پرش به محتوا

جون بن حوی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۱: خط ۵۱:
این سخنان تکان دهنده که از یک [[دنیا]] [[عاطفه]] و [[خضوع]] سرچشمه می‌‌گرفت و از [[ایمانی]] [[قوی]] و نیرومند اشراب می‌شد [[دل]] [[امام حسین]]{{ع}} [[حجت خدا]] را متوجه خود ساخت لذا وقتی در موقع شهادتش بالین سرش آمد دعایی بس دلنشین کرد که آرزوی آن غلام و هر [[عاشق]] و دل باخته آن امام است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۳۵۳-۳۵۴.</ref>
این سخنان تکان دهنده که از یک [[دنیا]] [[عاطفه]] و [[خضوع]] سرچشمه می‌‌گرفت و از [[ایمانی]] [[قوی]] و نیرومند اشراب می‌شد [[دل]] [[امام حسین]]{{ع}} [[حجت خدا]] را متوجه خود ساخت لذا وقتی در موقع شهادتش بالین سرش آمد دعایی بس دلنشین کرد که آرزوی آن غلام و هر [[عاشق]] و دل باخته آن امام است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۳۵۳-۳۵۴.</ref>


==[[حضور امام]]{{ع}} بر بالین بی‌رمق جون==
==حضور [[امام]]{{ع}} بر بالین بی‌رمق جون==
جون این غلام سیاه با کسب اجازه از پیشگاه [[حضرت ابا عبدالله الحسین]]{{ع}}، عازم میدان شد و به قتال پرداخت، و در حالی که [[شمشیر]] می‌زد این [[رجز]] را می‌خواند:
جون این غلام سیاه با کسب اجازه از پیشگاه [[حضرت ابا عبدالله الحسین]]{{ع}}، عازم میدان شد و به قتال پرداخت، و در حالی که [[شمشیر]] می‌زد این [[رجز]] را می‌خواند:
 
{{شعر}}
{{عربی|"كَيْفَ يَرَى اَلْفُجَّارُ ضَرْبَ اَلْأَسْوَدِ بِالْمَشْرَفِيِّ اَلْقَاطِعِ اَلْمُهَنَّدِ"}}
{{ب|''كَيْفَ يَرَى اَلْفُجَّارُ ضَرْبَ اَلْأَسْوَدِ''|2=''بِالْمَشْرَفِيِّ اَلْقَاطِعِ اَلْمُهَنَّدِ''}}
 
{{ب|''بِالسَّيْفِ صَلْتاً عَنْ بَنِي مُحَمَّدٍ''|2=''أَذُبُّ عَنْهُمْ بِاللِّسَانِ وَ اَلْيَدِ<ref>مناقب [[ابن شهر آشوب]]، ج۴، ص۱۰۳؛ [[بحارالانوار]]، ج۴۵، ص۲۲-۲۳ و [[نفس المهموم]]، ص۲۸۱ این دو [[شعر]] چنین آمده است، {{عربی|كَيفَ يَرَى الكُفّارُ ضَربَ الأَسوَدِ بِالسَّيفِ ضَرباً عَن بَني مُحَمَّدِ
{{عربی|"بِالسَّيْفِ صَلْتاً عَنْ بَنِي مُحَمَّدٍ أَذُبُّ عَنْهُمْ بِاللِّسَانِ وَ اَلْيَدِ"}}<ref>مناقب [[ابن شهر آشوب]]، ج۴، ص۱۰۳؛ [[بحارالانوار]]، ج۴۵، ص۲۲-۲۳ و [[نفس المهموم]]، ص۲۸۱ این دو [[شعر]] چنین آمده است، {{عربی|كَيفَ يَرَى الكُفّارُ ضَربَ الأَسوَدِ بِالسَّيفِ ضَرباً عَن بَني مُحَمَّدِ
  أذُبُّ عَنهُم بِاللِّسانِ وَاليَدِ أرجو بِهِ الجَنَّةَ يَومَ المَورِدِ}}.</ref>''}}
  أذُبُّ عَنهُم بِاللِّسانِ وَاليَدِ أرجو بِهِ الجَنَّةَ يَومَ المَورِدِ}}.</ref>؛
{{پایان شعر}}
 
