آواره در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[خداوند]] [[کیفر]] آواره کنندگان [[پیامبران]] را گرفتار شدن به [[عذاب الهی]] و نابودی ذکر فرموده، و مهم این که [[خداوند]]، این [[قانون]] و [[سنت]] را خود اعلام نموده، تا کسانی که مرتکب چنین اعمالی می‌شوند و [[پیامبران]] را که برای [[اصلاح جامعه]] آمده‌اند از [[شهر]] و دیارشان بیرون می‌کنند، خود آنها هم مدت زیادی در آن [[شهر]] نمی‌مانند؛ و نتیجه فسادشان گریبان آنها را خواهد گرفت، و مجبور به ترک آن [[شهر]] و یا نابودی جسمی خواهند شد. {{متن قرآن|وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«و به راستی نزدیک بود که تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرون رانند و در آن صورت (آنها نیز) پس از تو جز اندکی درنگ نداشتند» سوره اسراء، آیه ۷۶.</ref>.

#[[توطئه]] و مکر [[مشرکان]] برای آواره کردن [[پیامبر]] و یا کشتن او مطرح شده، و این که [[خداوند]] در مقابل مکر و نقشه آنان [[تدبیر]] می‌کند و او از [[بهترین]] [[تدبیر]] کنندگان است. {{متن قرآن|وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که کافران با تو نیرنگ می‌باختند تا تو را بازداشت کنند یا بکشند یا بیرون رانند، آنان نیرنگ می‌باختند و خداوند تدبیر می‌کرد و خداوند بهترین تدبیر کنندگان است» سوره انفال، آیه ۳۰.</ref>.

#[[خداوند]] به [[پیامبر]] دلداری می‌دهد، که از آواره شدن توسط [[مشرکان]] نگران نباشد که قوی‌تر از [[مشرکین]] [[مکه]] را [[خداوند]] قبلا هلاک نموده به [[دلیل]] آواره نمودن [[پیامبران پیشین]] و ایستادنشان مقابل [[توحید]] {{متن قرآن|وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ}}<ref>«و چه بسیار (مردم) شهرهایی بودند توانمندتر از (مردم) شهری که تو را (از آن) بیرون کرد (ند)، ما آنها را نابود کردیم و یاوری نداشتند» سوره محمد، آیه ۱۳.</ref>.

#[[یاری]] [[خداوند]] و امدادهای او به هنگام اخراج [[پیامبر]] از [[مکه]] و خطاب به [[مردم مدینه]] که اگر شما او را [[یاری]] نکنید. [[خدا]] او را [[یاری]] خواهد کرد، همان گونه که به هنگام اخراج از [[مکه]] [[یاری]] نمود و [[دشمنان]] نتوانستند به او دسترسی پیدا کنند {{متن قرآن|إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا}}<ref>«اگر او را یاری ندهید بی‌گمان خداوند یاریش کرده است هنگامی که کافران او را که یکی از دو نفر بود (از مکّه) بیرون راندند» سوره توبه، آیه ۴۰.</ref>.