طالقان: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر [[زمین]] جای گرفته باشند، زین اسب [[امام]] خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح می‌کنند و به آن [[تبرک]] می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به [[عبادت]] پروردگارشان [[قیام]] می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده [[نبرد]] می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "[[یا لثارات الحسین]]" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶۸.</ref>.

==طالقان در فرهنگنامه آخرالزمان==

*[[امام صادق]]{{ع}} به [[مفضل]] فرمود [[جوانی]] خوش‌چهره (یعنی [[سید حسنی]]) از [[دیلم]] [[قیام]] می‌کند و [[دعوت]] به سوی [[حضرت مهدی]]{{ع}} می‌نماید. گنج‌هایی از طالقان به [[دعوت]] او پاسخ مثبت می‌دهند. این گنج‌ها از طلا یا نقره نیستند، بلکه مردانی هستند که در [[قدرت]] و جرأت چون [[پاره‌های آهن]] هستند و بر اسب‌هایی ابلق سوار می‌شوند. آنان با تجهیزات [[جنگی]] به سوی [[کوفه]] به حرکت درمی‌آیند و [[ستمکاران]] را می‌کشند آنان بیشتر جاهایی را که به [[تصرف]] در می‌آورند ویران خواهند کرد. [[لشکر]] [[حسنی]] به [[کوفه]] می‌رسد و در آنجا [[پناه]] خواهد گرفت. با منتشر شدن خبر [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، [[حسنی]] با لشکرش به سوی [[حضرت]] خواهند آمد و همه با [[حضرت]] [[بیعت]] می‌کنند و تنها عده‌ای [[زیدی]] [[مذهب]] [[بیعت]] ننموده و به [[دست حضرت]] و یارانش به [[قتل]] می‌رسند<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵ و ر.ک: حسنی.</ref>.  

*[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: خوشا به حال طالقان! در آنجا [[خداوند]] گنج‌هایی نهفته که نه از طلا هستند و نه از نقره، بلکه مردانی هستند که [[خداوند]] را به [[حقیقت]] شناخته‌اند، آنان [[یاوران]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[آخرالزمان]] خواهند بود<ref>یأتی، ص ۴۳۲ و بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۲۹.</ref>.