:چگونه [[گناه]] کاران می‌نگرند ضربت غلام سیاه را؛ با شمشیر بران [[هندی]]؟ با شمشیر از [[فرزندان]] [[محمد]]؛ [[دفاع]] می‌کنم، از آنها با زبان و دست.
چگونه [[گناه]] کاران می‌نگرند ضربت غلام سیاه را؛ با شمشیر بران [[هندی]]؟ با شمشیر از [[فرزندان]] [[محمد]]؛ [[دفاع]] می‌کنم، از آنها با زبان و دست.


آن‌گاه به دشمن [[حمله]] کرد تا ۲۵ نفر را به [[هلاکت]] رسانید و خود شربت [[شهادت]] نوشید <ref>مناقب شهر آشوب، ج۴، ص۱۰۳.</ref>.
آن‌گاه به دشمن [[حمله]] کرد تا ۲۵ نفر را به [[هلاکت]] رسانید و خود شربت [[شهادت]] نوشید <ref>مناقب شهر آشوب، ج۴، ص۱۰۳.</ref>.


امام حسین{{ع}} قبل از آنکه او [[جان]] به جان آفرین [[تسلیم]] نماید خود را به بالین سر او رساند<ref>امام حسین{{ع}} در صحنه کارزار کربلا همان طوری که در مقدمه کتاب آوردیم تنها بالین سر هفت تن از شهدا آمدند: سه نفر از بنی هاشم، یکی عباس برادرش و دیگری علی اکبر فرزندش و سومی قاسم فرزند برادرش، و چهار نفر از یاران: مسلم بن عوسجه، حر بن یزید ریاحی، اسلم غلام ترک و همین جون، غلام ابی ذر غفاری.</ref> در [[حق]] او چنین [[دعا]] کرد: «خدایا صورتش را سفید گردان، بوی او را [[پاکیزه]] و خوشبو نما، او را با خوبان [[محشور]] کن و میان او و [[خاندان پیامبر]] آشنایی برقرار نما»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ‏ بَيِّضْ‏ وَجْهَهُ وَ طَيِّبٌ‏ رِيحُهُ‏ وَ احْشُرْهُ‏ مَعَ‏ الْأَبْرَارِ وَ عَرِّفْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ}}؛ نفس المهموم، ص۲۸۲؛ ابصارالعین، ص۱۵۴؛ قاموس الرجال، ج۲، ص۷۵۶ و تنقیح المقال، ج۱، ص۲۳۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۳۵۵-۳۵۶.</ref>
[[امام حسین]]{{ع}} قبل از آنکه او [[جان]] به جان آفرین [[تسلیم]] نماید خود را به بالین سر او رساند<ref>امام حسین{{ع}} در صحنه کارزار کربلا همان طوری که در مقدمه کتاب آوردیم تنها بالین سر هفت تن از شهدا آمدند: سه نفر از بنی هاشم، یکی عباس برادرش و دیگری علی اکبر فرزندش و سومی قاسم فرزند برادرش، و چهار نفر از یاران: مسلم بن عوسجه، حر بن یزید ریاحی، اسلم غلام ترک و همین جون، غلام ابی ذر غفاری.</ref> در [[حق]] او چنین [[دعا]] کرد: «خدایا صورتش را سفید گردان، بوی او را [[پاکیزه]] و خوشبو نما، او را با خوبان [[محشور]] کن و میان او و [[خاندان پیامبر]] آشنایی برقرار نما»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ‏ بَيِّضْ‏ وَجْهَهُ وَ طَيِّبٌ‏ رِيحُهُ‏ وَ احْشُرْهُ‏ مَعَ‏ الْأَبْرَارِ وَ عَرِّفْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ}}؛ نفس المهموم، ص۲۸۲؛ ابصارالعین، ص۱۵۴؛ قاموس الرجال، ج۲، ص۷۵۶ و تنقیح المقال، ج۱، ص۲۳۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۳۵۵-۳۵۶.</ref>


==ملاقاتی تماشایی==
==ملاقاتی تماشایی==
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش