پیامبر خاتم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[جعفر مرتضی عاملی]]<ref>جعفر مرتضی عاملی، ج۱، ص۱۳۷.</ref> در پاسخ به کسانی که شبانی [[حضرت]] را تمرینی برای [[مدارا با مردم]] دانسته‌اند می‌نویسد: آیا در [[روحیه]] پیامبر، [[ظلم]] و [[غضب]] وجود داشت که [[نیازمند]] به [[تهذیب]] و [[اعتدال]] باشد؟ و بر فرض [[پذیرفتن]]، آیا مدرسه‌ای بهتر از این نبود؟ بعد از همه اینها، آیا این سخن، با [[قصه]] [[شکافتن سینه]] که نزد این [[طایفه]] مقبول است، منافات ندارد؟ مگر ظلم و [[خشونت]]، سهم [[شیطان]] نبود و [[جبرئیل]] با عمل جراحی، آن را از ریشه [[قطع]] نکرد؟ و آیا بر اساس [[روایات]]، مگر او از [[کودکی]] فرشته‌ای نداشت که وی را [[راهنمایی]] و [[اصلاح]] کند. [[جواد علی]] پس از نقل شبانی حضرت در [[قبیله]] [[بنی سعد]] و [[مکه]] می‌گوید: دست‌مزد او، قراریطی بود که اهل مکه به وی می‌پرداختند. بر اساس این گزارش، حضرت برای هر گوسفند، یک قیراط می‌گرفت که کمتر از [[درهم]] است<ref> ابن حجر، فتح، ج۴، ص۳۶۳.</ref>. جعفر مرتضی عاملی<ref>جعفر مرتضی عاملی، ج۱، ص۱۳۷.</ref> ضمن تردید در داستان [[شبانی پیامبر]] گوید: قراریط، به مقداری از [[درهم]] و [[دینار]] [[تفسیر]] شده که با آن اشیای ناچیز خریداری می‌شد. بنابراین، ما تردید داریم که [[حضرت]]، در ازای چنین مزدی که حتی پیرزنان هم بدان رغبتی نشان نمی‌دهند، برای غیر [[خاندان]] خویش [[چوپانی]] کرده باشد. افزون بر اینکه [[یعقوبی]]<ref>یعقوبی، ج۲، ص۲۱.</ref> گفته است: [[پیامبر]] هرگز [[اجیر]] کسی نشد. آنچه بیشتر موجب تردید در این [[روایات]] می‌شود این است که پس از نقل داستان چوپانی آن حضرت، گفته می‌شود وی گوسفندان را به [[رفیق]] خود سپرد و برای تماشای [[جشن]] [[عروسی]] که در آن رقص و آواز بود به [[مکه]] رفت<ref>ابن اسحاق، ص۷۹؛ طبری، ج۲، ص۳۴.</ref>.