ویژگی‌های بهره‌مندان از ولایت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

*کلمه {{متن قرآن|رُحَمَاءُ}} جمع "رحیم" به معنای [[دلسوزی]] و [[عطوفت]] به همدیگر است. [[رحمت]] بین [[مؤمنان]]، همانند [[رحمت]] و [[مهربانی]] بین [[پدر]] و [[فرزند]]<ref>المنیر، ج۲۶، ص۲۰۵.</ref> است، چگونه بین آن دو، [[همکاری]]، [[فداکاری]]، [[دلسوزی]] و [[ایثار]] و گذشت خالصانه وجود دارد که [[گرفتاری]] هر یکی بر دیگری تأثیر گذاشته و او را [[غمگین]] و وادار به [[سعی]] و تلاش برای رفع آن می‌سازد، پس روابط‍ [[حاکم]] بین یک [[جامعه اسلامی]] مدعی ولایتمداری ولی [[حق]]، باید چنین باشد که در [[آیه شریفه]] نیز به آن اشاره شده است.

*وجود [[رحمت]] بین افراد [[مؤمن]]، آثار مفید دیگری در پی دارد، مانندِ [[امنیت]]، [[رفع فقر]]، احیای [[ارزش‌ها]] و از بین رفتن ضدّ [[ارزش‌ها]]، [[آرامش روحی]] و در پی آن، شکوفا شدن استعدادهای [[معنوی]] و....

*ولی اگر در [[جامعه اسلامی]]، [[رحمت]] و [[عطوفت]] [[حاکم]] بود، افراد با [[خیال]] آسوده و [[اطمینان]] به همنوعان خود و [[دلسوزی]] دیگران، دیگر [[حرص]] بر آن نداشتند، چون مشکلاتشان با [[دلسوزی]] موجود، حل می‌شد.

در [[روایات اسلامی]] که در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] آمده است، تأکید فراوانی روی اصل {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} دیده می‌شود؛ از جمله در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} می‌خوانیم: {{متن حدیث|الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَ لَا يَخْذُلُهُ وَ لَا يَخُونُهُ وَ يَحِقُّ عَلَی الْمُسْلِمِينَ الِاجْتِهَادُ فِي التَّوَاصُلِ وَ التَّعَاوُنُ عَلَی التَّعَاطُفِ وَ الْمُوَاسَاةُ لِأَهْلِ الْحَاجَةِ وَ تَعَاطُفُ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ حَتَّی تَكُونُوا كَمَا أَمَرَكُمُ الله عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} مُتَرَاحِمِينَ مُغْتَمِّينَ لِمَا غَابَ عَنْكُمْ مِنْ أَمْرِهِمْ عَلَی مَا مَضَی عَلَيْهِ مَعْشَرُ الْأَنْصَارِ عَلَی عَهْدِ رَسُولِ [[الله]]{{صل}}}}<ref>الکافی، ج۲، ص۱۷۴، ح۱۵.</ref>.

*[[مسلمان]]، [[برادر]] [[مسلمان]] است، به او [[ستم]] نمی‌کند، تنهایش نمی‌گذارد، تهدیدش نمی‌کند، و سزاوار است [[مسلمان]] در ایجاد ارتباط‍ و پیوند و [[تعاون]] و مَحبت و [[مواسات]] با [[نیازمندان]] بکوشد، و با یکدیگر [[مهربان]] باشند، تا مطابق فرموده [[خداوند عزوجل]] باشند: {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}؛ به یکدیگر با [[محبت]] [[رفتار]] کنید، و در غیاب آنان در امورشان [[دلسوزی]] کنید، آن‌گونه که [[انصار]] در عصر [[رسول‌الله]]{{صل}} بودند<ref>اما مسلمانان امروز از رهنمودهای مؤثر این آیه کریمه و ویژگی‌هایی که برای مؤمنان راستین و یاران رسول‌الله نقل می‌کند، فاصله گرفته‌اند، آن چنان به جان هم می‌افتند و کینه‌توزی می‌کنند، مثل اینکه با کفار در ستیز و دشمنی هستند!</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۱-۳۰۳.</ref>

===امانتداران و متعهدان به پیمان‌های [[شرعی]]===

*{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ}}<ref>«و آنان که سپرده‌های نزد خویش و پیمان خود را پاس می‌دارند» سوره مؤمنون، آیه ۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۳.</ref>