بغی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*{{متن قرآن|إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ}}<ref>«بی‌گمان قارون از قوم موسی بود و در برابر آنان سرکشی کرد» سوره قصص، آیه ۷۶.</ref>.

#طلب، درخواست. از این ماده "بُغیه" به معنای [[حاجت]] و "ابتغاء" به معنای طلب‌ کردن استعمال شده است.

#[[تجاوز]]، تعّدی، [[عصیان]] و [[سرکشی]]. مشتق از این ماده "باغی" و "فرقه باغیه" به معنای شورشگری و [[قیام]] علیه [[امام]] [[حقّ]] است و بَغی به عنوان صفت [[زن]] [[فاجر]] و [[فاسق]] استعمال می‌شود<ref>محمود سرمدی، «بغی»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۳۷۹.</ref>.

*در [[فقه]] [[سیاسی]] [[اسلام]] [[باغی]] و [[اهل بغی]] این‌گونه تعریف شده است: هر کسی که بر [[امام]] و پیشوای [[عادل]] [[خروج]] کند و مسلحانه بشورد، [[باغی]] است. [[جهاد]] علیه این [[فرقه]] با [[دعوت]] و درخواست [[امام]] یا کسی که [[امام]] او را [[تعیین]] و [[منصوب]] کرده باشد، بر [[مسلمانان]] [[واجب کفایی]] است؛ مگر آنکه [[توبه]] نمایند. از نمونه‌های [[تاریخی]] [[جنگ]] با [[اهل بغی]]، [[جنگ جمل]]، [[نهروان]] و [[صفین]] است<ref>ابوالفضل شکوری، فقه سیاسی اسلام، ص۲۰۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۴۸.</ref>.

* 'باغی، تجاوزگر، شورشی، [[اهل بغی]]، کسی که بر ضدّ حکومت [[امام]] [[معصوم]] و [[حکومت]] اسلامی طغیان و شورش مسلّحانه کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۲۱.</ref>.