آیا مسئله انتظار سبب تعطیلی احکام اسلامی می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[حسین الهی‌نژاد]]'''، در کتاب ''«[[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«از جمله شبهاتی که در میان [[اهل سنت]] مطرح است و [[علما]] و [[اندیشمندان]] [[اهل سنت]] در کتاب‌ها، نوشتجات و بیانات خویش فراوان به آنها پرداخته و در راستای [[تبیین]] و تشریح آنها از هیچ کوشش و تلاشی فروگذار نکرده‌اند، بحث کیفیت [[اجرای احکام]] و [[تعالیم اسلامی]] در [[عصر انتظار]] است که نگرش‌ها و دیدگاه‌های گوناگونی که در این خصوص [[اندیشمندان]] [[اهل سنت]] جهت پاسخگویی به آنها بروز داده‌اند، همه به نوعی از دغدغه‌مندی علمای [[اهل سنت]] نسبت به [[اندیشه مهدویت]] و باورمندان [[مهدوی]] حکایت می‌کند؛ مثلاً المقدم در کتاب [[فقه اشراط‌الساعه]] می‌نویسد: {{عربی|ذَلِكَ أَنَّ بَعْضَ النَّاسِ يَجْعَلُونَ تَصْدِيقَهُمْ بِأَمْرِ الْمَهْدِيِّ مَسُوغاً لِإِعْراضِهِمْ عَنِ الدَّعْوَةِ إِلَی الْإِسْلَامِ وَ إِنْكَارِ الْمُنْكَرَاتِ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْقُطُ التَّكَالِيفَ وَ يَهدِرُها مُدَّعِينَ أَنَّهُمْ يَنْتَظِرُونَ خُرُوجَ الْمَهْدِيِّ}}<ref>محمد المقدم؛ فقه أشراط‌الساعة: ص ۳۷.</ref>.  

::::::[[اعتقاد به امام مهدی]] نباید [[زمینه‌ساز]] احساس بی‌مسئولیتی در میان [[جامعه]] و [[مسلمانان]] شود و نباید [[مسلمانان]] به یکدیگر و معضلاتی که در [[جامعه]] پیش می‌آید، بی‌توجه باشند و نباید این نگرش در آنها پیدا شود که کارهای مهم [[اجتماعی]] و شرعی تنها به دستان [[امام مهدی]]{{ع}} و [[حضرت عیسی]]{{ع}} اجراشدنی و حل‌شدنی است؛ مثلاً در [[روایت]] است که [[آزادی]] [[بیت‌المقدس]] در [[زمان ظهور]] و به [[دست امام مهدی]]{{ع}} به وقوع می‌پیوندد. بی‌شک این [[روایت]] و نظایر آن نباید ما را به [[آزادی]] [[بیت‌المقدس]] بی‌اعتنا کند و در نتیجه در برابر آن دغدغه و [[مسئولیت]] نداشته باشیم، بلکه [[رسالت]] ما این است که همیشه دنبال ایفای [[وظیفه]] باشیم که اگر به مقصود رسیدیم، از خیراتش بهره‌مند می‌شویم و اگر به مقصود نرسیدیم، دست‌کم به [[مسئولیت]] خویش عمل کرده‌ایم<ref>{{عربی|عَلی هَذَا يَفْهَمُ أَنَّ مَنْ يَحتَجُّ بِقَضِيَّةِ المَهدِيِّ المُنْتَظَرِ لَا يَقبَلُ احْتِجَاجَهُ؛ لِأَنَّهُ لَوْ قُلْنَا لِلنَّاسِ: إِنَّ الْمَسْجِدَ الْأَقْصی لَن يُحَرِّرَ إِلاَّ عَلی يَدِ الْمَهْدِيِّ الْمُنْتَظَرِ لَثَبَطَنا عَزائِمَ النَّاسِ وَ لَمَاتَ الْجِهَادُ فِي الْأُمَّةِ وَ لَمَّا بَقِيَ هُنَاك أَحَدٌ يَعمَلُ لِإِصلاحِ المُجتَمِعِ وَ لَكَانَ النَّاسُ كُلُّهُم يَنتَظِرُونَ المَهدِيَّ المُنتَظَرَ. فَالَّذِي أَضَرَّ بِالأُمَّةِ هُوَ أَنَّهُمْ يَنْتَظِرُونَ الْغَيْبَ الْمَنْشُودَ وَ يَنْسَوْنَ الْوَاقِعَ الْمَشْهُودَ وَ الْغَيْبَ لاَ يعني أَنَّنَا نَتْرُكُ مَا نَحْنُ فيهِ؛ فَاللَّهُ جَلَّ وَ عَلا أخبَرَ النَّاسَ كُلَّهُم أَنَّهُمْ مَيِّتُون وَ قَالَ لِنَبِيِّهِ إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ وَ هَذَا غَيْبٌ وَ لَكِنْ لاَ يعْني أَنْ تُذْهِبَ إِلَی الْمَوْتَ، بَلْ عِشْ حَيَاةً طَبِيعِيَّةً كَمَا أَمَرَ اللَّهُ حَتَّی يَأْتِيكَ الْمَوْتُ. فَالمَسْجِدُ الأَقصی يَفْتَحُ عَلَی يَدَ الْمَهْدِيِّ أَوْ عَلی يَدِ عِيسی، أَوْ عَلی يَدِ غَيْرِهِمَا؛ فَهَذَا لاَ يَخُصَّنَا فَنَحْنُ مَسْئُولُونَ شَرعاً عَنْ هَذَا الْمَسْجِدِ بِأَنْ نَسْلُكَ الطَّرائِقَ الشَّرعِيَّةِ وَ نَجْمَعُ مَا بَيْنَ الْأَسْبَابِ الْكُونِيَّةِ وَ الأَسبَابِ الشَّرْعِيَّةِ فِي الوُصُولِ إِلَی غَايَاتِنَا الَّتِي ننْشِدُهَا وَ إِنْ قَدَّرَ هَذَا عَلی أَيْدِي الْمُسْلِمِينَ المُعَاصِرينَ الْيَوْمَ كَانَ خَيْراً كَثِيراً و إِنْ لَمْ يَقْدِرْ بَرِئَتِ الذِّمَّةُ وَ وَقَعَتِ الْمَعَاذِيرُ وَ الْأَمْرُ غَيبٌ وَ لاَ يَقَعُ إِلاَّ مَا أَرَادَ اللَّهُ وَ كَتَبَهُ جَلَّ وَ عَلاَ فِي الْأَزَلِ}} (أبوهاشم صالح بن عواد بن صالح المغامسی؛ أعلام القرآن، ج ۳، ص ۱۳).</ref>.

