فرشته: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[فرشته در قرآن]] | [[فرشته در حدیث]] | [[فرشته در نهج البلاغه]] | [[فرشته در کلام اسلامی]] | [[فرشته در اخلاق اسلامی]] | [[فرشته در معارف مهدوی]] | [[فرشته در معارف دعا و زیارات]] | [[فرشته در معارف و سیره سجادی]] | [[فرشته در معارف و سیره رضوی]]</div>

# [[امام علی]]{{ع}} فرمودند: «از فرشتگا‎نت، بر‎خی را در [[آسمان]] ها‎یت جای ‎داد‎ی و از [[زمین]] فرا‎بردی. اینان [[داناترین]] آفریدگان تو به تو هستند و بیش از همه از تو بیمناک‌اند و از همه به تو نزدیکترند. ملایکه در صلب هیچ پدری و در رحم هیچ [[مادری]] نبوده‌اند و از نطفۀ ناچیز و [[پست]] [[آفریده]] نشده‌اند و گشت زمان متفرقشان نساخته است با وجود مکانتی که در نزد تو دارند و منزلتی که آنان را داده ای و با آنکه، همه [[عشق]] و آرزوشان منحصر در توست و طاعتشان به حدی است که ذره ای از امر تو [[غفلت]] روا نمی‌دارند اگر آنچه را از [[عظمت]] تو که نمی‌دانند به عیان ببینند، [[اعمال]] خود را حقیر خواهند شمرد و به [[تقصیر]] [[عبادت]] معترف خواهند شد و خود را بسی ملامت کنند و بدانند که تو را آنسان که [[شایسته]] [[پرستش]] توست، نپرستیده‌اند و آنسان که سزاوار [[فرمانبرداری]] توست، [[فرمان]] نبرده اند»<ref>{{متن حدیث|مِنْ مَلَائِکَةٍ أَسْکَنْتَهُمْ سَمَاوَاتِکَ وَ رَفَعْتَهُمْ عَنْ أَرْضِکَ هُمْ أَعْلَمُ خَلْقِکَ بِکَ وَ أَخْوَفُهُمْ لَکَ وَ أَقْرَبُهُمْ مِنْکَ لَمْ یَسْکُنُوا الْأَصْلَابَ وَ لَمْ یُضَمَّنُوا الْأَرْحَامَ وَ لَمْ یُخْلَقُوا مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ وَ لَمْ یَتَشَعَّبْهُمْ رَیْبُ الْمَنُونِ وَ إِنَّهُمْ عَلَی مَکَانِهِمْ مِنْکَ وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَکَ وَ اسْتِجْمَاعِ أَهْوَائِهِمْ فِیکَ وَ کَثْرَةِ طَاعَتِهِمْ لَکَ وَ قِلَّةِ غَفْلَتِهِمْ عَنْ أَمْرِکَ لَوْ عَایَنُوا کُنْهَ مَا خَفِیَ عَلَیْهِمْ مِنْکَ لَحَقَّرُوا أَعْمَالَهُمْ وَ لَزَرَوْا عَلَی أَنْفُسِهِمْ وَ لَعَرَفُوا أَنَّهُمْ لَمْ یَعْبُدُوکَ حَقَّ عِبَادَتِکَ وَ لَمْ یُطِیعُوکَ حَقَّ طَاعَتِکَ}}؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۱۰۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۰۹.</ref>   

# [[امام سجاد]]{{ع}} در دعا‎های خویش، نخست بر [[فرشتگان]] مقربی مانند [[اسرافیل]]، [[میکائیل]]، [[جبرئیل]] و نیز [[فرشتگان]] دیگر [[درود]] فرستاده است<ref>ر.ک: صحیفه سجادیه‌، ۳۹ ـ ۴۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۲۲.</ref>

#گاهی به صورت [[انسان]] در می‌‌آیند که به آن "[[تمثل]]" گفته می‌‌شود<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۲۱.</ref>؛

