سهیل بن عمرو عامری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[ابوفضاله انصاری]] که مدت کمی [[افتخار]] [[مصاحبت]] [[پیامبر]] را داشته، گوید: هنگامی که [[ابوبکر]] ما را به [[جنگ]] [[شام]] فرستاد، همراه و همدم سهیل بن عمرو بودم. از سهیل شنیدم که می‌گفت: از [[رسول خدا]]{{صل}} شنیدم که فرمود: "یک [[ساعت]] درنگ و [[ایستادگی]] شما در [[راه خدا]] بهتر از همه [[اعمال]] [[عمر]] شما کنار [[زن]] و فرزندش خواهد بود". بدین سبب تا هنگام [[مرگ]] آماده برای شرکت در جنگ خواهم بود و هرگز به [[مکه]] بر نمی‌گردم<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد (ترجمه: مهدوی دامغانی)، ج۷، ص۴۱۴.</ref>.

#[[واقدی]] می‌گوید: از "مولفة قلوبهم"، و کسانی که در [[فتح مکه]] اسلام آوردند، هیچ یک به اندازه سهیل با [[قرآن]] و [[نماز]] سر و کار نداشت تا جائی که بدنش لاغر و رنگش [[تغییر]] کرده بود و هنگام [[قرائت قرآن]] زیاد [[گریه]] می‌کرد. سهیل برای شنیدن و [[یاد گرفتن]] قرآن نزد [[معاذ بن جبل]] رفت و آمد می‌کرد. [[ضرار بن ازور]] از او ایراد گرفت چرا که نزد این [[خزرجی]] می‌‌روی و پیش یکی از بستگان و همشهریان خود نمی‌روی؟ سهیل گفت: "به خاطر همین حرف‌ها بود که دیگران کاملا از ما [[سبقت]] گرفتند؛ به [[جان]] خودم [[سوگند]]! اسلام کارهای [[جاهلیت]] را کنار زده و اقوامی را که در جاهلیت ناشناخته بودند، بلند آوازه ساخته است. ای کاش ما هم با آنها بوده و [[پیشرفت]] می‌کردیم. گاهی از پیشرفتی که مرد و زن از [[اهل]] بیتم و بنده‌ام [[عمیر بن عوف]] داشته‌اند بدان [[خشنود]] می‌شوم و امیدوارم که از دعای آنها [[نصیبی]] داشته باشم. و من مانند رفقایم که مردند و کشته شدند، نمردم؛ زیرا در تمام زمان‌ها علیه [[حق]] حضور یافته و در آنها به [[دشمنی با حق]] برخاسته بودم؛ از [[بدر]] و [[احد]] تا [[خندق]] و من بودم که عهده‌دار [[نوشتن]] [[صلح]] در [[روز]] [[حدیبیه]] بودم. ای [[ضرار]]! به یاد می‌آورم آن لجاجتی را که در آن روز با [[رسول خدا]] داشتم و او را بر [[پذیرش]] نظر [[باطل]] خود ملزم می‌ساختم و با آنکه خود در [[مکه]] بودم و او در [[مدینه]]، [[خجالت]] می‌کشیدم"<ref>المنتظم، ابن جوزی، ج۴، ص۲۶۰؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۲، ص۳۲۹.</ref>.

==سهیل و حضور در [[سقیفه]]==