امام مهدی کیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:151955.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[کامل سلیمان]]]]

::::::آقای '''[[کامل سلیمان]]'''، در کتاب ''«[[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::'''[[امام حسن مجتبی]] {{ع}} می‌فرماید:'''"هرکس بمیرد و [[امام]] زمانش را نشناسد، به [[عهد]] [[جاهلیت]] مرده است"<ref>{{عربی|"مَنْ‏ مَاتَ‏ وَ لَمْ‏ يَعْرِفْ‏ إِمَامَ‏ زَمَانِهِ‏ مَاتَ‏ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً ‏‏‏"}}؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۰۶؛ الملاحم و الفتن، ص ۱۳۸؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۱۸؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۳۷۱ و ۳۷۷؛ الزام الناصب، ص ۵ و ۲۷؛ عیون الاخبار، ج ۳، ص ۵۸.</ref>. [[حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}} تعبیر {{عربی|"حَيٌ‏ يَعْرِفُه‏‏‏‏"}} دارد، یعنی: کسی‌ که بمیرد و [[امام زمان]] زنده‌اش را نشناسد به [[مرگ جاهلی]] مرده است<ref>اختصاص مفید، ص ۲۶۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} گامی فراتر نهاده چنین می‌فرماید: "هرکس شبی را به صبح آورد درحالیکه [[امام]] زمانش را نمی‌شناسد، مرده‌اش مرده [[جاهلیت]] است"<ref>{{عربی|"مَنْ‏ بَاتَ‏ لَيْلَةً لَا يَعْرِفُ‏ فِيهَا إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة‏‏‏‏"}}؛ غیبت نعمانی، ص ۶۲؛ الزام الناصب، ص ۱۲۷.</ref>. از این تعبیر [[امام صادق]] {{ع}} اهمیت والای [[ولایت]] [[اهل بیت]] {{عم}} دقیقا روشن می‌شود.

::::::'''[[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} می‌فرماید:'''"تا روزی که [[قیامت]] برپا شود، هرگز روی [[زمین]] خالی از [[حجت]] نخواهد بود، و اگر [[حجت خدا]] روی [[زمین]] نباشد، [[خدا]] پرستیده نمی‌شود"<ref>{{عربی|" لَا تَخْلُو إِلَى أَنْ‏ تَقُومَ‏ السَّاعَةُ مِنْ‏ حُجَّةٍ لِلَّهِ فِيهَا وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يُعْبَدِ اللَّهُ ‏‏‏‏‏"}}؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۷۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۲ (از امام صادق).</ref>. [[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} در سخن کوتاه و کوبنده، نقش اساسی [[امام]] و [[حجت خدا]] را بیان فرموده، آنگاه سنگ زیرین و نکته اساسی آن را در یک [[حدیث]] کوتاه دیگری بیان فرموده است: "جز [[معصوم]]، احدی [[شایسته]] [[امامت]] و [[رهبری]] نیست، و چون [[عصمت]] یک نشان ظاهری نیست که همگان آن را بازشناسند، باید [[امام]] از طرف [[خدا]] تعیین و اعلام شده باشد"<ref>{{عربی|" الْإِمَامُ مِنَّا لَا يَكُونُ إِلَّا مَعْصُوماً وَ لَيْسَتِ‏ الْعِصْمَةُ فِي‏ ظَاهِرِ الْخِلْقَةِ فَيُعْرَفَ‏ بِهَا وَ لِذَلِكَ لَا يَكُونُ إِلَّا مَنْصُوصاً ‏‏‏‏‏"}}؛ معانی الاخبار، ص ۱۳۲.</ref>.

