ماه حرام: تفاوت میان نسخهها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*أشْهُر حُرُم (شهرالحرام): [[ماههای حرام]]. | |||
*{{متن قرآن|فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ}}<ref>«و چون ماههای حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref>. | |||
*مراد از [[ماههای حرام]] که عبارتاند از: ذوالقعده، ذوالحجه، [[محرم]] و [[رجب]]، ماههایی است که [[خداوند متعال]] رعایت [[حرمت]] آنها را بر [[مؤمنان]] [[واجب]] گردانیده است<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۲۲.</ref> و از زمان [[حضرت ابراهیم]] و [[اسماعیل]]{{ع}} [[جنگ]] در آنها ناروا بوده است. این [[سنت]] ابراهیمی از زمان آن [[حضرت]] تا [[ظهور اسلام]] همچنان به [[تواتر]] قولی و عملی در میان [[عرب]] محترم شمرده میشد<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص۱۹۴۹.</ref>: {{متن قرآن|إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ}}<ref>«بیگمان شمار ماهها نزد خداوند در کتاب وی روزی که آسمانها و زمین را آفرید دوازده ماه است؛ از آنها چهار ماه، حرام است» سوره توبه، آیه ۳۶.</ref>. | |||
*در مورد [[حکم]] [[حرمت]] [[جنگ]] و [[خونریزی]] در [[ماههای حرام]] [[قرآن کریم]] تصریح دارد: {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ}}<ref>«از تو درباره جنگ در ماه حرام میپرسند، بگو: جنگ در آن (گناهی) بزرگ است» سوره بقره، آیه ۲۱۷.</ref>؛ اما [[خداوند]] [[حق]] مقابله بهمثل را زمان حرمتشکنی [[کفّار]] در این ماهها برای [[مسلمانان]] محفوظ میدارد: {{متن قرآن|الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ}}<ref>«(این) ماه حرام در برابر (آن) ماه حرام است و حرمت شکنیها قصاص دارد پس هر کس بر شما ستم روا داشت همانگونه که با شما ستم روا داشته است با وی ستم روا دارید» سوره بقره، آیه ۱۹۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۹۸.</ref>. | |||
[[مردم قریش]]، ماههای [[حج]] را [[ماههای حرام]] مینامیدند<ref>{{متن قرآن|فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}} «و چون ماههای حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید و دستگیرشان کنید و به محاصره درآورید و در هر کمینگاهی به کمین آنان بنشینید؛ و اگر توبه کردند و نماز برپا داشتند و زکات دادند آزادشان بگذارید که بیگمان خداوند آمرزندهای بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۵.</ref> و نگرش [[اعراب]] به [[ماههای حرام]] بر سهگونه بوده است<ref>الازمنه والامکنه، ج۲، ص۱۶۶.</ref>: | [[مردم قریش]]، ماههای [[حج]] را [[ماههای حرام]] مینامیدند<ref>{{متن قرآن|فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}} «و چون ماههای حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید و دستگیرشان کنید و به محاصره درآورید و در هر کمینگاهی به کمین آنان بنشینید؛ و اگر توبه کردند و نماز برپا داشتند و زکات دادند آزادشان بگذارید که بیگمان خداوند آمرزندهای بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۵.</ref> و نگرش [[اعراب]] به [[ماههای حرام]] بر سهگونه بوده است<ref>الازمنه والامکنه، ج۲، ص۱۶۶.</ref>: | ||
#"حُمس" گروهی از افراد [[برگزیده]] که دارای امتیازات ویژهای بودند؛ | #"حُمس" گروهی از افراد [[برگزیده]] که دارای امتیازات ویژهای بودند؛ |