شب زنده‌داری: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[امام علی]]{{ع}} نیز یکی از ویژگی‌های [[متقین]] را [[بیداری]] در [[شب]] و [[پایداری]] در [[عبادت]] و [[تلاوت قرآن]] می‌داند<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۳.</ref>.

برخی از آموزه‌های [[امام سجاد]]{{ع}} که [[زینت]] عبادت‌کنندگان و [[برترین]] الگوی شب زنده‌داری و اقامه نافله شب است، عبارت است از:

[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} پس از [[نافله شب]] چنین [[دعا]] می‌کرد: «ای [[خداوند]]! من در [[جایگاه]] کسی ایستاده‌ام که جز آستان تو پناهی ندارد و به [[گناه]] خویش اعتراف می‌کند... پس چنان مکن که من ناامیدترین [[بنده]] توبه‌کننده درگاه تو و از محروم‌ترین کسانی که با [[دل]] پرامید به سوی تو آمده‌اند، باشم»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، نشر الهادی، قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبد المحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، دارالقرآن الکریم، قم، ۱۳۷۳؛ نهج‌البلاغه، محمدبن حسین، سید رضی، نشر هجرت، قم، ۱۴۱۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «شب زنده‌داری»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۸۲.</ref>

== جستارهای وابسته ==