حضرت خدیجه: تفاوت میان نسخه‌ها
←اوصاف خدیجه{{س}}
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[مؤرخان]] و نسبشناسان ثمرۀ [[ازدواج خدیجه با پیامبر]]{{صل}} را دو پسر و چهار دختر دانستهاند: قاسم و [[عبدالله]] معروف به طیب و [[طاهر پسر پیامبر خاتم|طاهر]]، [[زینب دختر پیامبر خاتم|زینب]]، [[ام کلثوم دختر پیامبر خاتم|ام‌کلثوم]]، [[رقیه دختر پیامبر خاتم|رقیه]] و [[فاطمه]]{{س}}. دربارۀ بعضی از [[فرزندان]] منتسب به [[خدیجه]]{{س}} از جمله [[رقیه]] و [[زینب]] گفته شده اینها دختر خواندههای [[پیامبر]]{{صل}} بودند و چون [[عرب]] ربیبه را دختر شخص میدانستند، این دختران را به [[حضرت رسول]]{{صل}} منسوب میکردند و مؤیداتی نیز این مطلب را [[تأیید]] میکند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[ازدواج پیامبر با خدیجه (مقاله)|ازدواج پیامبر با خدیجه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۱۵.</ref>. | [[مؤرخان]] و نسبشناسان ثمرۀ [[ازدواج خدیجه با پیامبر]]{{صل}} را دو پسر و چهار دختر دانستهاند: قاسم و [[عبدالله]] معروف به طیب و [[طاهر پسر پیامبر خاتم|طاهر]]، [[زینب دختر پیامبر خاتم|زینب]]، [[ام کلثوم دختر پیامبر خاتم|ام‌کلثوم]]، [[رقیه دختر پیامبر خاتم|رقیه]] و [[فاطمه]]{{س}}. دربارۀ بعضی از [[فرزندان]] منتسب به [[خدیجه]]{{س}} از جمله [[رقیه]] و [[زینب]] گفته شده اینها دختر خواندههای [[پیامبر]]{{صل}} بودند و چون [[عرب]] ربیبه را دختر شخص میدانستند، این دختران را به [[حضرت رسول]]{{صل}} منسوب میکردند و مؤیداتی نیز این مطلب را [[تأیید]] میکند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[ازدواج پیامبر با خدیجه (مقاله)|ازدواج پیامبر با خدیجه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۱۵.</ref>. | ||
== | ==[[فضائل]] حضرت خدیجه== | ||
اوصافی برای حضرت خدیجه{{س}} بیان شده است که برخی از آنها عبارت‌اند از: | اوصافی برای حضرت خدیجه{{س}} بیان شده است که برخی از آنها عبارت‌اند از: | ||
#اولین [[زن]] [[مسلمان]] و اولین [[زن]] [[نمازگزار]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۳۲۷ـ ۳۲۹.</ref>؛ | #اولین [[زن]] [[مسلمان]] و اولین [[زن]] [[نمازگزار]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۳۲۷ـ ۳۲۹.</ref>؛ | ||