فضیلت زیارت امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[علی بن میمون صائغ]] نقل شده است که: امام صادق{{ع}} فرمود: «ای [[علی]]! حسین{{ع}} را زیارت کن و آن را وا مگذار». گفتم: پاداش کسی که به زیارتش می‌رود، چیست؟ فرمود: «هر کس پیاده به آنجا برود، خداوند، در برابر هر گامش، حَسَنه‌ای برایش ثبت می‌کند و گناهی را از او می‌زُداید و درجه‌ای او را بالا می‌بَرد، و چون به [[قبر]] می‌رسد، [[خداوند]]، دو [[فرشته]] بر او می‌گمارد که هر چه خیر از دهانش بیرون آید، می‌نویسند و هر چه [[شر]] و غیر آن [مانند [[لغو]] و [[بیهوده‌گویی]]] بیرون آید، نادیده می‌گیرند، و چون باز گردد، با او [[وداع]] می‌کنند و به او می‌گویند: ای [[دوست]] [[خدا]]! آمرزیده‌ای. تو، جزو [[حزب خدا]]، [[حزب]] [[پیامبر خدا]] و حزب [[خاندان]] پیامبرش هستی. به خدا [[سوگند]]، هرگز، [[آتش]] را با چشمانت نخواهی دید و آن نیز تو را نخواهد دید و به [[[سوزاندن]]] تو، [[طمع]] نخواهد داشت»<ref>{{متن حدیث|يَا عَلِيُّ زُرِ الْحُسَيْنَ وَ لَا تَدَعْهُ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ مَاشِياً كَتَبَ‏ اللَّهُ‏ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً فَإِذَا أَتَاهُ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكَيْنِ يَكْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِيهِ مِنْ خَيْرٍ وَ لَا يَكْتُبَانِ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَيْرَ ذَلِكَ فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا يَا وَلِيَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَكَ أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَيْنِكَ أَبَداً وَ لَا تَرَاكَ وَ لَا تَطْعَمُكَ أَبَداً}} (کامل الزیارات، ص۲۵۵، ح۳۸۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۴۳.</ref>