آفاق و انفس: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

از نظر [[قرآن]]، سراسر [[خلقت]] [[آیات الهی]] و علائم و نشانه‌هایی برای [[کشف]] [[حقیقت]] است. قرآن، از [[جهان]] خارج [[انسان]] به “آفاق” و از جهان [[درون انسان]] به “انفس” تعبیر می‌کند<ref>{{متن قرآن|سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ}} «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>. و از این [[راه]]، اهمیّت ویژه [[ضمیر]] [[انسانی]] را گوشزد می‌نماید. اصطلاح “آفاق و انفس” در [[ادبیات]] [[اسلامی]] از همین‌جا پدید آمده است<ref>مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۶.</ref>

== جستارهای وابسته ==