|
|
| خط ۲۶: |
خط ۲۶: |
|
| |
|
| ==پنجم: [[جاودانگی و جهان‌شمولی]]== | | ==پنجم: [[جاودانگی و جهان‌شمولی]]== |
| ==پنجم: [[جاودانگی و جهان‌شمولی]]==
| |
| ابعاد فراگیر زمانی، مکانی و [[انسانی]] [[نظام سیاسی اسلام]]، آن را از اختصاص به عصر و زمانی خاص، چون [[عصر حضور]] [[پیامبر]] یا [[ائمه]] و مکانی منحصر، چون [[عربستان]] و [[ایران]] و انسان‌های به خصوص، خارج نموده و آن را مکتبی حیات‌بخش برای همه [[بشریت]]، از [[زمان]] پیدایش این [[مکتب]] تا [[پایان تاریخ]] [[حیات]] بشری و همه [[سرزمین‌ها]] و همه [[انسان‌ها]] با هر رنگ و نژاد و زبان، قرار داده است. وقتی که اصل [[دعوت]] مطرح است خطاب‌های [[قرآنی]] روی سخن خود را همه [[مردم]] (ناس) قرار می‌دهد: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنَا لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ}}<ref>«بگو: ای مردم! جز این نیست که من برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم» سوره حج، آیه ۴۹.</ref> این خطاب به [[یقین]] از مکان محدود [[حجاز]] می‌گذرد و به همه مکان‌ها، هرجا که انسانی وجود دارد، می‌رسد و خاص زمانی مشخص هم نیست؛ همه زمان‌ها را تا [[ابدیت]] شامل می‌شود؛ چنانچه [[خداوند]] در [[قرآن]] به [[فراگیری]] و وسعت [[پیامبری]] اشاره می‌کند و خطاب به [[پیامبر اسلام]] می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا}}<ref>«بگو: ای مردم! به راستی من فرستاده خداوند به سوی همه شمایم» سوره اعراف، آیه ۱۵۸.</ref>.
| |
|
| |
| گذشته از دعوت به [[بندگی خدا]] و [[تبعیت]] از [[دستورات الهی]] و اینکه “ما موظفیم [[اسلام]] را در همه جای [[دنیا]] معرفی کنیم”<ref>صحیفه نور، ج۱۸، ص۱۰۲.</ref>. [[نظام اسلامی]] از نظر [[سیاسی]]، در صدد توسعه [[حاکمیت]] عادلانه [[ارزش‌ها]] و [[ولایت الهی]] بر همه بشریت است و می‌خواهد که [[مظلومین]] و ستمدیده‌ها را از قید [[ستمکاران]] برهاند. [[امام خمینی]] می‌فرماید: “ما... در صدد [[گسترش نفوذ اسلام در جهان]] و کم کردن [[سلطه]] جهان‌خواران بوده و هستیم”<ref>صحیفه نور، ج۲۰، ص۲۳۲.</ref>.
| |
|
| |
| بنابراین، وقتی همه [[بشریت]] مشمول [[خیرخواهی]] [[اسلام]] هستند، به طریق اولی، [[ادیان توحیدی]] با مشترکات فراوانی که دارند، مورد توجه بیشتری می‌باشند. در [[قرآن]] با تعبیر [[اهل کتاب]] از آنان یاد می‌شود: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! بیایید بر کلمه‌ای که میان ما و شما برابر است هم‌داستان شویم که: جز خداوند را نپرستیم و چیزی را شریک او ندانیم و یکی از ما، دیگری را به جای خداوند، به خدایی نگیرد» سوره آل عمران، آیه ۶۴.</ref>؛ یعنی در [[حقیقت]] مشترکات آن [[قدر]] هستند که بتوانند اهل کتاب و [[مسلمانان]] تحت [[نظام سیاسی]] عادلانه‌ای، باهم [[اهداف]] [[توحیدی]] خود را تعقیب نمایند.
| |
| در مجموع [[فراگیری]] به عنوان یک اصل، [[نظام سیاسی اسلام]] را از چارچوبه مرز جغرافیایی، [[نژادی]]، زبانی و حتی [[اعتقادی]] خاص فراتر برده، آن را آئینی تعریف می‌کند که [[قدرت]] ساماندهی بشریت را، با [[تحمل]] تفاوت‌ها و [[اختلافات]] در [[سنت‌ها]] و آئین‌ها، دارد.<ref>[[علی اصغر نصرتی|نصرتی، علی اصغر]]، [[نظام سیاسی اسلام (کتاب)|نظام سیاسی اسلام]]، ص ۱۷۴.</ref>
| |
|
| |
| == جستارهای وابسته == | | == جستارهای وابسته == |
|
| |
|
