پرش به محتوا

کاربر:Puranzab/صفحه تمرین3: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
واژۀ نبوت در کتاب های لغت  در چهار معنا به کار رفته است: خبر؛ ارتفاع؛ طریق؛ صوت خفی  و در اصطلاح عبارت است از تلقى و گرفتن خبر از جانب خداوند از طریق وحی، به منظور هدايت مردم و نبى آن انسان والا مقامى است که حجت خدا و واسطۀ بین خدا و خلق است و از جانب خدا براى هدايت مردم بر انگيخته مى شود و مردم را به امر الهی هدایت می کند .
واژۀ نبوت در کتاب های لغت  در چهار معنا به کار رفته است: خبر؛ ارتفاع؛ طریق؛ صوت خفی  و در اصطلاح عبارت است از تلقى و گرفتن خبر از جانب خداوند از طریق وحی، به منظور هدايت مردم و نبى آن انسان والا مقامى است که حجت خدا و واسطۀ بین خدا و خلق است و از جانب خدا براى هدايت مردم بر انگيخته مى شود و مردم را به امر الهی هدایت می کند .


مشروح این بند
 
واژۀ نبوت در کتاب های لغت  در چهار معنای زیر به کار رفته است:
1. خبر: بيشتر دانشمندان واژۀ «نبي»  را از ريشۀ «نبأ»، به‌معناي خبر دانسته‌اند  که در اثر کثرت استعمال به نبی تبدیل شده است ، بنابراين «نبي» بر خبررسان اطلاق مي‌شود .
2. ارتفاع: برخي قائلند ريشۀ اصلي اين واژه، «النَبوة» يا «النباوَة» به ‌معناي بلندي زمين است؛ بنابراين نبي يعني كسي كه بر ديگران برتري داده شده است . پیامبر چون ترقی پیدا کرده و آسمانی شده، به نبوت مستند شده، مانند زمینی است که از سایر زمین‌ها بلندتر است .
3. طریق: هم به معنای طریق واضح و هم به معنای طریق هدایت آمده است .
4. صوت خفی: چون خبری که به انبیا می رسد دیگران نمی شنوند .
نبوت در اصطلاح قرآنی عبارت است از تلقى و گرفتن خبر از جانب خدا به منظور هدايت مردم و نبى انسان والا مقامى است كه از جانب خدا براى هدايت مردم برانگيخته مى شود .  و نبی در اصطلاح علم كلام بر كسي اطلاق مي‌شود كه از راه وحي پيامي را از خداي متعال دريافت مي‌كند و آنرا به مردم مي‌رساند .


بند دوم: (روابط معنایی)
بند دوم: (روابط معنایی)
۳۶۲

ویرایش