پرش به محتوا

اقطاع: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۲ نوامبر ۲۰۲۰
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{علم معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 25...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
اقطاع، جمع قطیع، به معنای گلۀ گوسفند است<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۲، ص۳۱۲۳.</ref> و در اصطلاح، بخشیدن [[ملک]] یا قطعه [[زمین]] موات است از سوی [[خلیفه]] به کسی که از در آمد آن [[زندگی]] کند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۲۹.</ref>. اقطاع
اقطاع، جمع قطیع، به معنای گلۀ گوسفند است<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۲، ص۳۱۲۳.</ref> و در اصطلاح، بخشیدن [[ملک]] یا قطعه [[زمین]] موات است از سوی [[خلیفه]] به کسی که از در آمد آن [[زندگی]] کند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۲۹.</ref>. اقطاع در ابتدا، عنوان واگذاری داشت و به مرور زمان و مجازاً، به معنای [[ملک]] و [[زمین]] اطلاق شده است. از این‌رو، اقطاع به [[شهرها]] و سرزمین‌های [[فتح]] شده‌ای اطلاق می‌شد که توسط [[سلطان]] یا [[خلیفه]]، به عنوان اجرت، به جنگ‌جویان اعطا می‌گردید<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۲۹؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۱۹۳.</ref>. این روش، از دیرباز در میان [[دولت‌ها]]، مرسوم بوده است.
واژه‌نامه [[فقه سیاسی]] جلد ۱،(صفحه ۳۸)
در ابتدا، عنوان واگذاری داشت و به مرور زمان و مجازاً، به معنای [[ملک]] و [[زمین]] اطلاق شده است. از این‌رو، اقطاع به [[شهرها]] و سرزمین‌های [[فتح]] شده‌ای اطلاق می‌شد که توسط [[سلطان]] یا [[خلیفه]]، به عنوان اجرت، به جنگ‌جویان اعطا می‌گردید<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۲۹؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۱۹۳.</ref>. این روش، از دیرباز در میان [[دولت‌ها]]، مرسوم بوده است.
در [[اسلام]]، [[خلفا]] زمین‌های اقطاعی را به هر کس که می‌خواستند واگذار می‌کردند و بنابر [[مصلحت]]، [[خلیفه]] [[عشر]] [[مال]] یا کمتر از آن را به عنوان [[خراج]] اخذ و به [[بیت المال]] واریز می‌کرد.
در [[اسلام]]، [[خلفا]] زمین‌های اقطاعی را به هر کس که می‌خواستند واگذار می‌کردند و بنابر [[مصلحت]]، [[خلیفه]] [[عشر]] [[مال]] یا کمتر از آن را به عنوان [[خراج]] اخذ و به [[بیت المال]] واریز می‌کرد.


