اذن: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*{{متن قرآن|فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ}}<ref>«پس چون برای کاری از تو اجازه خواستند به هر یک از آنان که خواستی اجازه بده» سوره نور، آیه ۶۲.</ref>.

*در چارچوب [[قدرت]]، کسی صاحب اِذن (من له الاذن) است که از نظر قدرتِ عرفی، قانونی و [[شرعی]]، فرادستِ افراد دیگر باشد. اِذن به [[جعل]] [[تکوینی]] به [[خدای تعالی]] {{متن قرآن|إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند» سوره نساء، آیه ۶۴.</ref> و به [[جعل]] [[تشریعی]] و اعتبار [[شرعی]]، برای [[رسول خدا]] به عنوان [[امام]] و [[رهبر]] [[جامعه]] {{متن قرآن|وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ}}<ref>«و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.</ref> و [[مؤمنان]] به عناوین مختلف تعلق گرفته است؛ از جمله [[اذن]] [[ولیّ]] در [[ازدواج]]، [[اذن]] صاحب‌خانه برای دخول در [[حریم]] شخصی او، [[اذن]] به [[جنگ]] در [[دفاع]] از [[جان]] و [[مال]] و سرزمین و...<ref>محمود سرمدی، "اذن"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۱۸۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۴-۶۵.</ref>.