::::::'''[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید:'''"از کسانی که از [[آل محمد]] (درصدد [[رهبری]] [[امت]] برآمده، [[قیام]] کرده) راه خود را جدا می‌سازند، به دور باش. که برای [[آل محمد]] {{صل}} و [[علی]] {{ع}} پرچمی هست و برای دیگران نیز پرچم‌هایی هست، هرگز از خانه‌ات بیرون نیا، و با هیچیک از آنها [[خروج]] مکن، تا مردی از [[اولاد حسین]] {{ع}} [[ظهور]] کند که [[پیمان]] [[پیامبر]] {{صل}} بر او، [[پرچم پیامبر]] در دست او، و [[سلاح]] [[پیامبر]] با او باشد"<ref>{{عربی|"إِيَّاكَ وَ شُذَّاذاً مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص فَإِنَّ لِآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ رَايَةً، وَ لِغَيْرِهِمْ رَايَاتٍ  ...فَالْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تَتَبَّعْ مِنْهُمْ رَجُلًا أَبَداً حَتَّى تَرَى رَجُلًا مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ مَعَهُ عَهْدُ نَبِيِّ اللَّهِ وَ رَايَتُهُ وَ سِلَاحُهُ ‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶؛ اعلام الوری، ص ۴۲۷؛ الملاحم و الفتن، ص ۹۹؛ بشارة الاسلام، ص ۱۰۳.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} در عهدی می‌زیست که هریک از اولاد [[امام حسین]] و [[فرزندان]] جناب [[زید]] هوای [[خلافت]] در سر داشته، برای [[تصدی]] [[رهبری]] [[امت]] [[خروج]] می‌کردند، [[امام]] {{ع}} [[شیعیان]] خود را بیدار می‌کرد که گول شعارهای جاذب آنها را نخورند و تا عصر [[ظهور قائم]] {{ع}} دست به چنین کاری نزنند. آنگاه [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} را به صورت روشنتری معرفی کرده می‌فرماید: "[[دوازده تن]] [[محدث]] از ماست که هفتمین [[فرزند من]] همان [[قائم]] است"<ref>{{عربی|"مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مُحَدِّثاً، السَّابِعُ‏ مِنْ‏ وُلْدِي‏ الْقَائِمُ‏‏‏‏‏‏"}}؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۹۷.</ref>.

::::::[[امام کاظم]] {{ع}} می‌فرماید: "ولادتش بر [[مردم]] پوشیده می‌ماند. و بردن نامش تا روزی که [[خداوند]] [[فرمان]] ظهورش دهد روا نمی‌باشد"<ref>{{عربی|" يَخْفَى‏ عَلَى‏ النَّاسِ‏ وِلَادَتُهُ‏ وَ لَا يَحِلُّ لَهُمْ تَسْمِيَتُهُ حَتَّى يُظْهِرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ‏‏‏‏‏‏"}}؛ الزام الناصب، ص ۸۲؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۲.</ref>.

::::::'''[[امام رضا]] {{ع}} می‌فرماید:'''"[[خداوند]] برای این [[امر]] مردی را برمی‌انگیزد که ولادتش بر مردمان پوشیده است ولی [[نسب]] و شخصیت او بر کسی پوشیده نیست"<ref>{{عربی|" يَبْعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِهَذَا الْأَمْرِ رَجُلًا خَفِيَ‏ الْمَوْلِدِ وَ الْمَنْشَإِ غَيْرَ خَفِيٍّ فِي نَسَبِهِ‏‏‏‏‏‏"}}؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۸۸؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۱۴؛ غیبت نعمانی، ص ۸۸ (از امام صادق).</ref>. "چهارمین [[فرزند من]]، پسر [[بانوی کنیزان]] است، که [[خداوند]] به وسیله او روی [[زمین]] را از هرگونه [[ظلم و ستم]] [[پاک]] و [[پاکیزه]] گرداند. در مورد ولادت او دچار [[شک]] و [[تردید]] می‌شوند. او [[پیش از ظهور]]، از دیده‌ها [[غائب]] می‌شود. و به هنگام ظهورش، [[جهان]] با [[نور]] پروردگارش می‌درخشد. او [[میزان]] را به [[عدل]] در میان [[مردم]] قرار دهد. دیگر کسی در [[حق]] کسی [[ستم]] نمی‌کند. او کسی است که [[زمین]] برای او "طی" می‌شود. و سایه‌اش بر [[زمین]] نیفتد"<ref>{{عربی|" الرَّابِعُ‏ مِنْ‏ وُلْدِي‏ ابْنُ‏ سَيِّدَةِ الْإِمَاءِ يُطَهِّرُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ مِنْ كُلِّ جَوْرٍ وَ يُقَدِّسُهَا مِنْ كُلِّ ظُلْمٍ وَ هُوَ الَّذِي تَشُكُّ النَّاسُ فِي وِلَادَتِهِ وَ هُوَ صَاحِبُ الْغَيْبَةِ قَبْلَ خُرُوجِهِ فَإِذَا خَرَجَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِهِ يَضَعُ مِيزَانَ الْعَدْلِ بَيْنَ النَّاسِ فَلَا يَظْلِمُ أَحَدٌ أَحَداً وَ هُوَ الَّذِي تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ لَا يَكُونُ لَهُ ظِلٌّ ‏‏‏‏‏‏"}}؛ اعلام الوری، ص ۴۰۸؛ بشارة الاسلام، ص ۱۶۱؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۲۰؛ الزام الناصب، ص ۵۳؛ المهدی، ص ۹۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ الامام المهدی، ص ۹۲ (از امام جواد)؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۱۰۹ و ۱۶۴؛ اختصاص مفید، ص ۳۱۶؛ غایة المرام، ص ۶۶۶.</ref>.

