آتش در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←آتش گرفتن دریاها
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==آتش گرفتن دریاها== | ==آتش گرفتن دریاها== | ||
از | از رُخ‌دادهای [[آستانه قیامت]]، تبدیل شدن دریاها به آتش است: {{متن قرآن|وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ}}<ref>«و آنگاه که دریاها برجوشند» سوره تکویر، آیه ۶.</ref> {{متن قرآن|سُجِّرَتْ}} به معنای برافروختن آتش است.<ref>مفردات، ص ۳۹۷، «سجر».</ref> [[مفسّران]] در تبیین برافروخته شدن دریاها [[اختلاف]] نظر دارند. برخی، آن را چونان شعله‌ور شدن تنور <ref>جامع‌البیان، مج ۱۳، ج ۲۷، ص ۲۶.</ref> و برخی، به معنای داغ شدن و [[درهم]] شدن دانسته‌اند.<ref>مجمع‌البیان، ج ۹، ص ۲۴۷.</ref> پاره‌ای از مفسّران با این ادّعا که دریاها در [[قیامت]] به شدّت به حرکت درآمده، آب به بخار تبدیل می‌شود و در اثر خروج کره آتشین از [[دل]] [[زمین]]، آتش می‌گیرد، به توجیه [[علمی]] آن پرداخته‌اند.<ref>[[محمد مرادی|مرادی، محمد]]، [[آتش (مقاله)|مقاله «آتش»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||
==آتش [[آخرت]]== | ==آتش [[آخرت]]== | ||