ابومیسره: تفاوت میان نسخه‌ها

از شرح حال او اطلاعی در دست نیست. تنها جایی که از او یاد ‌شده، در قضیه کشتن [[خبیب]] یکی از بازماندگان سریه [[رجیع]] است که پس از به دار کشیده شدنش در تنعیم،<ref>نهایة الارب، ج‌۱۷، ص‌۱۳۷.</ref> او را با سرنیزه خود بر سرِ دار، به [[شهادت]] رساند.<ref>السیرة النبویه، ج۳، ص‌۱۷۳؛ سیراعلام‌النبلاء، ج۱، ص‌۲۲؛ المغازی، ج۱، ص‌۳۶۱.</ref> [[ابوالفتوح رازی]] و [[بغوی]] با [[نقل]] مفصل این ماجرا می‌نویسند: خبیب به او گفت: از [[خدا]] بترس؛ ولی وی با سرسختی بیش‌تر، نیزه را در سینه‌اش فرو برد و [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ}}<ref>«و چون به او گویند: از خداوند پروا کن، خویشتن‌بینی او را به گناه می‌کشاند پس دوزخ او را بس و بی‌گمان، این بستر  بد است» سوره بقره، آیه ۲۰۶.</ref> در اشاره به این واقعه نازل شد<ref>روض‌الجنان، ج‌۳، ص‌۱۴۷; تفسیر بغوی، ج‌۱، ص‌۱۳۲.</ref>.<ref>[[سید محمد فاطمی ابهری|فاطمی ابهری، سید محمد]]، [[ابومَیسَرَه (مقاله)|مقاله «ابومَیسَرَه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>