#آنها [[وظائف]] مهم و بسیار متنوعی از سوی [[خداوند]] بر عهده دارند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۲۳.</ref>: نقش [[فرشتگان]] در [[جهان آفرینش]] نقش واسطه میان [[پروردگار]] و [[جهان هستی]] است. آنان [[اجرا]] کنندۀ [[فرمان خداوند]] در [[جهان]] هستند<ref>{{متن قرآن|لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ}}«در گفتار بر او پیشی نمی‌جویند و آنان به فرمان وی کار می‌کنند» سوره انبیاء، آیه ۲۷.</ref>. برخی از [[وظایف]] آن‌‎ها عبارت است از: واسطۀ [[نزول وحی]] به [[انسان]]<ref>{{متن قرآن|فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ}}«پس فرشتگان او را در حالی که در محراب به نماز ایستاده بود ندا دادند: خداوند تو را به (تولّد) یحیی نوید می‌دهد که «کلمه‌ای از خداوند»  را راست می‌شمارد و سالار و (در برابر زنان) خویشتندار و پیامبری از شایستگان است» سوره آل عمران، آیه ۳۹؛ {{متن قرآن|يُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ}}«فرشتگان را با روح  از (مبدأ) امر خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو می‌فرستد که بیم دهید: هیچ خدایی جز من نیست بنابراین از من پروا کنید» سوره نحل، آیه ۲.</ref>؛ واسطۀ قبض [[روح انسان]]<ref>{{متن قرآن|قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ}}«بگو: آن فرشته مرگ که بر شما گمارده‌اند جان شما را می‌ستاند سپس به سوی پروردگارتان بازگردانده می‌شوید» سوره سجده، آیه ۱۱.</ref>؛ مراقب [[اعمال]] [[بندگان]]<ref>إِ{{متن قرآن|ذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ}}«(آدمی باید یاد کند) هنگامی را که دو فرشته فراگیرنده که از راست و چپ (او) نشسته‌اند، (کارهای او را) فرا می‌گیرند هیچ سخنی بر زبان نمی‌آورد مگر آنکه نزد او فرشته مراقبی حاضر است (تا آن سخن را بنویسد)» سوره ق، آیه ۱۷ ـ ۱۸</ref>؛ [[حافظ]] [[انسان]] در برابر حوادث ناگوار و [[بلایا]]<ref>{{متن قرآن|لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَالٍ}}«او را  از پیش رو و پشت سر فرشتگانی پیگیرند که به فرمان خداوند، نگهبان وی‌اند» سوره رعد، آیه ۱۱.</ref>؛ حامل [[عرش الهی]] و شفیع [[گناهکاران]]<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ}}«کسانی که عرش خداوند را برمی‌دارند و پیرامونیان آن، با سپاس پروردگارشان را به پاکی می‌ستایند و بدو ایمان می‌آورند و برای مؤمنان آمرزش می‌خواهند که: پروردگارا! بخشایش و دانش تو همه چیز را فراگیر است پس، آنان را که توبه آورده و از راه تو پیروی کرده‌اند بیا» سوره غافر، آیه ۷.</ref>، [[تغییر]] شکل به صورت [[آدمیان]]<ref>{{متن قرآن|فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا}}«و از چشم آنان پنهان شد  و ما روح خود را به سوی او فرو فرستادیم که چون انسانی باندام، بر او پدیدار گشت» سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> و [[یاری]] کردن [[مؤمنان]] در پیشامد‎ها‎ی سخت مانند جنگ‌‎ها<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا}}«ای مؤمنان! نعمت خداوند را بر خویش به یاد آورید هنگامی که سپاهیانی بر شما تاختند و ما بر (سر) آنان بادی و (نیز) سپاهیانی را که آنان را نمی‌دیدید فرستادیم و خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره احزاب، آیه ۹.</ref>؛ [[تدبیر]] کنندۀ امور [[جهان]]<ref>{{متن قرآن|فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا}}«آنگاه، به فرشتگان کارگزار،» سوره نازعات، آیه ۵.</ref> و گروهی نیز [[مأمور]] [[عذاب]] [[اقوام]] سرکش‌اند<ref>{{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ}}«و چون فرشتگان ما نزد لوط آمدند از (آمدن) آنان پریشان گشت و دستش از (یاری به) آنان کوتاه شد و گفت: امروز  روز سختی است!» سوره هود، آیه ۷۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۲۳.</ref>  

# [[مقامات]] مختلف و مراتب متفاوت دارند؛ [[خداوند سبحان]] در [[قرآن کریم]] به این امر اشاره دارد: «و هیچ یک از ما ([[فرشتگان]]) نیست، مگر این‎‌که برای او [[مقام]] و مرتبه‎‌ای معین است<ref>{{متن قرآن|مَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ}}«و هیچ یک از ما (فرشتگان) نیست مگر که جایگاهی معیّن دارد» سوره صافات، آیه ۱۶۴.</ref>؛<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۰۹ ـ ۶۱۰.</ref> گروهی از آنان پیوسته در سجده‌اند و [[رکوع]] ندارند و گروهی در رکوع‌اند و یارای ایستادن ندارند و گروهی همواره به صف ایستاده‌اند و پراکنده نمی‌‎شوند و برخی پیوسته [[تسبیح]] می‌‎گویند<ref>{{متن حدیث|مِنْهُمْ سُجُودٌ لَا یرْکَعُونَ وَ رُکُوعٌ لَا ینْتَصِبُونَ وَ صَافُّونَ لَا یتَزَایلُونَ وَ مُسَبِّحُونَ لا یسْأَمُونَ}}؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۱.</ref>.

