بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = بریر بن خضیر همدانی

| عنوان مدخل  = [[بریر بن خضیر همدانی]]

| مداخل مرتبط = [[بریر بن خضیر همدانی در حدیث]] - [[بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلام]] - [[بریر بن خضیر همدانی در معارف و سیره حسینی]] - [[بریر بن خضیر همدانی در تراجم و رجال]]

| پرسش مرتبط  =  

== مقدمه ==

* بُریر از [[تابعین]] و مردی [[زاهد]] و [[عابد]] و از رؤسای [[اهل کوفه]] و در شمار بزرگان و [[قاریان]] بود. او از [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و هنگامی که باخبر شد [[حضرت]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} از [[مدینه]] حرکت کرده، فوراً خود را به [[مکه]] رسانید و به آن [[حضرت]] ملحق شد و با خیل [[یاران امام]] {{ع}} به [[کربلا]] آمد و در سال ۶۱ [[هجری]] در رکاب مولایش [[حضرت]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۶.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۳۶-۲۳۷.</ref>

== [[وفاداری]] بُریر ==

* [[وفاداری]] و [[ایمان]] بُریر از برخوردهای او با افرادی که مقابل [[امام حسین]] {{ع}} بودند، به خوبی روشن می‌شود: موقعی که [[حر بن یزید ریاحی]] در بین [[راه]] [[کوفه]] جلو [[راه]] را بر [[امام حسین]] {{ع}} و یارانش گرفت، [[امام]] {{ع}} خطبه‌ای خواند، از جمله کسانی که برخاست و [[سخنرانی]] کرد، بریر بود. او خطاب به [[امام]] {{ع}} عرض کرد: "ای پسر [[رسول خدا]]، به [[خدا]] [[سوگند]] که [[خداوند]] به وجود تو بر ما [[منت]] گذاشت که در برابر تو با [[دشمنان خدا]] بجنگیم و اعضای ما در [[راه]] تو قطعه قطعه شود تا در [[روز قیامت]] جدت از ما [[شفاعت]] کند<ref>{{عربی|"وَ اَللَّهِ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ مَنَّ اَللَّهُ بِكَ عَلَيْنَا أَنْ نُقَاتِلَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَقَطَّعَ فِيكَ أَعْضَاؤُنَا ثُمَّ يَكُونَ جَدُّكَ شَفِيعَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ"}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۳۷.</ref>

== [[مزاح]] بریر در [[شب عاشورا]] ==

* [[طبری]] [[نقل]] می‌کند: در [[شب عاشورا]] [[بریر بن حضیر]] با [[عبدالرحمان انصاری]] [[مزاح]] می‌کرد، [[عبدالرحمان انصاری]] گفت: دست بردار، به [[خدا]] قسم حالا وقت [[مزاح]] نیست، بُریر در جواب او گفت: "به [[خدا]] [[سوگند]]، [[قوم]] من می‌دانند که من نه در [[جوانی]] و نه در [[پیری]] [[اهل]] [[مزاح]] نبوده‌ام ولکن به [[خدا]] قسم، من با آن‌چه ما [[ملاقات]] خواهیم کرد [[بشارت]] یافته‌ام و [[خدا]] می‌داند که بین ما و [[حورالعین]] فاصله‌ای نیست مگر اینها با شمشیرهایشان به طرف ما حمله کنند. و دوست دارم که با شمشیرهایشان به ما حمله کنند، [[مزاح]] من برای چنین [[خوشی]] و [[سروری]] است<ref>{{عربی|"و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.</ref>.

* بریر سرانجام در روز عاشورای ۶۱ [[هجری]] در حادثه جانسوز [[کربلا]] در رکاب مولایش [[امام حسین]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>برای اطلاع بیشتر، ر. ک: کتاب اصحاب امام حسین {{صل}} از مدینه تا کربلا، اثر دیگر مؤلف، ترجمه بریر بن خضیر.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref>

== منابع ==

{{منابع}}

== پانویس ==

{{پانویس}}