پرش به محتوا

اطاعت خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۱۹۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴: خط ۵۴:
##بیان سوم: همان گونه که بر اساس ارادۀ تکوینیِ [[خداوند]] در هستی، هر آنچه بخواهد بدون مخالفتی محقق می‌شود، بر اساس [[اراده تشریعی]] [[خداوند]] ([[قانون الهی]]) نیز بدون تردید، باید از [[دستورات]] [[خداوند]] بدون چون و چرا [[اطاعت]] کرد<ref>ر.ک: هاشمی شاهرودی، سید محمود، بحوث فی علم الأصول، ج۴، ص۲۹؛ درس خارج اصول فقه اسلام آیت الله اراکی، جلسه دوم، سالتحصیلی ۱۳۹۹ ـ ۱۴۰۰؛ اسلامی، رضا، حق الطاعة، ص۶۲ ـ ۶۸.</ref>. بر این اساس نزد [[فقها]] و اصولیون مشهور است که [[حاکم]] به [[وجوب]] اطاعت از خداوند، [[عقل]] است و اگر در [[قرآن]] و [[روایات]] [[امر]] به اطاعت از خداوند شده است [[ارشاد]] و تأکید [[حکم عقل]] است<ref>فرائد الأصول، ج۱، ص۴۶۶.</ref>.<ref>موسوعة الفقهیة المیسرة، ج۴، ص۱۲.</ref>
##بیان سوم: همان گونه که بر اساس ارادۀ تکوینیِ [[خداوند]] در هستی، هر آنچه بخواهد بدون مخالفتی محقق می‌شود، بر اساس [[اراده تشریعی]] [[خداوند]] ([[قانون الهی]]) نیز بدون تردید، باید از [[دستورات]] [[خداوند]] بدون چون و چرا [[اطاعت]] کرد<ref>ر.ک: هاشمی شاهرودی، سید محمود، بحوث فی علم الأصول، ج۴، ص۲۹؛ درس خارج اصول فقه اسلام آیت الله اراکی، جلسه دوم، سالتحصیلی ۱۳۹۹ ـ ۱۴۰۰؛ اسلامی، رضا، حق الطاعة، ص۶۲ ـ ۶۸.</ref>. بر این اساس نزد [[فقها]] و اصولیون مشهور است که [[حاکم]] به [[وجوب]] اطاعت از خداوند، [[عقل]] است و اگر در [[قرآن]] و [[روایات]] [[امر]] به اطاعت از خداوند شده است [[ارشاد]] و تأکید [[حکم عقل]] است<ref>فرائد الأصول، ج۱، ص۴۶۶.</ref>.<ref>موسوعة الفقهیة المیسرة، ج۴، ص۱۲.</ref>
# دلیل قرآنی: در [[آیات]] بسیاری از [[قرآن]] به اطاعت از خداوند توصیه شده است از جمله: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید و کردارهایتان را تباه نگردانید» سوره محمد، آیه ۳۳.</ref>.<ref>موسوعة الفقهیة المیسرة، ج ۴ ص ۱۲؛ اراکی، محسن، فقه نظام سیاسی اسلام، ج۱.</ref>
# دلیل قرآنی: در [[آیات]] بسیاری از [[قرآن]] به اطاعت از خداوند توصیه شده است از جمله: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید و کردارهایتان را تباه نگردانید» سوره محمد، آیه ۳۳.</ref>.<ref>موسوعة الفقهیة المیسرة، ج ۴ ص ۱۲؛ اراکی، محسن، فقه نظام سیاسی اسلام، ج۱.</ref>
# دلیل روایی: [[جابر]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده که [[حضرت]] فرمودند: «ای [[جابر]] کسی که ادعای [[تشیع]] می‌کند می‌پندارد همین که بگوید من [[اهل بیت]] را دوست دارم [[کفایت]] می‌کند، به [[خدا]] قسم [[شیعه]] ما نیست مگر کسی که [[تقوای الهی]] داشته باشد و از او [[اطاعت]] کند... تا اینکه فرمودند: بین [[خداوند]] و بین هیچ کسی [[قرابت]] و نزدیکی نیست دوستدارترین [[بندگان]] نسبت به [[خداوند عزوجل]] [[باتقواترین]] آنها و عامل‌ترین آنها به [[طاعت]] [[خداوند]] است. ای [[جابر]] به [[خدا]] قسم کسی به [[خداوند]] نزدیک نمی‌شود مگر با [[طاعت]] و [[برائت]] از [[آتش جهنم]] معنا ندارد و کسی بر [[خداوند]] حجتی ندارد. کسی که [[فرمانبردار]] [[خداوند]] باشد ولی ماست و کسی که از [[اطاعت خداوند]] سر باز زند، [[دشمن]] ماست و [[ولایت]] ما نمی‌رسد مگر با عمل و [[ورع]]»<ref>{{متن حدیث|یا جابر، أیکتفی من ینتحل التشیع أن یقول بحبنا أهل البیت؟! فوالله ما شیعتنا إلا من اتقی الله وأطاعه ـ إلی أن قال: ـ لیس بین الله وبین أحد قرابة، أحب العباد إلی الله عز وجل [وأکرمهم علیه] أتقاهم وأعملهم بطاعته. یا جابر، والله ما یتقرب إلی الله تبارک وتعالی إلا بالطاعة، وما معنا براءة من النار، ولا علی الله لأحد من حجة، من کان لله مطیعا فهو لنا ولی، ومن کان لله عاصیا فهو لنا عدو، وما تنال ولایتنا إلا بالعمل والورع}}؛ اصول کافی ج ۲ ص ۷۴؛ باب الطاعة و التقوی، حدیث ۳.</ref>.<ref>موسوعة الفقهیة المیسرة، ج ۴، ص ۱۲.</ref>


==قلمرو اطاعت از خدا==
==قلمرو اطاعت از خدا==
۱۰۸٬۷۵۰

ویرایش