* [[قرآن کریم]] از بین [[فرشتگان]] از دو فرشتۀ [[جبرائیل]] و [[میکائیل]] و مالِک که [[مأمور]] [[دوزخ]] است<ref>{{متن قرآن|وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُمْ مَاكِثُونَ}}«و فریاد برآورند که ای نگهبان (دوزخ)! کاش پروردگارت کار ما را تمام کند! (او در پاسخ) می‌گوید: شما (در این عذاب) ماندگار خواهید بود» سوره زخرف، آیه ۷۷.</ref> و [[هاروت و ماروت]]<ref>وَ اتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلىَ‏ مُلْكِ سُلَيْمَنَ  وَ مَا كَفَرَ سُلَيْمَنُ وَ لَاكِنَّ الشَّيَطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ مَا أُنزِلَ عَلىَ الْمَلَكَينْ‏ِ بِبَابِلَ هَرُوتَ وَ مَرُوتَ  وَ مَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتىَ‏ يَقُولَا إِنَّمَا نحَْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ  فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَينْ‏َ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ  وَ مَا هُم بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ  وَ يَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَ لَا يَنفَعُهُمْ  وَ لَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْترََئهُ مَا لَهُ فىِ الاَْخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ  وَ لَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ  لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ»؛ «و از افسونى كه ديوها به روزگار پادشاهى سليمان مى‏ خواندند پيروى كردند، و سليمان كافر نبود، ولى ديوها كه مردم را جادوگرى مى ‏آموختند كافر بودند و نيز آن افسون كه بر آن دو فرشته، هاروت و ماروت، در بابل نازل شد، در حالى كه آن دو به هر كس كه جادوگرى مى آموختند مى‏ گفتند: كار ما فتنه است، مباد كافر شوى. و مردم از آن دو جادوهايى مى ‏آموختند كه مى ‏توانستند ميان زن و شوى جدايى افكنند و آنان جز به فرمان خدا به كسى زيانى نمى‏ رسانيدند و آنچه مردم مى‏ آموختند به آنها زيان مى‏ رسانيد، نه سود. و خود مى دانستند كه خريداران آن جادو را در آخرت بهره ‏اى نيست. خود را به بد چيزى فروختند، اگر مى‏ دانستند.» سورۀ بقره، آیۀ ۱۰۲.</ref> نام برده است. [[برترین]] [[فرشتگان]] که در ادعیۀ [[امامان شیعه]] نیز از آن‎‌ها نام برده شده و گرامی داشته شده‌اند عبارت‌اند از: [[جبرائیل]]، [[میکائیل]]، [[اسرافیل]] و [[عزرائیل]]<ref>ر.ک: صحیفۀ سجادیه.</ref>.<ref>ر.ک: دانشنامۀ نهج البلاغه، ج۲، ص ۶۱۰.</ref> و با [[تطبیق]] آیۀ [[صد]] و دو [[سوره نحل]] و نود و هفت [[سورۀ بقره]] می‎‎توان فهمید [[جبرائیل]] همان "[[روح القدس]]" است که از نام‌‎های دیگر او [[روح]] الامین<ref>{{متن قرآن|نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ}}«که روح الامین آن را فرود آورده است» سوره شعراء، آیه ۱۹۳.</ref>، شدید القوی<ref>{{متن قرآن|عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى}}«آن (فرشته) بسیار توانمند به او آموخته است» سوره نجم، آیه ۵.</ref> و [[رسول]] [[کریم]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ}}«که این (قرآن) بازخوانده فرستاده‌ای گرامی است. توانمندی که نزد آن دارنده اورنگ (فرمانفرمایی جهان)، جایگاهی بلند دارد، آنجا فرمانگزاری امین است» سوره تکویر، آیه ۱۹ ـ ۲۱.</ref>  است. او همان فرشته‎‌ای است که [[ابراهیم]]{{ع}} را از آتش‌ نمرودیان [[نجات]] داد و [[فرعونیان]] را در نیل [[غرق]] کرد و [[بشارت]] [[یحیی]]{{ع}} را به [[زکریا]] و ولادت [[عیسی]]{{ع}} را به [[مریم]]{{س}} رسانید<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۲۴.</ref> و [[قرآن کریم]] را بر [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نازل کرد و طریقۀ [[عبادت]] را به او آموخت و در غزوۀ [[بدر]] با هزار فرشتۀ دیگر [[پیامبر]]{{صل}} را [[یاری]] داد و در [[معراج]]، همسفر و راهنمایش بود<ref>اعلام القرآن‌، ص ۲۷۷ ـ ۲۷۸.</ref>.  

*از [[روایات]] استفاده می‌‌شود [[فرشتگان مقرب]] [[الهی]] از طرف راست و چپ [[امام مهدی]]{{ع}} حرکت می‎‌کنند و او را در تشکیل [[حکومت واحد جهانی]] [[یاری]] می‌‎کنند و خدمتگزار او هستند از جمله: [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: «هرگاه [[قائم]] [[ظهور]] کند، [[خداوند]] او را با [[فرشتگان]] نشان‎‌دار و... [[مقرب]] [[یاری]] می‌کند. [[جبرئیل]] پیشاپیش او و [[میکائیل]] از طرف راست و [[اسرافیل]] از طرف چپ او حرکت می‌کنند. [[ابهت]] و [[رعب]] و [[وحشت]] به فاصله یک ماه راه از جلو، عقب، [[چپ و راست]] او حرکت می‌کند و [[فرشتگان مقرب]] [[خدا]] خدمتگزاران او هستند.»..<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۷.</ref>