پرش به محتوا

جاودانگی اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۱۵۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳
جز (جایگزینی متن - 'تحقیق' به 'تحقیق')
 
(۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{نبوت}}
{{نبوت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
{{مدخل مرتبط
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ختم نبوت]]''' و مرتبط با مدخل '''[[دین اسلام]]''' است. "'''[[جاودانگی اسلام]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = ختم نبوت
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل = جاودانگی اسلام
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[جاودانگی اسلام در قرآن]] | [[جاودانگی اسلام در حدیث]] | [[جاودانگی اسلام در کلام اسلامی]] | [[جاودانگی اسلام در فلسفه اسلامی]] | [[جاودانگی اسلام در عرفان اسلامی]]</div>
| مداخل مرتبط = [[جاودانگی اسلام در فقه اسلامی]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  =
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[جاودانگی اسلام (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
}}
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


*اگر بگوییم [[دین خاتم]] زمانمند است لازمه‌اش این است که [[انسان‌ها]] در [[آینده]] به معارفی دیگر نیازمندند که [[خداوند]] در اختیارشان قرار نداده است و این [[نقض غرض]] است.
[[دین اسلام]] [[هدایت]] [[انسان‌ها]] تا [[روز قیامت]] را برعهده دارد و [[دینی]] جاودانه است: {{متن قرآن|وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ لا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ}}؛ {{متن حدیث|حَلَالُ‏ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ‏ أَبَداً إِلَى‏ يَوْمِ‏ الْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا يَكُونُ غَيْرُهُ وَ لَا يَجِي‏ءُ غَيْرُهُ }}. [[شریعت]] [[اسلام]] با برخورداری از [[نظام]] [[امامت]]، تا [[قیامت]] ادامه دارد. بی‌توجهی به اهداف رسالت [[بشریت]] را از نتایج [[بعثت|بعثت انبیا]] دور می‌سازد. [[ضرورت]] دستیابی به این مهم، در [[امامت]] بعد از [[پیامبر]] جلوه می‌کند.
*چگونه می‌توان میان [[ثبات]] و همیشگی بودن [[اسلام]] با تحولات در نیازهای [[بشر]] در زمان و شرایط گوناگون جمع کرد. در پاسخ به مسئله فوق می‌گوییم [[دین اسلام]] دارای ویژگی‌هایی است که موجب [[پویایی]] و کارآمدی آن در همه شرایط می‌شود<ref>[[صفدر الهی راد|الهی راد، صفدر]]، [[انسان‌شناسی (کتاب)|انسان‌شناسی]]، ص۱۸۶.</ref>.
*این [[دین]] داعیه [[هدایت]] [[انسان‌ها]] تا [[روز قیامت]] را دارد و از این نظر [[دینی]] جاودانه است. [[جاودانه بودن اسلام]] به دو بعد اساسی بازمی‌گردد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.


==جاودانه‌ بودن [[قرآن کریم]]==
== مقدمه ==
* [[کتاب آسمانی]] [[دین اسلام]] برخلاف دیگر [[متون دینی]]، از ویژگی جاودانه بودن بهره‌مند است. [[قرآن کریم]] در این خصوص می‌فرماید: {{متن قرآن|وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ لا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ}}<ref> و به راستی آن کتابی است ارجمند.در حال و آینده آن، باطل راه ندارد، فرو فرستاده (خداوند) فرزانه ستوده‌ای است؛ سوره فصلت، آیه: ۴۱- ۴۲.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. این [[آیه شریفه]] دلالت دارد بر اینکه هیچگاه [[قرآن کریم]]، صحت و اعتبار خود را از دست نخواهد داد. در [[روایات]] نیز بر این واقعیت تصریح شده است، از جمله وقتی [[زراره]] درباره [[حلال و حرام]] از [[امام صادق]]{{ع}} می‌پرسد، [[حضرت]] در پاسخ می‌فرماید: "[[حلال]] [[محمد]]{{صل}} برای همیشه تا [[روز قیامت]] [[حلال]] است و [[حرام]] او تا [[روز قیامت]] [[حرام]] است، [[حلال و حرام]] دیگری نیست و نخواهد آمد"<ref>{{عربی|" حَلَالُ‏ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ‏ أَبَداً إِلَى‏ يَوْمِ‏ الْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا يَكُونُ غَيْرُهُ وَ لَا يَجِي‏ءُ غَيْرُهُ "}}؛ کافی، ج۱، ص۵۸.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
[[دین اسلام]] داعیه [[هدایت]] [[انسان‌ها]] تا [[روز قیامت]] را دارد و از این نظر [[دینی]] جاودانه است<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. لازمه‌اش این است که [[انسان‌ها]] در [[آینده]] به معارفی دیگر نیازمندند که [[خداوند]] در اختیارشان قرار نداده است و این [[نقض غرض]] است.  


==[[نظام]] [[امامت]] و [[ولایت]]==
چگونه می‌توان میان [[ثبات]] و همیشگی بودن [[اسلام]] با تحولات در نیازهای [[بشر]] در زمان و شرایط گوناگون جمع کرد. در پاسخ به مسئله فوق می‌گوییم [[دین اسلام]] دارای ویژگی‌هایی است که موجب [[پویایی]] و کارآمدی آن در همه شرایط می‌شود<ref>[[صفدر الهی راد|الهی راد، صفدر]]، [[انسان‌شناسی (کتاب)|انسان‌شناسی]]، ص۱۸۶.</ref>.
*هرچند رشته [[نبوت]] پایان یافته است، اما [[شریعت]] [[اسلام]] با برخورداری از [[نظام]] [[امامت]]، همچنان زنده و پویا تا [[قیامت]] ادامه دارد. توضیح اینکه [[بعثت|بعثت انبیای الهی]] با اهدافی صورت پذیرفته است، که بعد از [[رحلت]] [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} خاموش نشده است. لذا [[نیاز]] [[بشر]] در دستیابی به نتایج [[بعثت]] [[انبیا]] هرگز مرتفع نمی‌گردد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
* [[تلاوت آیات]] [[الهی]]، [[تعلیم کتاب و حکمت]]، بیدار کردن [[معرفت الهی]]، [[آگاه کردن]] [[مردم]] از [[اوامر و نواهی]] [[خداوند]]، اتمام‌حجت [[الهی]]، بشارت‌گری و [[بیم]] دهندگی، [[بیان حق]] و [[رفع اختلافات]] [[دینی]]، بالا بردن [[مقام]] [[انسان‌ها]] از رتبه حیوانیت به بالاترین [[کمالات انسانی]]، و [[برقراری عدل]] و داد که از [[اهداف]] [[بعثت|بعثت انبیا]] می‌باشند، فقط به دوره [[زندگی]] [[پیامبر خاتم|خاتم الانبیا]]{{صل}} اختصاص ندارد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
*بی‌توجهی به این اهداف بعد از [[رحلت]] ایشان، [[بشریت]] را از نتایج [[بعثت|بعثت انبیا]] دور می‌سازد. [[ضرورت]] دستیابی به این مهم، در [[امامت]] بعد از [[پیامبر]] جلوه می‌کند. لذا [[امامت]] [[شیعی]]، ادامه و استمرار [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌باشد تا تمامی [[اهداف]] [[انبیا]] به ثمر نشیند. تنها تفاوت [[امام]] و [[نبی]] در آن است که [[وحی]] [[تشریعی]] که شاخص [[نبوت]] است، با [[رحلت پیامبر]]{{صل}} پایان می‌پذیرد، اما بقیه [[مقامات]] خاتم الانبیا در [[ائمه]] بعد از ایشان جلوه می‌کند<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
* [[حدیث منزلت]] که از [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} در بخش قبل [[روایت]] شد، علاوه بر مسئله [[خاتمیت]]، این [[حقیقت]] را نیز در مورد [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بیان می‌کند. این [[روایت]] به همانندی [[منزلت]] و [[وظایف]] [[پیامبر]] و [[امیرالمؤمنین|امیرمؤمنان]] اشاره می‌کند و تفاوت [[مقامات]] این دو بزرگوار را در [[وحی]] و [[نبوت]] [[تشریعی]] می‌داند. این سخن بدین معناست که همه [[شریعت]] خاتم به‌طور کامل از جانب [[خداوند]] به [[پیامبر اکرم|نبی مکرم اسلام]] [[وحی]] گردیده است و هیچ [[شریعت]] جدیدی در [[نظام]] [[امامت]] به [[ائمه]] [[وحی]] نخواهد شد. ازاین‌رو، [[حلال و حرام]] [[خدا]] و [[پیامبر]]، تا [[روز قیامت]] به همان صورت باقی خواهند ماند<ref>عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۲۰ – ۲۱.</ref>. البته [[امامان]] [[معصوم]] [[وظیفه]] اساسی در [[مقام]] [[تبیین]] و روشن‌سازی [[شریعت]] [[پیامبر خاتم]] خواهند داشت<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
*با به پایان رسیدن سلسله [[نبوت]]، [[وحی|وحی الهی]] از نوع [[تشریعی]]، ختم گردید، اما [[وحی]] غیر [[تشریعی]] ختم نشده است. [[خداوند متعال]] در [[سوره قدر]] می‌فرماید: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref> فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می‌آیند؛ سوره قدر، آیه:۴.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
*در این [[آیه]]، کلمه {{متن قرآن|تَنَزَّلُ}} فعل مضارع می‌باشد و بر استمرار [[نزول]] [[فرشتگان]] و [[روح]] دلالت می‌کند. در زمان [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}}، [[فرشتگان]] و [[روح]] بر [[پیامبر]] نازل می‌شدند، و بعد از حضرتش، [[فرشتگان]] بر [[جانشینان]] آن [[حضرت]] فرود می‌آیند و این [[نزول]] تا [[روز قیامت]] ادامه خواهد داشت. لذا [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرمایند: " به‌ [[درستی]] که [[شب قدر]] در هر سال است و در آن [[شب]]، امر آن سال نازل می‌شود و به تحقیق که بعد از [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} برای آن اولیائی هستند"<ref>{{متن حدیث| إِنَ‏ لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي‏ كُلِ‏ سَنَةٍ وَ إِنَّهُ‏ يَنْزِلُ‏ فِي‏ تِلْكَ‏ اللَّيْلَةِ أَمْرُ السَّنَةِ وَ إِنَّ لِذَلِكَ الْأَمْرِ وُلَاةً بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}}}؛ کافی، ج۱، ص۲۴۷.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
*سپس [[امام علی]]{{ع}} اوصیای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را که [[ملائکه]] در [[شب قدر]] بر آنان فرود آمده و امر آن سال را برایشان می‌آورند، معرفی می‌فرمایند: "من و یازده نفر از [[فرزندان]] من، اوصیای [[پیامبر]] هستیم، آنها که [[امام]] و محدّث می‌باشند"<ref>{{متن حدیث| أَنَا وَ أَحَدَ عَشَرَ مِنْ‏ صُلْبِي‏ أَئِمَّةٌ مُحَدَّثُون‏}}؛ کافی، ج۱، ص۲۴۷.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
*در این [[حدیث]] و ده‌ها [[روایت]] دیگر، از [[ائمه]] [[معصومین]] به‌عنوان «مُحَدّث» یاد شده است که نشان از استمرار [[ارتباط]] میان [[خداوند متعال]] با [[جانشینان]] [[رسول]] گرامی [[اسلام]] دارد. این اتصال [[علمی]] و [[معنوی]] نه‌تنها با [[خاتمیت]] منافات ندارد بلکه ضامن [[جاودانگی]] [[دین مبین اسلام]] می‌باشد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.


==منابع==
== جاودانه‌ بودن قرآن کریم ==
{{ستون-شروع|2}}  
[[کتاب آسمانی]] [[دین اسلام]] برخلاف دیگر [[متون دینی]]، از ویژگی جاودانه بودن بهره‌مند است. [[قرآن کریم]] در این خصوص می‌فرماید: {{متن قرآن|وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ لا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ}}<ref>و به راستی آن کتابی است ارجمند. در حال و آینده آن، باطل راه ندارد، فرو فرستاده (خداوند) فرزانه ستوده‌ای است؛ سوره فصلت، آیه: ۴۱- ۴۲.</ref>. این [[آیه شریفه]] دلالت دارد بر اینکه هیچگاه [[قرآن کریم]]، صحت و اعتبار خود را از دست نخواهد داد. در [[روایات]] نیز بر این واقعیت تصریح شده است، از جمله وقتی [[زراره]] درباره [[حلال و حرام]] از [[امام صادق]] {{ع}} می‌پرسد، حضرت در پاسخ می‌فرماید: "[[حلال]] [[محمد]] {{صل}} برای همیشه تا [[روز قیامت]] [[حلال]] است و [[حرام]] او تا [[روز قیامت]] [[حرام]] است، [[حلال و حرام]] دیگری نیست و نخواهد آمد"<ref>{{متن حدیث|حَلَالُ‏ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ‏ أَبَداً إِلَى‏ يَوْمِ‏ الْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا يَكُونُ غَيْرُهُ وَ لَا يَجِي‏ءُ غَيْرُهُ }}؛ کافی، ج۱، ص۵۸.</ref>.<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>
* [[پرونده:8989.jpg|22px]] [[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۱''']]
* [[پرونده:1368921.jpg|22px]] [[صفدر الهی راد|الهی راد، صفدر]]، [[انسان‌شناسی (کتاب)|'''انسان‌شناسی''']]
{{پایان}}


==پانویس==
== [[امامت]] و [[ولایت]] و جاودانگی اسلام ==
{{یادآوری پانویس}}
هرچند رشته [[نبوت]] پایان یافته است، اما [[شریعت]] [[اسلام]] با برخورداری از [[نظام]] [[امامت]]، همچنان زنده و پویا تا [[قیامت]] ادامه دارد. [[بعثت|بعثت انبیای الهی]] با اهدافی صورت پذیرفته است که بعد از [[رحلت]] [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} خاموش نشده است. لذا [[نیاز]] [[بشر]] در دستیابی به نتایج [[بعثت]] [[انبیا]] هرگز مرتفع نمی‌گردد.
{{پانویس2}}


[[تلاوت آیات]] [[الهی]]، [[تعلیم کتاب و حکمت]]، بیدار کردن [[معرفت الهی]]، [[آگاه کردن]] [[مردم]] از [[اوامر و نواهی]] [[خداوند]]، اتمام حجت [[الهی]]، بشارت‌گری و [[بیم]] دهندگی، [[بیان حق]] و [[رفع اختلافات]] [[دینی]]، بالا بردن [[مقام]] [[انسان‌ها]] از رتبه حیوانیت به بالاترین [[کمالات انسانی]] و [[برقراری عدل]] و داد که از [[اهداف]] [[بعثت|بعثت انبیا]] هستند، فقط به دوره [[زندگی]] [[پیامبر خاتم|خاتم الانبیا]] {{صل}} اختصاص ندارد.


[[رده:جاودانگی اسلام]]
بی‌توجهی به این اهداف بعد از [[رحلت]] ایشان، [[بشریت]] را از نتایج [[بعثت|بعثت انبیا]] دور می‌سازد. [[ضرورت]] دستیابی به این مهم، در [[امامت]] بعد از [[پیامبر]] جلوه می‌کند؛ لذا [[امامت]] [[شیعی]]، ادامه و استمرار [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است تا تمامی [[اهداف]] [[انبیا]] به ثمر نشیند. تنها تفاوت [[امام]] و [[نبی]] در آن است که [[وحی]] [[تشریعی]] که شاخص [[نبوت]] است، با [[رحلت پیامبر]] {{صل}} پایان می‌پذیرد، اما بقیه [[مقامات]] خاتم الانبیا در [[ائمه]] بعد از ایشان جلوه می‌کند.
 
[[حدیث منزلت]] که از سوی [[پیامبر اکرم]] {{صل}} درباره [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} گفته شده است، به همانندی [[منزلت]] و [[وظایف]] [[پیامبر]] و [[امیرالمؤمنین|امیرمؤمنان]] اشاره می‌کند و تفاوت [[مقامات]] این دو بزرگوار را در [[وحی]] و [[نبوت]] [[تشریعی]] می‌داند. این سخن بدین معناست که همه [[شریعت]] خاتم به‌طور کامل از جانب [[خداوند]] به [[پیامبر اکرم|نبی مکرم اسلام]] [[وحی]] گردیده است و هیچ [[شریعت]] جدیدی در [[نظام]] [[امامت]] به [[ائمه]] [[وحی]] نخواهد شد. ازاین‌رو، [[حلال و حرام]] [[خدا]] و [[پیامبر]]، تا [[روز قیامت]] به همان صورت باقی خواهند ماند<ref>عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۲۰ ـ ۲۱.</ref>. البته [[امامان]] [[معصوم]] [[وظیفه]] اساسی در [[مقام]] [[تبیین]] و روشن‌سازی [[شریعت]] [[پیامبر خاتم]] خواهند داشت.
 
با به پایان رسیدن سلسله [[نبوت]]، [[وحی|وحی الهی]] از نوع [[تشریعی]]، ختم گردید، اما [[وحی]] غیر [[تشریعی]] ختم نشده است. [[خداوند متعال]] در [[سوره قدر]] می‌فرماید: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref> فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می‌آیند؛ سوره قدر، آیه۴.</ref>.
 
در این [[آیه]]، کلمه {{متن قرآن|تَنَزَّلُ}} فعل مضارع است و بر استمرار [[نزول فرشتگان]] و [[روح]] دلالت می‌کند. در زمان [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}}، [[فرشتگان]] و [[روح]] بر [[پیامبر]] نازل می‌شدند و بعد از حضرتش، [[فرشتگان]] بر [[جانشینان]] آن حضرت فرود می‌آیند و این [[نزول]] تا [[روز قیامت]] ادامه خواهد داشت. لذا [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌فرمایند: " به‌ [[درستی]] که [[شب قدر]] در هر سال است و در آن [[شب]]، امر آن سال نازل می‌شود و به تحقیق که بعد از [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} برای آن اولیائی هستند"<ref>{{متن حدیث|إِنَ‏ لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي‏ كُلِ‏ سَنَةٍ وَ إِنَّهُ‏ يَنْزِلُ‏ فِي‏ تِلْكَ‏ اللَّيْلَةِ أَمْرُ السَّنَةِ وَ إِنَّ لِذَلِكَ الْأَمْرِ وُلَاةً بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ کافی، ج۱، ص۲۴۷.</ref>.
 
سپس [[امام علی]] {{ع}} اوصیای [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را که [[ملائکه]] در [[شب قدر]] بر آنان فرود آمده و امر آن سال را برایشان می‌آورند، معرفی می‌فرمایند: "من و یازده نفر از [[فرزندان]] من، اوصیای [[پیامبر]] هستیم، آنها که [[امام]] و محدّث هستند"<ref>{{متن حدیث|أَنَا وَ أَحَدَ عَشَرَ مِنْ‏ صُلْبِي‏ أَئِمَّةٌ مُحَدَّثُون‏}}؛ کافی، ج۱، ص۲۴۷.</ref>.
 
در این [[حدیث]] و ده‌ها [[روایت]] دیگر از [[ائمه]] [[معصومین]] {{ع}} به‌عنوان «مُحَدّث» یاد شده است که نشان از استمرار [[ارتباط]] میان [[خداوند متعال]] با [[جانشینان]] [[رسول]] گرامی [[اسلام]] دارد. این اتصال [[علمی]] و [[معنوی]] نه‌تنها با [[خاتمیت]] منافات ندارد بلکه ضامن [[جاودانگی]] [[دین مبین اسلام]] می‌باشد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>.
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:8989.jpg|22px]] [[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۱''']]
# [[پرونده:1368921.jpg|22px]] [[صفدر الهی راد|الهی راد، صفدر]]، [[انسان‌شناسی (کتاب)|'''انسان‌شناسی''']]
{{پایان منابع}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:ویژگی‌های دین اسلام]]
۱۱۲٬۸۶۰

ویرایش