زهد: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[تشویق]] به زهد و [[نهی]] از [[رهبانیت]]‌==

*[[رسول خدا]]{{صل}} کسانی را که [[امور دنیوی]] را کاملاً رها کرده و فقط به [[عبادت]] و [[نماز خواندن]] می‌پرداختند، به شدت، [[سرزنش]] و [[مسلمانان]] را از پشت پا زدن به [[زندگی مادی]] که به صورت منفی و در شکل انزوای [[اجتماعی]] انجام می‌گرفت، [[نهی]] و آنان را [[تشویق]] می‌کرد که آن را در شکل مثبت آن؛ یعنی [[جهاد]] در [[راه خدا]]، [[روزه]] و... جستجو کنند<ref>بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۲۷۷.</ref>. می‌فرمود: "خوشا به حال کسی که برای خدایی که یادش ارجمند است، [[فروتنی]] کند و به [[حلال]] [[دنیا]] زهد ورزد، بی‌آنکه از [[سنت]] من روی برگرداند و از خوشی‌های [[دنیا]] دست بردارد، بی‌آنکه از راه و رسم من برگردد"<ref>الکافی، ج ۸، ص ۱۶۹ و حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، ص ۳۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۹۶.</ref>.

*به همین سبب، وقتی که [[همسر]] [[عثمان بن مظعون]] نزد [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و گفت: "ای [[رسول خدا]]{{صل}} ! [[عثمان]] روزها را [[روزه]] می‌گیرد و شب‌ها را به [[عبادت]] می‌گذراند"؛ [[رسول خدا]]{{صل}} با شنیدن این خبر به شدت برآشفت و کفش به دست، خشمناک، از خانه بیرون آمد تا اینکه به نزد [[عثمان]] رفت؛ پس او را مشغول [[نماز خواندن]] یافت؛ [[عثمان]] با دیدن [[پیامبر]]{{صل}} نمازش را به پایان برد و [[پیامبر]]{{صل}} به وی فرمود: "ای [[عثمان]]! [[خداوند متعال]] مرا به [[رهبانیت]] نفرستاده است؛ بلکه با [[آیین]] مستقیم، ساده و آسان گیر فرستاده است. من، هم [[نماز]] می‌خوانم، هم [[روزه]] می‌گیرم و هم نزد همسرم می‌روم؛ پس هرکه [[آیین]] مرا [[دوست]] دارد، باید از [[سنت]] من [[پیروی]] کند"<ref>الکافی، ج ۵، ص ۴۹۴ و وسائل الشیعه، ج ۲۰، ص ۱۰۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۹۶.</ref>.