پرش به محتوا

حکمت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'زمینه‌ساز' به 'زمینه‌ساز'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'زمینه‌ساز' به 'زمینه‌ساز')
خط ۱۱: خط ۱۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
واژه [[حکمت]] به معنای رسیدن به [[حقیقت]] به وسیله [[علم]] و [[عقل]] است<ref>المفردات فی غریب القرآن.</ref>. [[علامه طباطبایی]] می‌گوید: حکمت نوعی محکم‌کاری است و غالباً در معلومات [[عقلی]] واقعی که هرگز قابل بطلان و [[کذب]] نیست، استعمال می‌شود<ref>تفسیر المیزان، ج۳، ص۳۹۵.</ref>. به گزارش [[قرآن کریم]]؛ [[خداوند حکیم]] است و [[نظام هستی]] را [[بیهوده]]<ref>{{متن قرآن|وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ}} «و ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ این پندار کافران است پس وای از آتش (دوزخ) بر کافران!» سوره ص، آیه ۲۷.</ref> و بازیچه<ref>{{متن قرآن|وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ}} «و ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آنهاست به بازیچه نیافریده‌ایم» سوره دخان، آیه ۳۸.</ref> نیافریده است. یکی از [[وظایف]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} <ref>{{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}} «بی‌گمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستاده‌ای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنها کتاب و فرزانگی  می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴؛ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}} «اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>، و یکی از روش‌های [[دعوت]] به [[خداوند]]<ref>{{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ}} «(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز! بی‌گمان پروردگارت به آن کس که راه وی را گم کرده داناتر است و او به رهیافتگان داناتر است» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref> [[آموزش]] [[حکمت]] است.
واژه [[حکمت]] به معنای رسیدن به [[حقیقت]] به وسیله [[علم]] و [[عقل]] است<ref>المفردات فی غریب القرآن.</ref>. [[علامه طباطبایی]] می‌گوید: حکمت نوعی محکم‌کاری است و غالباً در معلومات [[عقلی]] واقعی که هرگز قابل بطلان و [[کذب]] نیست، استعمال می‌شود<ref>تفسیر المیزان، ج۳، ص۳۹۵.</ref>. به گزارش [[قرآن کریم]]؛ [[خداوند حکیم]] است و [[نظام هستی]] را [[بیهوده]]<ref>{{متن قرآن|وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ}} «و ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ این پندار کافران است پس وای از آتش (دوزخ) بر کافران!» سوره ص، آیه ۲۷.</ref> و بازیچه<ref>{{متن قرآن|وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ}} «و ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آنهاست به بازیچه نیافریده‌ایم» سوره دخان، آیه ۳۸.</ref> نیافریده است. یکی از [[وظایف]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} <ref>{{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}} «بی‌گمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستاده‌ای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنها کتاب و فرزانگی  می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴؛ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}} «اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>، و یکی از روش‌های [[دعوت]] به [[خداوند]]<ref>{{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ}} «(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز! بی‌گمان پروردگارت به آن کس که راه وی را گم کرده داناتر است و او به رهیافتگان داناتر است» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref> [[آموزش]] [[حکمت]] است.
[[رسول اکرم]]{{صل}}، [[چهل]] [[روز]] [[عبادت]] خالصانه را [[زمینه‌ساز]] جریان حکمت از [[قلب]] بر [[زبان]] معرفی کرده است<ref>بحارالانوار، ج۵۳، ص۳۲۶.</ref>.
[[رسول اکرم]]{{صل}}، [[چهل]] [[روز]] [[عبادت]] خالصانه را زمینه‌ساز جریان حکمت از [[قلب]] بر [[زبان]] معرفی کرده است<ref>بحارالانوار، ج۵۳، ص۳۲۶.</ref>.
[[امام سجاد]]{{ع}} [[حکمت خداوند]] را [[حاکم]] بر [[عالم هستی]] و تغییرناپذیر خوانده و عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|وَ يَا مَنْ‏ لَا تُبَدِّلُ‏ حِكْمَتَهُ الْوَسَائِلُ}}<ref>دعای ۱۳.</ref>. «ای خداوندی که [[ناموس]] حکمتت را هیچ وسیله‌ای و سببی دگرگون نسازد».
[[امام سجاد]]{{ع}} [[حکمت خداوند]] را [[حاکم]] بر [[عالم هستی]] و تغییرناپذیر خوانده و عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|وَ يَا مَنْ‏ لَا تُبَدِّلُ‏ حِكْمَتَهُ الْوَسَائِلُ}}<ref>دعای ۱۳.</ref>. «ای خداوندی که [[ناموس]] حکمتت را هیچ وسیله‌ای و سببی دگرگون نسازد».


۲۱۸٬۲۱۵

ویرایش