اعجاز قرآن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور آن دسته از آیاتی است که دلالت بر [[الهی]] و قدسی بودن [[قرآن]] به عنوان [[سند]] [[رسالت پیامبر]] دارد؛ زیرا بحث [[معجزه]] با [[اعجاز]] تفاوت دارد، آنچه درباره کلیت [[معجزه]] درباره [[پیامبران]] است، در ذیل مدخل خودش آمده، اما در اینجا سخن از این کتاب و [[معجزه]] بودنش است؛ زیرا آنچه از این کتاب به عنوان امری [[خارق‌العاده]] آمده که دیگران را به [[مبارزه]] ([[تحدی]]) [[دعوت]] می‌کند که اگر این کتاب بشری و با [[علوم]] کسبی به دست آمده، شما می‌توانید مانندش را بیاورید. البته بحث [[اعجاز]] یکی از مسائل مهم [[علوم قرآن]] و دارای ابعاد و جوانب بسیار است. این بحث هم در [[علوم قرآن]] پایه و اساس دارد و هم در [[تفسیر]] و به عنوان یکی از مبانی [[تفسیر]] شناخته می‌شود. از سوی دیگر این بحث، پاسخی است به شبهاتی که برخی از منکرین [[وحیانی]] بودن این کتاب، از دهریون پیشین گرفته، تا مادیون امروز، مطرح نموده و چنین وانمود کرده‌اند که [[قرآن]] هیچ ویژگی [[الهی]] و قدسی ندارد و کتاب و گفتار [[انسانی]]، حداکثر از سوی مصلحی [[الهی]] است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۳۵-۱۴۷.</ref>.

آنچه در کارهای [[پیامبران]] مطرح شده، به عنوان نشانه و علامت بودن آن برای [[صدق]] [[رسالت]] است و همین هم برای شناسایی آنان و تفاوت آنان با مُتنبیان دارای اهمیت است. به تعبیر دیگر، [[کارهای خارق‌العاده]] [[پیامبران]]، [[دلیل]] و [[راهنمایی]] است به [[الهی]] بودن آن، از این رو، تعبیر به آیت شده است. آیت، شامل همه [[انسان‌ها]] اعم از [[مسلمان]] و [[کافر]]، با [[ایمان]] و بی‌ایمان می‌شود. حتی برای کسی که [[ایمان]] دارد، باز آیت وسیله ازدیادِ [[باور]] می‌گردد. در صورتی که [[ناتوان]] کردن و [[معجزه]]، یا برای [[منکران]] و [[مخالفان]] و مفتریان است، آن‌گونه که در [[سوره]] [[هود]]: {{متن قرآن|وَيَا قَوْمِ هَذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّهِ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ}}<ref>«و ای قوم من! این شتر خداوند است؛ که برای شما نشانه‌ای  است؛ او را وانهید تا در زمین خدا بچرد و آزاری به وی نرسانید که عذابی نزدیک، شما را فرا گیرد» سوره هود، آیه ۶۴.</ref> و [[یونس]]: {{متن قرآن|وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای  (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای  او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref> و [[اسراء]]: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا}}<ref>«و شب و روز را دو نشانه قرار دادیم آنگاه نشانه شب را زدودیم و نشانه روز را روشنی بخش آوردیم تا بخششی از پروردگارتان بجویید و شمارگان سال‌ها و حساب را بدانید و هر چیز را نیک روشن داشته‌ایم» سوره اسراء، آیه ۱۲.</ref> آمده است، یا برای کسانی که تردید و به تعبیر [[قرآن]] دارای ریب هستند، آنگونه که در [[سوره بقره]]: {{متن قرآن|وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>«و اگر در آنچه بر بنده خود فرو فرستاده‌ایم تردیدی دارید، چنانچه راست می‌گویید سوره‌ای همگون آن بیاورید و (در این کار) گواهان خود را (نیز) در برابر خداوند، فرا خوانید» سوره بقره، آیه ۲۳.</ref> آمده است.