پرش به محتوا

عبدالله بن عروه غفاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۸: خط ۱۸:


==عبدالله بن عروه غفاری در پژوهشی پیرامون شهدای کربلا==
==عبدالله بن عروه غفاری در پژوهشی پیرامون شهدای کربلا==
[[عبدالله]] و [[عبدالرحمن]] [[فرزندان]] «عَزْرَه»  یا «عُرْوَه» از [[یاران امام حسین]]{{ع}} بودند<ref>رجال شیخ طوسی، ص۷۷؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۶ در تنقیح المقال آمده است؛ در نسخه معتمد و مصحح رجال شیخ «عروه» آمده است؛ و این درست است؛ زیرا هیچ کس عبدالله و عبدالرحمن فرزندان «عزره» را از اصحاب امام حسین{{ع}} نشمرده است. همه کتاب‎های سیره و مقاتل، عبدالله و عبدالرحمن بن عروة بن غفاری را از شهیدان کربلا دانستهاند، همان‌طور که در زیارت ناحیه نیز آمده است. (ر.ک: اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۱).</ref>. جدّ آنها، «حرّاق»، از [[اصحاب امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود؛ و در سه [[جنگ]] [[[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]]] با آن [[حضرت]] شرکت داشت. عبدالله و عبدالرحمن از بزرگان، [[شجاعان]] و افراد بانفوذ [[کوفه]] بودند و در [[کربلا]] به [[کاروان امام حسین]]{{ع}} پیوستند<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۹۸ و ۱۴۶.</ref>.
[[عبدالله]] و [[عبدالرحمن]] [[فرزندان]] «عَزْرَه»  یا «عُرْوَه» از [[یاران امام حسین]]{{ع}} بودند<ref>رجال شیخ طوسی، ص۷۷؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۶ در تنقیح المقال آمده است؛ در نسخه معتمد و مصحح رجال شیخ «عروه» آمده است؛ و این درست است؛ زیرا هیچ کس عبدالله و عبدالرحمن فرزندان «عزره» را از اصحاب امام حسین{{ع}} نشمرده است. همه کتاب‎های سیره و مقاتل، عبدالله و عبدالرحمن بن عروة بن غفاری را از شهیدان کربلا دانستهاند، همان‌طور که در زیارت ناحیه نیز آمده است. (ر.ک: اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۱).</ref>. جدّ آنها، «حرّاق»، از [[اصحاب امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود؛ و در سه [[جنگ]] [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] با آن [[حضرت]] شرکت داشت. عبدالله و عبدالرحمن از بزرگان، [[شجاعان]] و افراد بانفوذ [[کوفه]] بودند و در [[کربلا]] به [[کاروان امام حسین]]{{ع}} پیوستند<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۹۸ و ۱۴۶.</ref>.


آنگاه که یاران امام حسین{{ع}} [[مشاهده]] کردند شمار [[دشمن]] زیاد گردیده و [[قدرت]] [[دفاع]] از خویش و [[امام]]{{ع}} را ندارند، برای کشته شدن در حضور آن حضرت پیشی می‌جستند. عبدالله و عبدالرحمن نزد امام{{ع}} آمدند و عرض کردند: [[درود]] بر تو، دشمن ما و شما را در میان گرفته است و ما [[دوست]] داریم در پیش روی شما کشته شویم و دشمن را از شما باز داریم و از شما دفاع کنیم. حضرت{{ع}} فرمود: آفرین بر شما نزدیک شوید. آن دو به امام{{ع}} نزدیک شدند و در کنارش به جنگ پرداختند و یکی از آن دو چنین [[رجز]] می‌خواند:
آنگاه که یاران امام حسین{{ع}} [[مشاهده]] کردند شمار [[دشمن]] زیاد گردیده و [[قدرت]] [[دفاع]] از خویش و [[امام]]{{ع}} را ندارند، برای کشته شدن در حضور آن حضرت پیشی می‌جستند. عبدالله و عبدالرحمن نزد امام{{ع}} آمدند و عرض کردند: [[درود]] بر تو، دشمن ما و شما را در میان گرفته است و ما [[دوست]] داریم در پیش روی شما کشته شویم و دشمن را از شما باز داریم و از شما دفاع کنیم. حضرت{{ع}} فرمود: آفرین بر شما نزدیک شوید. آن دو به امام{{ع}} نزدیک شدند و در کنارش به جنگ پرداختند و یکی از آن دو چنین [[رجز]] می‌خواند:
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش