جبل بن ابی قشیر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[جبل بن ابی‌قشیر|جَبَل بن ابی‌قُشَیْر]]<ref> السیرة النبویه، ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۳ - ۵۱۵؛ الروض الانف، ج ۴، ص ۳۷۵؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج ۲، ص ۳۴۳.</ref> [[حمل بن ابی‌قشیر|حَمَل بن ابی‌قُشَیْر]]<ref>جامع البیان، ج ۹، ص ۱۸۳.</ref> از بزرگان و [[احبار]] [[یهود]] [[بنی‌قریظه|بنی قُرَیْظَه]] در [[مدینه]] بود.<ref> السیرة النبویه، ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۳ - ۵۱۵؛ البدایة والنهایه، ج ۳، ص ۲۹۰؛ امتاع الاسماع، ج ۱۴، ص ۳۶۷ - ۳۷۰.</ref> پس از [[هجرت]] [[رسول خدا]]{{صل}} به مدینه و [[مسلمان]] شدن گروه پرشماری از [[مردم]] [[اوس و خزرج]]، شمار [[مسلمانان]] افزون و [[پیامبر اکرم]]{{صل}} قدرتمند شد. بزرگان و احبار یهود و بنابر نظر [[ابن اسحاق]] از جمله آنان جبل بن ابی قشیر از آن رو که چشم دیدن [[عزت]] و [[قدرت اسلام]] و [[پیروان]] آن را نداشتند، از روی [[حسد]] و [[کینه‌توزی]] به [[دشمنی]] و رویارویی با آن [[حضرت]] برخاستند و حتی درصدد کشتن آن گرامی برآمدند. از جمله اقدام‌های آنان تلاش برای آشفته کردن [[ذهن]] و [[فکر]] مسلمانان و نشان دادن [[تعارض]]، تناقض و [[نقص]] در تعلیمات رسول خدا{{صل}} و [[آیات قرآن کریم]] بود. بدین منظور بزرگان و احبار یهود مکرر و دسته جمعی یا در گروه‌های دو و سه نفره نزد [[پیامبر]]{{صل}} آمده، به [[گمان]] خود از آن حضرت مسائل [[سختی]] می‌‌پرسیدند.<ref> السیرة النبویه، ابن هشام، ج ۲، ص ۵۱۳ - ۵۱۵؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج ۲، ص ۳۴۴.</ref> به [[نقل]] [[ابن عباس]] روزی جبل بن ابی قشیر و [[شموئل بن زید]] از احبار [[بنی قریظه]] نزد آن گرامی آمده، گفتند: ای [[محمد]]! ما می‌‌دانیم [[قیامت]] چه زمانی برپا می‌‌شود. اگر تو [[رسول]] خدایی بگو [[زمان]] برپایی آن چه وقتی است؟ در پاسخ [[پرسش]] آنان [[خداوند]] متعالی [[آیه]] {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«از تو از برپا شدن رستخیز می‌پرسند که چه هنگام است؟ بگو: دانش آن، تنها نزد پروردگار من است؛ هیچ کس جز او در زمان آن از آن پرده بر نمی‌دارد؛ (بار آن) در آسمان‌ها و زمین، سنگین است، جز ناگهان به سراغتان نمی‌آید؛ از تو می‌پرسند گویی تو از آن نیک آگاهی بگو: دانش آن، تنها نزد خداوند است اما بیشتر مردم نمی‌دانند» سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref> را فرو فرستاد و اعلام کرد که [[زمان]] [[برپایی قیامت]] را تنها [[خدا]] می‌‌داند.<ref> جامع البیان، ج ۹، ص ۱۸۳؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۷۷۷؛ اسباب النزول، ص ۱۵۳.</ref>