::::::'''[[امام هادی]] {{ع}} می‌فرماید:'''"[[خلف]] بعد از من پسرم [[حسن]] می‌باشد، ولکن چگونه است حال شما در مورد [[خلف]] بعد از او؟! گفته شد: از چه‌نظر؟ [[جان]] ما فدای تو باد!. فرمود: زیرا شخص او را نخواهید دید. و بازگو کردن نام او بر شما روا نخواهد بود. گفتند: پس چگونه از او یاد بکنیم؟ فرمود: بگوئید: [[حجت خدا]] از [[آل محمد]]"<ref>{{عربی|" الْخَلَفُ‏ مِنْ‏ بَعْدِي‏ ابْنِيَ‏ الْحَسَنُ فَكَيْفَ لَكُمْ بِالْخَلَفِ مِنْ بَعْدِ الْخَلَفِ فَقُلْتُ وَ لِمَ جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِدَاكَ فَقَالَ لِأَنَّكُمْ لَا تَرَوْنَ شَخْصَهُ وَ لَا يَحِلُّ لَكُمْ ذِكْرُهُ بِاسْمِهِ قُلْتُ فَكَيْفَ نَذْكُرُهُ قَالَ قُولُوا الْحُجَّةُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ {{صل}}‏‏‏‏‏‏"}}؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۲۶؛ غیبت شیخ طوسی، ص ۱۲۲؛ اعلام الوری، ص ۴۱۰؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۵۸؛ الزام الناصب، ص ۶۹ و ۸۲؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۳۳۲؛ الامام المهدی، ص ۹۳.</ref>.

::::::'''[[امام حسن عسکری]] {{ع}} می‌فرماید:''' "گویا با چشم خود می‌بینم که بعد از من در مورد [[جانشین]] من به [[اختلاف]] افتاده‌اید، [[آگاه]] باشید که هرکس به همه [[امامان]] بعد از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} اعتراف کند ولی پسرم را [[انکار]] نماید، همانند کسی است که به همه [[پیامبران]] اعتراف نموده، [[رسالت پیامبر]] اکرم {{صل}} را [[انکار]] نماید. زیرا که [[اطاعت]] آخر ما، [[اطاعت]] اول ماست. و [[انکار]] آخر ما چون [[انکار]] اول ماست"<ref>{{عربی|" ُ كَأَنِّي بِكُمْ وَ قَدِ اخْتَلَفْتُمْ بَعْدِي فِي الْخَلَفِ مِنِّي أَمَا إِنَّ الْمُقِرَّ بِالْأَئِمَّةِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} الْمُنْكِرَ لِوَلَدِي كَمَنْ‏ أَقَرَّ بِجَمِيعِ‏ أَنْبِيَاءِ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ ثُمَّ أَنْكَرَ نُبُوَّةَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ الْمُنْكِرُ لِرَسُولِ اللَّهِ {{صل}} كَمَنْ أَنْكَرَ جَمِيعَ أَنْبِيَاءِ اللَّهِ لِأَنَّ طَاعَةَ آخِرِنَا كَطَاعَةِ أَوَّلِنَا وَ الْمُنْكِرَ لِآخِرِنَا كَالْمُنْكِرِ لِأَوَّلِنَا‏‏‏‏‏‏"}}؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۲۶؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۶۰؛ اعلام الوری، ص ۴۱۲.</ref>. [[امام حسن عسکری]] {{ع}} در ایام زندانی بودنش در زندان [[معتضد عباسی]]، کمی پیش از [[تولد حضرت مهدی]] {{ع}} به یکی از هم‌زندانهایش فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]، به زودی [[خداوند]] برای من پسری [[عنایت]] خواهد فرمود، که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد نمود"<ref>{{عربی|" إِي وَ اللَّهِ‏ سَيَكُونُ‏ لِي‏ وَلَدٌ يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا ‏‏‏‏‏‏"}}؛ نور الابصار، ص ۱۶۷؛ غیبت شیخ طوسی، ص ۱۲۳؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۹۳؛ الامام المهدی، ص ۲۷۸.</ref>. [[امام حسن عسکری]] این سخن را برای وقت‌گذرانی با رفیق زندانی خود نفرمود، بلکه برای اینکه [[حجت]] برای یک نفر تمام شود و به موقع از زبان او برای [[دوست]] و [[دشمن]] [[نقل]] گردد.