هویت فردی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی معتقدند، [[هویت]] فردی [[انسان]]، به عنوان موجودی متمایز از موجودات دیگر، در قابلیت‌ها، آگاهی‌ها و [[کمالات]] [[انسان]] نهفته است. یعنی، با توجه به [[عقل]]، [[اختیار]]، [[علم]] و در نهایت، تلاش [[انسان]] برای وصول به [[حق تعالی]] می‌‌توان برای [[انسان]] [[هویت]] مطلوب فردی تعریف کرد که در آن [[دین]] و [[ایمان دینی]] دارای جایگاهی اساسی است<ref>ر.ک: قربانی، قدرت الله، «هویت ملی از دیدگاه استاد مطهری»، فصلنامه مطالعات ملی، ۱۳۸۲، شماره ۲.</ref>. از این رو از منظر منابع [[دینی]] [[انسان]]، موجودی است [[الهی]] که از طرف [[خداوند]] و برای رسیدن به برخی اهداف، پای در [[جهان هستی]] گذاشته است. این [[انسان]] دارای فطرتی است که استعدادهای [[الهی]] به صورت بالقوه در درون او از طرف [[خداوند]] به [[ودیعه]] گذاشته شده است. استعدادهای درونی در اثر عوامل مختلف [[رشد]] نموده و به فعلیت می‌رسد. بنابراین می‌توان گفت نحوۀ شکل‌گیری [[هویت انسان]] همان نحوۀ [[رشد]]، نمو، [[ظهور]] و بروز استعدادهای درونی اوست<ref>ر.ک: فوزی، یحیی، «هویت جمعی از دیدگاه امام خمینی»، مجله متین، ۱۳۸۲، شماره ۱۹.</ref>.

با توجه به وجود دو نوع استعداد در [[درون انسان]]؛ یعنی استعداد [[الهی]] و استعداد [[شیطانی]]، دو نوع [[هویت]] فردی قابل [[تصور]] است:  

# [[هویت الهی]] و اصیل: که معطوف به [[سعادت انسان]] و [[رسیدن به کمال]] اوست.