عبدالله بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبدالله بن جعفر در حدیث]] | [[عبدالله بن جعفر در تاریخ اسلامی]] | [[عبدالله بن جعفر در معارف و سیره حسینی]]</div>

'''عبدالله بن جعفر''' [[همسر]] [[زینب]] کبری و داماد [[علی]]{{ع}} و پسر [[جعفر]] طیّار. وی، نخستین نوزاد [[مسلمان]] در [[حبشه]] بود. در ایّامی که پدرش [[جعفر بن ابی طالب]] به [[حبشه]] [[هجرت]] کرده بود، در آن [[کشور]] به [[دنیا]] آمد. مادرش “اسماء بنت عمیس” بود. اسماء، پس از [[شهادت]] [[جعفر]] طیّار در [[جنگ موته]]، به همسری [[أبوبکر]]، سپس [[علی بن ابی طالب]] درآمد. عبدالله بن جعفر، مورد [[عنایت]] خاصّ [[پیامبر اکرم]] بود، بویژه که پدرش سردار بزرگ [[شهید]] جبهۀ [[اسلام]] به شمار می‌آمد.

همچنین مورد علاقۀ [[امیرالمؤمنین]] بود و ارادتی شایان به [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} داشت. مردی سخاوتمند و [[اهل]] [[جود]] و [[بخشش]] بود<ref>سفینة البحار، ج۲، ص۱۲۶.</ref>.

 

[[عبدالله]] [[جعفر]]، از جملۀ کسانی بود که به [[سیدالشهدا]] [[نامه]] نوشت و از او خواست که از [[سفر]] به [[عراق]] منصرف شود. گرچه خود در [[کربلا]] حضور نداشت، امّا دو پسرش [[عون]] و [[محمّد]] را همراه مادرشان [[حضرت زینب]]{{ع}} به [[کربلا]] فرستاد و این دو [[فرزند]]، در رکاب [[سالار شهیدان]] [[روز عاشورا]] به [[شهادت]] رسیدند. او از اینکه نتوانسته بود در [[واقعه کربلا]] [[شرکت]] کند [[تأسف]] می‌خورد. پس از [[حادثۀ عاشورا]] و [[شهادت]] [[حسین بن علی]]{{ع}} وی در [[مدینه]] به سوگ نشست و [[مردم]] برای تسلیت‌گویی نزد او می‌آمدند<ref>معارف و معاریف، ج۴، ص۱۵۰۸.</ref>. وی در سن ۹۰ سالگی، در سال ۸۰ [[هجری]] در [[مدینه]] درگذشت و در [[بقیع]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>معارف و معاریف، ج۴، ص۱۵۰۸.</ref>. برخی هم درگذشت او را در [[شام]] و [[قبر]] وی را در “باب الصغیر” [[دمشق]]، کنار [[قبر]] [[بلال]] می‌دانند<ref>درباره او از جمله ر.ک: «شام، سرزمین خاطره‌ها»، مهدی پیشوایی، ص۷۷؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۷۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۲۲.</ref>.