::::::[[صاحب]] کتاب [[لامهدی ینتظر بعد الرسول خیر البشر]] در این خصوص می‌نویسد: [[مسلمانان]] نباید به خاطر [[انتظار]] از واقعیت‌ها فرار و [[واجبات]] را ترک کنند، مبنی بر اینکه [[امام مهدی]]{{ع}} بیاید و [[عدالت]] و [[قسط]] را در [[جهان]] بگستراند. این در واقع نوعی خیال‌پردازی و [[تسلیم]] شدن در برابر [[وهم]] و [[خرافه]] است<ref>{{عربی|فَلَا حَاجَةَ لِلْمُسْلِمِين فِي أَنْ يَهْرُبُوا عَنْ وَاقِعِهِمْ وَ يتْرُكُوا وَاجِبَهُمُ الانْتِظَارُ مَهْدِيّ يُجَدِّدُ لَهُمْ دِينَهُم وَ يَبْسُطُ الْعَدْلَ بَيْنَهُمْ فَيَرْكَنُوا إِلَی الْخَيالَ وَ الْمُحَالات وَ يَسْتَسْلِمُوا لِلْأَوْهَامِ وَ الْخُرَافَاتِ ثُمَّ يَفْرِضُ عَلَيْهِ عُلَمَاؤُهُمُ التَّحَجُّرَ الْفِكْرِيَّ وَ الْجُنُودُ الاِجْتِمَاعِي عَلَی اِعْتِقَادِ مَا تَربوا عَلَيْهِ فِي صِغَرِهِمْ وَ مَا تَلْقَوْهُ عَنْ آبَائِهِمْ وَ مَشَايِخِهِمْ أَوْ عَلی رَأْيٌ عَالِمٌ أَوْ فَقِيهٌ يُوجِبُ الْوُقُوفَ عَلَی رَأيِ مَذهبِهِ وَ عَدَمِ الخُرُوجِ عَنْهُ وَ عَلَی أَثَرِهُ يُوجِبُ عَلَيْهِمُ الْإِيمَانَ بِشَخْصٍ غَائِبٍ هُوَ مِنْ سَائِرِ الْبَشَرِ يَأْتِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ فَيُنْقِذُ النَّاسَ مِنَ الظُّلْمِ وَ الطُّغْيَانِ}} (ابن‌محمود؛ لامهدی ینتظر بعد الرسول خیر البشر؛ ص ۸۵).</ref>. در پاسخ گفته شده است [[خدا]] همیشه [[دین]] را [[کفایت]] می‌کند و در هر عصری مجددینی برای [[احیای دین]] بر می‌انگیز‌اند و این سلسله تا نهایت - که همانا [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} است - ادامه پیدا می‌کند و بر [[مسلمانان]] [[واجب]] است [[نصرت]] [[دین]] را در هیچ زمانی به خاطر [[انتظار]] و [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} ترک نکنند<ref>{{عربی|إِنَّ اللَّهَ قَدْ تَكَفَّلَ بِبَقَاءِ هَذَا الدِّينِ وَ أَنَّ الْمُوَفَّقِينَ لِسَعادَةِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فِي مُخْتَلَفِ الْعُصُورِ مَنْ جَعَلَهُمُ اللَّهُ مِنْ أَنْصَارِ دِينِهِ... وَ لَيْسَ لِلْمُسْلِمِينَ فِي أَيِّ زَمَنٍ أَنْ يَتْرُكُوا مَا أَوْجَبَهُ اللَّهُ عَلَيْهِم مِنْ نُصْرَةِ الدِّينِ اتِّكَالاً عَلَی مَا جَاءَ فِي أَحَادِيثِ الْمَهْدِيِّ أَمَّا وصف الشَّيْخ ابن محمود؛ التَّصْدِيقُ بِخُرُوجِ الْمَهْدِيِّ بِأَنَّهُ رُكُونٌ اِلَی الْخَيالِ وَ الْمُحَالاتِ وَ استِسلامٍ لِلأَوهامِ وَ الخُرافاتِ فَسَبَقَ أَنْ ذَكَرْتَ أَنَّ هَذِهِ الْمَسَألَةِ مِنَ الْأُمُورِ الْغَيْبِيَّةِ وَ قَدْ أَخْبَرَ الصَّادِقُ الْمَصْدُوقُ {{صل}} فِي أحاديثٍ صَحِيحَةٍ عَنْ خُرُوجِهِ فِي آخِرِ الزَّمَانِ وَ الْوَاجِبُ التَّصْدِيقُ بِكُلِّ خَبَرٍ يُثْبِتُ عَنِ الرَّسُول {{صل}}.}} (الرد علی من کذب بالاحادیث الصحیحة الواردة فی المهدی، ص ۲۶۰.)</ref><ref>[[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص 133-135.</ref>.