ظرفیت‌های انقلاب اسلامی در راستای زمینه‌سازی ظهور منجی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

*نویسنده در چکیده مقاله می‌نویسد: «[[جهان]] امروز با دو پدیده متعارض روبه‌روست. از یک‌سو [[عدل]]، [[انصاف]] و [[اخلاق]] در نیروهای [[اجتماعی]] و متن [[جامعه جهانی]] در حال [[رشد]] و فراگیری است. [[گرایش]] به [[معنویت]] و [[نیاز]] به [[منجی]] در همه ملت‌های توسعه‌یافته و نیافته، در حال گسترش است. از سوی دیگر، [[خودبینی]]، [[انحصارگرایی]] و توسعه‌طلبی، هنور در میان برخی [[دولت‌ها]] دیده می‌شود. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد، [[پریشانی]]، ناآرامی و [[اضطراب]] کنونی در عرصه بین‌المللی، محصول و نتیجه [[حاکمیت]] [[زبان]] [[قدرت]] و [[سیاست]] در [[تعیین]] وضعیت [[ملت‌ها]]، [[دولت‌ها]] و هنجارهای بین‌المللی است. این در حالی است که زبان عمومی [[مردم]] در سطح جهانی، زبانی مفاهمه‌جو و برخاسته از [[فطرت]] است.[[زبان]] [[فطرت]]، فلسفه‌ای [[غنی]] در مفاهمه و برخوردار از امکان‌ها و استعدادهایی است که [[خدای بزرگ]]، طینت همه [[آدمیان]] را به آن مفطور کرده است. در این راستا، [[انقلاب اسلامی]] پاسخی به ناکارآمدی زبان [[سیاست]] و [[قدرت]] در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی بود. کاربست زبان [[فطرت]] از سوی [[انقلاب اسلامی]] و ایجاد [[انگیزه]] برای [[زمینه‌سازی ظهور]] [[منجی]] بر اساس اصول [[فلسفه تاریخ]] [[اسلامی]] ـ [[شیعی]]، طرح [[جدید]] [[ایران]] برای عبور از وضعیت آشوب‌زده بین‌المللی است. استخدام زبان [[فطرت]] در گفتمان [[انقلاب اسلامی]] در راستای [[زمینه‌سازی]] ناشی از امکانات و استعدادهای مشترک [[فطرت]] در انسان‌هاست. چه اینکه [[فطرت]]، حامل میراثی مشترک در [[بشر]] و متضمن [[ظهور]] مفاهیم بین الاذهانی در انسان‌هاست. شاید به همین [[دلیل]] است که نقطه عزیمت همه تحولات از جمله [[زمینه‌سازی برای ظهور]] در گفتمان [[انقلاب اسلامی]]، توجه و تعمق در ظرفیت‌های [[فطرت]] است»<ref name=p1></ref>.