدار]] [[امام]] است و همۀ [[کمالات]] دیگر فرع و شاخۀ آن است و [[ملاقات]] با [[امام غایب]] {{ع}} امر بسیار رایج و عادی برای هر کس و در هر شرایطی است و با شیوع این طرز [[تفکر]]، علاقه و [[محبت]] عموم [[مردم]] به [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} روز به روز بیشتر می‌شود. اگر [[انسان‌ها]] رسیدن به [[محبوب]] را سخت و استثنایی بدانند، [[امید]] زیادی به آن نمی‌بندند و همین مسأله باعث دلسردی آنان می‌شود. این رویکرد تا آنجا پیش می‌رود که اگر کسی با [[نیت]] [[مقدس]]، ماجرایی هرچند ساختگی و [[دروغ]] دربارۀ [[ملاقات]] با [[امام عصر]] {{ع}} برای [[مردم]] [[نقل]] کند را مستحق [[حق‌شناسی]] و [[سپاس‌گزاری]] می‌‌داند در حالی که [[نقل]] [[تشرفات]] [[اولویت]] درجه اوّل در مباحث [[مهدویت]] نیست و [[زیاده‌روی]] در [[نقل]] چنین اموری یقیناً آسیب‌زاست<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۱۰۸-۱۱۲؛ [[امیر محسن عرفان|عرفان، امیر محسن]]، [[مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت (کتاب)|مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت]]، ص؟.</ref>. پیامدهای این نگرش عبارت‌اند از: [[یأس]] و [[ناامیدی]] در اثر عدم [[توفیق]] [[دیدار]]، توهم‌گرایی و خیال‌پردازی، استقبال از [[مدعیان دروغین مهدویت]] و مدعیان [[ملاقات]]، دور ماندن از انجام [[وظایف]] اصلی به [[دلیل]] اهتمام بیش از اندازه به [[دیدار]] و [[بدبینی]] به [[امام]] {{ع}} به [[دلیل]] عدم [[دیدار]]<ref>ر.ک: [[محمد صابر جعفری|جعفری، محمد صابر]]، [[اندیشه مهدویت و آسیب‌ها (کتاب)|اندیشه مهدویت و آسیب‌ها]]، ص ۶۳؛ [[کاظم میرزایی|میرزایی، کاظم]]، تبیین سخنان آیت‌الله خامنه‌ای درباره مهدویت، وبگاه خبری تریبون مستضعفین.</ref>.
#[[گرایش]] تفریطی: [[اعتراض]] این گروه به معتقدان افراطی ملاقات‌گرایی این است که با سهل انگاشتن [[دیدار]] [[امام]] در [[زمان غیبت]]، [[مهدویت]] و [[اعتقاد]] به [[امام]] به سطحی نازل سقوط می‌کند و از اهمیت و [[ارزش]] آن کاسته می‌شود. نقطۀ کانونی این مسأله پیرامون آخرین [[نامه]] [[امام عصر]] {{ع}} در [[زمان غیبت صغرا]] شکل گرفته که [[امام]] ادعای هرگونه مشاهده توسط افراد را [[کذب]] و افترا خوانده‌اند: {{متن حدیث|أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَذَّابٌ مُفْتَرٍ}}<ref>غیبت طوسی، ص۳۹۶.</ref>. اما به نظر می‌رسد مقصود کلی از این عبارت، [[تکذیب]] کسی است که با [[ادعای نیابت]] از جانب [[امام]] همراه باشد، چون بنابه عرف [[زمان غیبت صغرا]]، مشاهده توسط کسی صورت می‌گرفت که [[نایب امام]] باشد. وجه دیگر این عبارت متضمن آن است که مشاهدۀ اختیاری و اینکه فرد در هر زمان که بخواهد بتواند به [[دیدار]] [[امام]] نائل شود، امکان ندارد. [[امام]] {{ع}} هر گاه خود [[صلاح]] بداند می‌تواند به [[دیدار]] افراد بیاید. علاوه بر اینکه، تشرفاتی که در کتاب‌های [[عالمان شیعه]] ذکر شده، مربوط به کسانی است که در نهایت [[تقوا]] و [[علم]] قرار داشته و امکان [[دروغ‌گویی]] آنان بسیار بعید به نظر می‌رسد و هیچ یک از این بزرگواران این قضیه را علنی نکرده، [[ادعای نیابت]] خاص و ارتباط همیشگی با [[امام عصر]] نداشته و در برابر انتشار این خبر نیز حساس و مخالف بوده اند‌ و این جریان بعد از رحلت‌ آنها منتشر شده است<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۱۰۸-۱۱۲؛ [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور،محمد مهدی]]، بازگویی انجام ملاقات با امام مهدی در زمان حیات افراد، خبرگزاری ایسنا.</ref>.
#[[گرایش]] تفریطی: [[اعتراض]] این گروه به معتقدان افراطی ملاقات‌گرایی این است که با سهل انگاشتن [[دیدار]] [[امام]] در [[زمان غیبت]]، [[مهدویت]] و [[اعتقاد]] به [[امام]] به سطحی نازل سقوط می‌کند و از اهمیت و [[ارزش]] آن کاسته می‌شود. نقطۀ کانونی این مسأله پیرامون آخرین [[نامه]] [[امام عصر]] {{ع}} در [[زمان غیبت صغرا]] شکل گرفته که [[امام]] ادعای هرگونه مشاهده توسط افراد را [[کذب]] و افترا خوانده‌اند: {{متن حدیث|أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَذَّابٌ مُفْتَرٍ}}<ref>غیبت طوسی، ص۳۹۶.</ref>. اما به نظر می‌رسد مقصود کلی از این عبارت، [[تکذیب]] کسی است که با [[ادعای نیابت]] از جانب [[امام]] همراه باشد، چون بنابه عرف [[زمان غیبت صغرا]]، مشاهده توسط کسی صورت می‌گرفت که [[نایب امام]] باشد. وجه دیگر این عبارت متضمن آن است که مشاهدۀ اختیاری و اینکه فرد در هر زمان که بخواهد بتواند به [[دیدار]] [[امام]] نائل شود، امکان ندارد. [[امام]] {{ع}} هر گاه خود [[صلاح]] بداند می‌تواند به [[دیدار]] افراد بیاید. علاوه بر اینکه، تشرفاتی که در کتاب‌های [[عالمان شیعه]] ذکر شده، مربوط به کسانی است که در نهایت [[تقوا]] و [[علم]] قرار داشته و امکان [[دروغ‌گویی]] آنان بسیار بعید به نظر می‌رسد و هیچ یک از این بزرگواران این قضیه را علنی نکرده، [[ادعای نیابت]] خاص و ارتباط همیشگی با [[امام عصر]] نداشته و در برابر انتشار این خبر نیز حساس و مخالف بوده اند‌ و این جریان بعد از رحلت‌ آنها منتشر شده است<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۱۰۸-۱۱۲؛ [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور،محمد مهدی]]، بازگویی انجام ملاقات با امام مهدی در زمان حیات افراد، خبرگزاری ایسنا.</ref>.


۲۱۸٬۱۹۶

ویرایش