اصحاب در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* [[اصحاب]]: [[یاران]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.</ref>، معاشران، ملازمان دائمی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.</ref>. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref> و [[معاشرت]] مداوم (در طول [[زندگی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.</ref>.  

* این اصطلاح گاهی با [[امور مادی]] می‌آید، مانند: [[اصحاب السفینة]]، [[اصحاب القریه]]، [[اصحاب کهف]]، [[اصحاب الفیل]]؛ گاهی با [[امور معنوی]]، نظیر: [[اصحاب المیمنه]]، [[اصحاب المشئمه]]، [[اصحاب الصراط السوی]]؛ گاهی در [[امور اخروی]] استعمال می‌شود: [[اصحاب النار]]، [[اصحاب الجحیم]]، [[اصحاب الجنة]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۶، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref>.

*"صَحابی" یا "[[صحابه]]" اصطلاح خاص در مورد "[[اصحاب رسول الله]]" است که در مورد مصداق آن [[اختلاف]] نظر وجود دارد. عام ترین تعریف از این اصطلاح چنین است: فردی است که [[حضرت رسول]] {{صل}} را در حال [[مسلمانی]] دیده باشد؛ گرچه از آن [[حضرت]] [[روایت]] و [[حدیثی]] [[نقل]] نکرده و هم‌صحبت او نشده باشد<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۳۷۰.</ref>.

* عده‌ای از [[اهل سنت]] قایل به [[عصمت]] [[صحابی]] [[رسول الله]] نیز شده‌اند. [[مذاهب مختلف اسلامی]] از [[سیره]] و برداشت [[صحابی]] از [[قرآن کریم]] و [[سیره]] [[رسول الله]] {{صل}}، تأثیرات فراوانی پذیرفته‌اند<ref>عبدالجواد یاسین، السلطة فی الاسلام.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۹۹.</ref>.

{{منابع}}

{{پایان منابع}}