بی‌ثباتی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*طُرَیحی در "مجمع البحرین"، بی ثباتی / ریبه را [[اضطراب]] و دیگرگونی دائمی [[نفس]] دانسته است. از این‌رو می‌‌توان گفت که [[نفس]] [[آدمی]]، گاه به حالت [[ثبات]] می‌‌رسد، این حالت را [[یقین]] می‌‌خوانند؛ در [[قرآن کریم]] نیز آمده است: {{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا}}<ref>«تنها مؤمنانند که به خداوند و پیامبرش ایمان آورده‌اند سپس تردید نورزیده‌اند» سوره حجرات، آیه ۱۵.</ref> و باز اینگونه آمده است: {{متن قرآن|أُولَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ}}<ref>«آنانند که (خداوند) ایمان را در دلشان برنوشته و با روحی از خویش تأییدشان کرد» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۰.</ref>.

*این صفت با یادکرد از [[حضرت حق]] و [[قدرت]] بی‌پایان او حاصل می‌‌گردد: {{متن قرآن|ِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ}}<ref>«آگاه باشید! با یاد خداوند دل‌ها آرام می‌یابد» سوره رعد، آیه ۲۸.</ref>. اما گاه نیز به اصظراب، دیگرگونی، [[اندوه]]، [[ترس]] و تردیدها، توهّمها و تخیّلات دائمی [[مبتلا]] می‌‌شود. در این حالت، [[نفس]] را ثباتی نیست و پی در پی حالتی اندوه‌آور بر او عارض می‌‌شود. این حالت را ریبه / بی‌ثباتی می‌‌خوانند. این حالت، بروشنی در [[آیه]] ذیل نموده شده است: {{متن قرآن|لَا يَزَالُ بُنْيَانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ}}<ref>«همواره بنیانی که بنا نهاده‌اند مایه تردید در دل‌های آنان است تا آنکه دل‌های آنها پاره‌پاره گردد و خداوند، دانایی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۱۱۰.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۱.</ref>.