اضطرار در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

==مقدمه==

[[امام سجاد]]{{ع}} از درماندگی و احتیاج به درگاه [[خدا]] سخن می‌گوید: «ای [[پروردگار]] من، تو را می‌خوانم در حالی که مسکینم، زار و نزارم، ترسان و هراسان و بیمناکم، فقیرم به تو محتاجم. این [[خدای بزرگ]] است که در حال اضطرار به فریاد [[انسان]] می‌رسد: {{متن حدیث|أَنْتَ‏ الَّذِي‏ أَجَبْتَ‏ عِنْدَ الِاضْطِرَارِ دَعْوَتِي‏}}»<ref>دعای ۵۱.</ref>؛ «بار خدایا، تویی که به هنگام [[بیچارگی]] دعای من [[اجابت]] کردی». این سخن [[حضرت]] یادآور [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ}}<ref>«یا آن کسی که به درمانده، چون وی را بخواند، پاسخ می‌دهد و بلا را (از او) می‌گرداند؟» سوره نمل، آیه ۶۲.</ref> است. همچنین: بار خدایا، ای که [[گناهکاران]] به [[امید]] [[رحمت]] تو به فریادرسی‌ات می‌خوانند. ای خداوندی که [[بیچارگان]] در [[پناه]] [[احسان]] تو می‌آرامند<ref>نیایش شانزدهم.</ref>.

== جستارهای وابسته ==

==منابع==

# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «اضطرار»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]

==پانویس==

[[رده:اضطرار در معارف و سیره سجادی]]