نیایش یازدهم: تفاوت میان نسخه‌ها

نیایش یازدهم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۷

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'بزرگی' به 'بزرگی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۷٬۵۷۰

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 در [[دعای یازدهم]] [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} دعای خود را با [[ستایش خدا]] آغاز می‌کند و مثل همیشه به ما یاد می‌دهد که قبل از اینکه درخواست خود را بیان کنیم [[خدای بزرگ]] را [[ستایش]] کنیم تا دعای ما به نوعی [[عبادت]] و [[بندگی]] تبدیل شود: {{متن حدیث|يَا مَنْ‏ ذِكْرُهُ‏ شَرَفٌ‏ لِلذَّاكِرِينَ‏، وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ، وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ}}.
-«ای خداوندی که ذکر تو گویندگان ذکر را [[شرف]] و [[بزرگی]] است، ای خداوندی که [[شکر]] تو [[شکرگزاران]] را [[رستگاری]] و [[پیروزی]] است، ای خداوندی که [[فرمانبرداری]] از تو [[فرمانبرداران]] را [[سعادت]] [[رهایی]] است، [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و [[دل]] ما را از یاد هر چیز دیگر به یاد خود، و زبان‌های ما را از شکر هر کس دیگر به شکر خود، و اعضای ما را از فرمانبرداری از هر کس دیگر به فرمانبرداری خود مشغول دار».
+«ای خداوندی که ذکر تو گویندگان ذکر را [[شرف]] و بزرگی است، ای خداوندی که [[شکر]] تو [[شکرگزاران]] را [[رستگاری]] و [[پیروزی]] است، ای خداوندی که [[فرمانبرداری]] از تو [[فرمانبرداران]] را [[سعادت]] [[رهایی]] است، [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و [[دل]] ما را از یاد هر چیز دیگر به یاد خود، و زبان‌های ما را از شکر هر کس دیگر به شکر خود، و اعضای ما را از فرمانبرداری از هر کس دیگر به فرمانبرداری خود مشغول دار».
 آنگاه [[امام]] تقاضای تلاش [[عافیت]] و [[سلامت]] می‌کند، چرا که در سایه سلامت است که می‌توانیم تلاش کنیم، [[خدمت]] کنیم، [[عبادت]] کنیم و [[دانش]] بیاموزیم. در ادامه، امام خواسته خود را این‌گونه عرض می‌کند: «خداوندا اگر ما را آسایشی مقدّر فرموده‌ای چنان کن که به هنگام [[آسایش]] در [[امان]] مانیم، نه گناهی ما را گرفتار سازد و نه ملالتی به ما رسد، تا فرشتگانی که [[گناهان]] ما را می‌نویسند با [[صحیفه اعمال]] ما، بی‌آنکه در آن گناهی نوشته شده باشد، از نزد ما بازگردند و فرشتگانی که ثواب‌های ما را می‌نویسند، شادمان، با صحیفه‌ای نوشته از [[اعمال نیک]] ما به نزد تو آیند».