در زمان [[عمر]] - [[خلیفه دوم]] - [[خراج]] این [[زمین‌ها]] به ۷۰۰۰۰۰۰ [[درهم]] و در زمان [[عثمان]] به ۵۰۰۰۰۰۰۰ [[درهم]] رسیده بود. بعدها، [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]] زمین‌های مزبور را بدون اخذ هیچ‌گونه خراجی جهت [[بیت المال]]، میان [[خانواده]] و [[خویشاوندان]] خود تقسیم می‌کردند. از [[قرن سوم]] به بعد، [[اراضی]] اقطاعی نسبت به [[اراضی]] دیوانی گسترش بیشتری یافت واین امر، باعث نوعی دگرگونی در طبقه [[حاکم]] گردید؛ به گونه‌ای که [[مسلمانان]] [[عرب]]، [[مشاغل]] عالیه [[دولت]] را از دست داده و در مقابل، طبقه اشراف [[ایران]] و مالکان [[اراضی]] (دهقانان) در کنار دیگر [[اعراب]]، [[مشاغل]] نظامی و [[اداری]] را اشغال کردند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۳۰.</ref>. در زمان [[آل بویه]]، واگذاری اقطاع گسترش پیدا کرده و با افزایش [[قدرت سیاسی]] و نظامی اقطاع داران، [[قدرت]] مرکزی [[خلافت]]، به شدّت [[متزلزل]] شد. با تجزیه [[دولت]] [[عباسی]] و [[هرج و مرج]] در امر وصول [[خراج]]، بسیاری از [[فرماندهان]]، [[اراضی]] [[کشاورزی]] را به نام اقطاعات [[تصرف]] کردند و [[خراج]] آن را هم نمی‌پرداختند. در [[قرن نهم هجری]]، در [[کشور]] [[مصر]]، این [[زمین‌ها]] به گونه‌های مختلفی تقسیم شده است. اقطاع، به‌طور کلی بر سه قسم است<ref>ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۳۲؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۱۹۰.</ref>:
در زمان [[عمر]] - [[خلیفه دوم]] - [[خراج]] این [[زمین‌ها]] به ۷۰۰۰۰۰۰ [[درهم]] و در زمان [[عثمان]] به ۵۰۰۰۰۰۰۰ [[درهم]] رسیده بود. بعدها، [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]] زمین‌های مزبور را بدون اخذ هیچ‌گونه خراجی جهت [[بیت المال]]، میان [[خانواده]] و [[خویشاوندان]] خود تقسیم می‌کردند. از [[قرن سوم]] به بعد، [[اراضی]] اقطاعی نسبت به [[اراضی]] دیوانی گسترش بیشتری یافت واین امر، باعث نوعی دگرگونی در طبقه [[حاکم]] گردید؛ به گونه‌ای که [[مسلمانان]] [[عرب]]، [[مشاغل]] عالیه [[دولت]] را از دست داده و در مقابل، طبقه اشراف [[ایران]] و مالکان [[اراضی]] (دهقانان) در کنار دیگر [[اعراب]]، [[مشاغل]] نظامی و [[اداری]] را اشغال کردند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۲، ص۲۳۰.</ref>. در زمان [[آل بویه]]، واگذاری اقطاع گسترش پیدا کرده و با افزایش [[قدرت سیاسی]] و نظامی اقطاع داران، [[قدرت]] مرکزی [[خلافت]]، به شدّت [[متزلزل]] شد. با تجزیه [[دولت]] [[عباسی]] و [[هرج و مرج]] در امر وصول [[خراج]]، بسیاری از [[فرماندهان]]، [[اراضی]] [[کشاورزی]] را به نام اقطاعات [[تصرف]] کردند و [[خراج]] آن را هم نمی‌پرداختند. در [[قرن نهم هجری]]، در [[کشور]] [[مصر]]، این [[زمین‌ها]] به گونه‌های مختلفی تقسیم شده است. اقطاع، به‌طور کلی بر سه قسم است<ref>ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۳۲؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۱۹۰.</ref>:
#[[اقطاع تملیکی]]: (ر.ک: [[اقطاع تملیکی]]).
#[[اقطاع تملیکی]].
#[[اقطاع استقلالی]]: (ر.ک: [[اقطاع استقلالی]]).
#[[اقطاع استقلالی]].
#اقطاع ازحاقی: (ر.ک: [[اقطاع ارفاقی]])
#اقطاع ازحاقی.


گفتنی است، اقطاعاتی که توسط [[پیامبر]]{{صل}} انجام گرفت، از این قرار است<ref>الاموال، ص۶۷۶-۶۷۵. الخراج، ص۳۴؛ مجموعة الوثائق السیاسیه، صص ۲۳۹-۲۳۸؛ الاحکام السلطانیه، ماوردی، ص۱۹۰؛ سیره حلبی، ج۳، ص۲۹۶؛ صبح الاعشی، ج۱۳، ص۱۱۹.</ref>: واگذاری [[زمین]] به "[[زبیر بن عوام]]" در منطقه "سوارق"، واگذاری [[زمین]] به "ضحک بن [[سفیان]]" و واگذاری [[زمین]] به "ثور بن عروة قشیری" در منطقه عقیق<ref>در فقه شیعی، اقطاع امام را اغلب به اراضی موات منحصر ساخته‌اند که تنها نوعی اولویت برای اقطاع گیرنده در آبادانی و انتفاع از زمین ایجاد کرده و اثر تحجیر دارد. ر.ک: مبسوط، ج۳، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۷، ص۲۹؛ شرح لمعه، ج۷، ص۱۵۹.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ص ۳۸.</ref>.
گفتنی است، اقطاعاتی که توسط [[پیامبر]]{{صل}} انجام گرفت، از این قرار است<ref>الاموال، ص۶۷۶-۶۷۵. الخراج، ص۳۴؛ مجموعة الوثائق السیاسیه، صص ۲۳۹-۲۳۸؛ الاحکام السلطانیه، ماوردی، ص۱۹۰؛ سیره حلبی، ج۳، ص۲۹۶؛ صبح الاعشی، ج۱۳، ص۱۱۹.</ref>: واگذاری [[زمین]] به "[[زبیر بن عوام]]" در منطقه "سوارق"، واگذاری [[زمین]] به "ضحک بن [[سفیان]]" و واگذاری [[زمین]] به "ثور بن عروة قشیری" در منطقه عقیق<ref>در فقه شیعی، اقطاع امام را اغلب به اراضی موات منحصر ساخته‌اند که تنها نوعی اولویت برای اقطاع گیرنده در آبادانی و انتفاع از زمین ایجاد کرده و اثر تحجیر دارد. ر.ک: مبسوط، ج۳، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۷، ص۲۹؛ شرح لمعه، ج۷، ص۱۵۹.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ص ۳۸.</ref>.
۷۳٬۲۳۷

ویرایش