احترام به مقام زن: تفاوت میان نسخه‌ها

*آن [[حضرت]]{{صل}} با [[همسران]] خود به عطوفت و [[عدل]] [[رفتار]] می‌کرد. [[نقل]] شده است که [[رسول خدا]]{{صل}} پس از [[خواندن نماز]] صبح، به خانه یک یک [[زنان]] خود وارد شده، با آنان [[ملاقات]] و از آنان دلجویی می‌فرمود<ref>مجمع البیان، ج ۱، ص ۴۷۱ و بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۲۲۸</ref> و میان [[زنان]] خود [[تبعیض]] قائل نمی‌شد و برای هر یک از [[همسران]]، نوبت خاصی را در نظر گرفته بود و به نوبت به آنها سر می‌زد<ref>صحیح بخاری، ج ۱، ص ۷۵ و مسند احمد، ج ۳، ص ۱۶۷.</ref> و در رعایت این نوبت، بسیار پایبند بود و حتی در ایام [[بیماری]]<ref>این بیماری به وفاتشان انجامید.</ref> هم، طبق نوبت به منازل هر یکی از بانوان خود می‌رفت تا اینکه با شدت گرفتن [[بیماری]]، از [[همسران]] خود اجازه گرفت تا در منزل [[عایشه]] بماند<ref>الطبقات الکبری، ج ۸، ص ۱۳۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج ۱، ص ۴۱۵ و ابن کثیر، البدایه والنهایة ج ۵،، ج ۲۹۲.</ref><ref>[[فاطمه پهلوان‌پور|پهلوان‌پور، فاطمه]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۹۸.</ref>.

*[[رسول خدا]]{{صل}} با اهل خانه خود در کار خانه شرکت می‌کرد و با دست [[مبارک]] خویش گوسفندان را می‌دوشید و جامه و کفش خود را می‌دوخت<ref>الطبقات الکبری، ج۱، ص ۲۷۵ و تاریخ مدینه دمشق، ج۴، ص۵۸.</ref> و در خانه را بر مراجعه کنندگان می‌گشود و در این کار از دیگران [[سبقت]] می‌گرفت. به شترانش عقال می‌بست و شیرشان را می‌دوشید، خانه را جارو می‌کرد و چون خادمش از آرد کردن خسته می‌شد، او را [[یاری]] می‌کرد و گندم و جو را آرد می‌کرد<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج ۱ مدینه، ص دمشق ۱۴۶، و بحارالانوار ۴، ص ۵۸،. ج ۱۶، ص ۲۲۷.</ref>. [[حضرت رسول]] خود، به حیوانات خود، [[آب]] و [[غذا]] می‌داد و گاه بارهای خدمتکار خسته‌اش را به دوش می‌کشید. آن [[حضرت]]، [[آب]] وضوی شبش را خود، آماده می‌کرد و کنار بستر می‌گذاشت و به دست خویش، گوشت برای همسرانش تکه تکه می‌کرد<ref>المناقب، ص ۱۴۶.</ref> و شخصاً نیازمندی‌های خانه خویش را از بازار تهیه می‌کرد و بار خود را با دست [[مبارک]] به منزل می‌برد و از این کار شرمنده نمی‌شد<ref>حسن بن أبی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ص ۱۱۵؛ قاضی عیاض اندلسی، الشفا بتعریف حقوق المصطفی، ج ۱، ص ۲۶۶ و ابن سید الناس، عیون الاثر، ج ۲، ص ۴۰۲.</ref><ref>[[فاطمه پهلوان‌پور|پهلوان‌پور، فاطمه]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۹۸-۹۹.</ref>.

*از [[عایشه]] پرسیدند: "محبوب‌ترین [[مردم]] نزد [[رسول خدا]]{{صل}} چه کسی بود؟" گفت: "[[فاطمه]]{{س}}"؛ سپس پرسیدند: "محبوب‌ترین مردان چه کسانی بودند؟" گفت: "شوهرش [[علی]]{{ع}}"<ref>المناقب، ج ۱، ص ۳؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۱، ص ۴۶۲ و سید بن طاووس، الطرائف، ج ۱، ص ۱۵۷.</ref>.  

*[[پیامبر]]{{صل}} می‌فرمود: [[فاطمه]]{{س}} پاره تن من است؛ هر کس او را [[دوست]] داشته باشد، مرا [[دوست]] داشته است و هر کس او را اذیت کند مرا اذیت کرده است؛ [[فاطمه]]{{س}} عزیزترین [[مردم]] نزد من است<ref>ص ۳۶۰ القلوب و مسند، ج احمد ۲، ص، ۲۳۲ ج ۴،؛ امالی ص ۵ صدوق، ص ۱۰۴؛ شیخ مفید، الامالی، ص ۲۶۰؛ سنن ترمذی، ج۴، ص۵.</ref><ref>[[فاطمه پهلوان‌پور|پهلوان‌پور، فاطمه]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۹۹-۱۰۰.</ref>.