ویژگی‌های بهره‌مندان از ولایت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
ویژگی‌های بهره‌مندان از ولایت الهی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۸
، ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۰←مهربان و دلسوز به همدیگر
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
*به یک مورد اخیر اشاره می‌شود که به [[دلیل]] نبودِ [[رحمت]] منظور [[قرآنی]]، افراد در پی [[جانشین]] دیگری به جای آن می‌روند و آن [[ثروت‌اندوزی]] و جمع‌آوری [[اموال]] است و همه استعدادهای [[فکری]] خود را صَرفِ [[برنامه‌ریزی]] برای رسیدن به آن می‌کنند، چرا؟! زیرا به اصطلاح امروزی آنچه به دادِ [[آدم]] در این زمانه می‌رسد، [[پول]] است! لذا [[عمر]] گران‌بهایی که باید با [[قناعت]] طبعی و [[پرهیز]] از حرص‌ورزی در کسب [[مال]]، در مسیر [[رشد]] و کسب [[کمالات]] [[روحی]] و [[معنوی]] باشد، صَرفِ جمع‌آوری [[مال]] می‌شود تا در مواقع [[اضطراری]] و نیاز از آن بهره‌مند شوند! | *به یک مورد اخیر اشاره می‌شود که به [[دلیل]] نبودِ [[رحمت]] منظور [[قرآنی]]، افراد در پی [[جانشین]] دیگری به جای آن می‌روند و آن [[ثروت‌اندوزی]] و جمع‌آوری [[اموال]] است و همه استعدادهای [[فکری]] خود را صَرفِ [[برنامه‌ریزی]] برای رسیدن به آن می‌کنند، چرا؟! زیرا به اصطلاح امروزی آنچه به دادِ [[آدم]] در این زمانه می‌رسد، [[پول]] است! لذا [[عمر]] گران‌بهایی که باید با [[قناعت]] طبعی و [[پرهیز]] از حرص‌ورزی در کسب [[مال]]، در مسیر [[رشد]] و کسب [[کمالات]] [[روحی]] و [[معنوی]] باشد، صَرفِ جمع‌آوری [[مال]] می‌شود تا در مواقع [[اضطراری]] و نیاز از آن بهره‌مند شوند! | ||
*ولی اگر در [[جامعه اسلامی]]، [[رحمت]] و [[عطوفت]] [[حاکم]] بود، افراد با [[خیال]] آسوده و [[اطمینان]] به همنوعان خود و [[دلسوزی]] دیگران، دیگر [[حرص]] بر آن نداشتند، چون مشکلاتشان با [[دلسوزی]] موجود، حل می‌شد. | *ولی اگر در [[جامعه اسلامی]]، [[رحمت]] و [[عطوفت]] [[حاکم]] بود، افراد با [[خیال]] آسوده و [[اطمینان]] به همنوعان خود و [[دلسوزی]] دیگران، دیگر [[حرص]] بر آن نداشتند، چون مشکلاتشان با [[دلسوزی]] موجود، حل می‌شد. | ||
در [[روایات اسلامی]] که در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] آمده است، تأکید فراوانی روی اصل {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} دیده می‌شود؛ از جمله در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} می‌خوانیم: {{متن حدیث|الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَ لَا يَخْذُلُهُ وَ لَا يَخُونُهُ وَ يَحِقُّ عَلَی الْمُسْلِمِينَ الِاجْتِهَادُ فِي التَّوَاصُلِ وَ التَّعَاوُنُ عَلَی التَّعَاطُفِ وَ الْمُوَاسَاةُ لِأَهْلِ الْحَاجَةِ وَ تَعَاطُفُ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ حَتَّی تَكُونُوا كَمَا أَمَرَكُمُ الله عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} مُتَرَاحِمِينَ مُغْتَمِّينَ لِمَا غَابَ عَنْكُمْ مِنْ أَمْرِهِمْ عَلَی مَا مَضَی عَلَيْهِ مَعْشَرُ الْأَنْصَارِ عَلَی عَهْدِ رَسُولِ [[الله]]{{صل}}}}<ref>الکافی، ج۲، ص۱۷۴، ح۱۵.</ref>. | *در [[روایات اسلامی]] که در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] آمده است، تأکید فراوانی روی اصل {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} دیده می‌شود؛ از جمله در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} می‌خوانیم: {{متن حدیث|الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَ لَا يَخْذُلُهُ وَ لَا يَخُونُهُ وَ يَحِقُّ عَلَی الْمُسْلِمِينَ الِاجْتِهَادُ فِي التَّوَاصُلِ وَ التَّعَاوُنُ عَلَی التَّعَاطُفِ وَ الْمُوَاسَاةُ لِأَهْلِ الْحَاجَةِ وَ تَعَاطُفُ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ حَتَّی تَكُونُوا كَمَا أَمَرَكُمُ الله عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} مُتَرَاحِمِينَ مُغْتَمِّينَ لِمَا غَابَ عَنْكُمْ مِنْ أَمْرِهِمْ عَلَی مَا مَضَی عَلَيْهِ مَعْشَرُ الْأَنْصَارِ عَلَی عَهْدِ رَسُولِ [[الله]]{{صل}}}}<ref>الکافی، ج۲، ص۱۷۴، ح۱۵.</ref>. | ||
*[[مسلمان]]، [[برادر]] [[مسلمان]] است، به او [[ستم]] نمی‌کند، تنهایش نمی‌گذارد، تهدیدش نمی‌کند، و سزاوار است [[مسلمان]] در ایجاد ارتباط و پیوند و [[تعاون]] و مَحبت و [[مواسات]] با [[نیازمندان]] بکوشد، و با یکدیگر [[مهربان]] باشند، تا مطابق فرموده [[خداوند عزوجل]] باشند: {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}؛ به یکدیگر با [[محبت]] [[رفتار]] کنید، و در غیاب آنان در امورشان [[دلسوزی]] کنید، آن‌گونه که [[انصار]] در عصر [[رسول‌الله]]{{صل}} بودند<ref>اما مسلمانان امروز از رهنمودهای مؤثر این آیه کریمه و ویژگی‌هایی که برای مؤمنان راستین و یاران رسول‌الله نقل می‌کند، فاصله گرفته‌اند، آن چنان به جان هم می‌افتند و کینه‌توزی می‌کنند، مثل اینکه با کفار در ستیز و دشمنی هستند!</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۱-۳۰۳.</ref> | *[[مسلمان]]، [[برادر]] [[مسلمان]] است، به او [[ستم]] نمی‌کند، تنهایش نمی‌گذارد، تهدیدش نمی‌کند، و سزاوار است [[مسلمان]] در ایجاد ارتباط و پیوند و [[تعاون]] و مَحبت و [[مواسات]] با [[نیازمندان]] بکوشد، و با یکدیگر [[مهربان]] باشند، تا مطابق فرموده [[خداوند عزوجل]] باشند: {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}؛ به یکدیگر با [[محبت]] [[رفتار]] کنید، و در غیاب آنان در امورشان [[دلسوزی]] کنید، آن‌گونه که [[انصار]] در عصر [[رسول‌الله]]{{صل}} بودند<ref>اما مسلمانان امروز از رهنمودهای مؤثر این آیه کریمه و ویژگی‌هایی که برای مؤمنان راستین و یاران رسول‌الله نقل می‌کند، فاصله گرفته‌اند، آن چنان به جان هم می‌افتند و کینه‌توزی می‌کنند، مثل اینکه با کفار در ستیز و دشمنی هستند!</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۱-۳۰۳.</ref> | ||