طریق در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

طریق به راه‌های مادی و [[معنوی]] اطلاق می‌شود؛ راه‌های مادی و محسوس مانند {{متن قرآن|فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا}}<ref>«راهی خشک در دریا برای آنان بگشا» سوره طه، آیه ۷۷.</ref> و راه‌های معنوی مانند {{متن قرآن|يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ}}<ref>«به سوی حق و به راهی راست راهنمایی می‌کند» سوره احقاف، آیه ۳۰.</ref> که به معنای مسلک و روش است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۷۳.</ref> (ر.ک: [[صراط]] و [[سبیل]]).<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۱-۴۰۲.</ref>