سایه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[خداوند]] [[قدرت]] و توانائی خود بر ثابت نگه داشتن سایه اجسام را اگر می‌خواست به [[پیامبر]] متذکر می‌شود و حرکت تدریجی سایه‌ها بعد از امتداد را از [[قدرت]] خود اعلام می‌کند و نکته تفسیری [[آیه]] فوق را از [[تفسیر]] نمونه می‌آوریم. حرکت سایه‌ها! در اینجا سخن از قسمتهای مهمی از [[نعمت‌های الهی]] به عنوان بیان [[اسرار]] [[توحید]] و خدا‌شناسی است.[[سخن]] از [[نعمت]] - سایه‌ها» و سپس اثرات و [[برکات]] -[[شب]]» و -[[خواب]] و استراحت» و - [[روشنایی]]» روز و - وزش بادها» و - [[نزول]] [[باران]]» و - زنده شدن زمینهای مرده» و - سیراب شدن» [[چهار پایان]] و انسان‌هاست. نخست می‌گوید: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ }}<ref>«آیا ندیده‌ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترانده است و اگر بخواهد آن را بی‌جنبش می‌گرداند سپس خورشید را بر آن رهنمون گرداندیم» سوره فرقان، آیه ۴۵.</ref> آیا ندیدی چگونه پروردگارت سایه را گسترده ساخت»؟! - و اگر می‌خواست آن را ساکن قرار می‌داد» سایه‌ای همیشگی و [[جاودانی]]: {{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاكِنًا}}<ref>«آیا ندیده‌ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترانده است و اگر بخواهد آن را بی‌جنبش می‌گرداند سپس خورشید را بر آن رهنمون گرداندیم» سوره فرقان، آیه ۴۵.</ref> این سایه کشیده و گسترده همان سایه‌ای است که بعد از [[طلوع فجر]] و قبل از [[طلوع]] [[آفتاب]] بر [[زمین]] حکمفرماست و [[لذت]] بخش‌ترین سایه‌ها و ساعات همان است؛ زیرا به دنبال آن می‌فرماید: - سپس [[خورشید]] را بر وجود این سایه گسترده [[دلیل]] قرار دادیم» {{متن قرآن|ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا}}<ref>«آیا ندیده‌ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترانده است و اگر بخواهد آن را بی‌جنبش می‌گرداند سپس خورشید را بر آن رهنمون گرداندیم» سوره فرقان، آیه ۴۵.</ref> اشاره به این که اگر [[آفتاب]] نبود مفهوم سایه روشن نمی‌شد، اصولا سایه از پرتو [[آفتاب]] به وجود می‌آید. ودر ([[آیه]] ۴۶ می‌فرماید - سپس آن را آهسته جمع می‌کنیم» و [[نظام]] سایه و [[آفتاب]] را [[حاکم]] می‌سازیم {{متن قرآن|ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا}}<ref>«آنگاه آن را اندک‌اندک  به سوی خویش باز گرفتیم» سوره فرقان، آیه ۴۶.</ref> می‌دانیم هنگامی که [[خورشید]] طلوع می‌کند تدریجا سایه‌ها بر چیده می‌شود تا به هنگام ظهر که در بعضی از مناطق سایه بکلی معدوم می‌شود، و در دیگر مناطق به حد اقل خود می‌رسد و به این ترتیب سایه‌ها نه یک دفعه ظاهر می‌گردند، و نه یک دفعه بر چیده می‌شوند، و این خود یکی از حکمت‌های [[پروردگار]] است، چرا که اگر انتقال از [[نور]] به [[ظلمت]] و بالعکس، ناگهانی صورت می‌گرفت برای همه موجودات زیان‌آور بود. ([[برگزیده]] [[تفسیر]] نمونه، ج ۳، ص: ۳۴۰)<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۶۷۹.</ref>.